Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 84
ostatniego członka Małego Stadka), Oblubienica już otrzymała wieczną nagrodą. Tym sposobem Jan w Objawieniu mówi o nagrodzie otrzymanej przez Oblubienicę w czasie przeszłym: „I dano jej, itd.”
KONTEKST I WŁAŚCIWY PORZĄDEK MYŚLI W OBJ. 19:5-9
(4) Szatan, będąc przeciwny Prawdzie na czasie, którą Pan chce aby Jego słudzy teraz głosili, radowałby się z tego gdyby mógł nas zwieść abyśmy wierzyli, że mamy teraz głosić jako część naszego poselstwa, danie Małemu Stadku szaty sprawiedliwości Chrystusowej w czasie poświęcenia celem przykrycia jego cielesnych niedoskonałości! Lecz samo przedstawienie takiej propozycji powinno wystarczyć aby odeprzeć ją, albowiem ona wytrąca to Pismo z naturalnego miejsca i źle stosuje tę myśl do całego Wieku Ewangelii począwszy od Zielonych Świątek, w ten sposób kończąc to dzieło przed, a nie po Weselu Barankowym, i ukończonej pracy w przygotowaniu Oblubienicy. Zauważmy kontekst i właściwy porządek myśli. Głos mówiący ze stolicy (ma się rozumieć mówiący przez ziemskie widzialne narzędzie mówcze – Posłannika Epifanii) dał nam kilka rzeczy do ogłaszania jako wiernym sługom Bożym po jego śmierci jako ostatniego członka Oblubienicy Chrystusowej, w którym to czasie, a z pewnością nie przedtem, takie poselstwo mogło być ogłoszone jako prawda, czyli „prawdziwe słowa Boże”.
Podajemy je jak następuje: (a) Chwalcie Boga naszego [To jest podstawowy rozkaz pierwszy i najprzedniejszy (Mat. 6:9); to „symbolizuje wychodzący rozkaz Boży potem gdy Lewici zaczną się oczyszczać, ażeby wszystek lud Boży głosił Słowo Boże, przez co przyniósłby Mu chwałę” (T. P. 1949, 42)]; (b) Ujął Królestwo Pan Bóg wszechmogący [Jezus przyszedł jako ukoronowany Żniwiarz w roku 1874 (Obj. 14:14, 15) i zaczął czynnie ujmować Swoją królewską moc w roku 1878 (Tom 2, 106, par. 2). Członkowie nóg (Izajasz 52:7) Ciała Chrystusowego mieli przywilej od roku 1878 głosić to poselstwo; lecz teraz, kiedy Chrystus (Głowa i Ciało) jest uzupełniony w chwale, wiersz 6 wykazuje, że Wielkie Grono i klasa Młodocianych Godnych wchodzą w nową fazę radosnego głoszenia poselstwa Królestwa, albowiem jest ono obecnie ustanawiane w jeszcze więcej ukompletowanym sensie]; (c) Weselmy się i radujmy się, a dajmy Mu chwałę. [Wszyscy słudzy Boga pozostali na ziemi po śmierci Posłannika Epifanii, tj. Wielkie Grono i Młodociani Godni, mają radosne poselstwo dla swych braci – „weselmy się i radujmy się, a dajmy Mu chwałę” przez czynienie woli Bożej dla nas i drugich, zamiast czynienia woli własnej]; (d) [Dlaczego?] Bo przyszło Wesele Barankowe. [Zauważmy czas przeszły. Nie jest napisane „które ma przyjść”, jak gdyby jeszcze było kilku Kapłanów na ziemi po ostatnim wskazanym przez Pana! Wesele naturalnie po tym nastąpiło, albowiem chociaż ukoronowany Żniwiarz przyszedł w roku 1874 i zaczął ujmować Swój
kol. 2
królewski urząd w roku 1878, jak np. w obudzeniu Swych śpiących Świętych., Wesele nie zaczęło się aż po roku 1878, kiedy byli oni połączeni ze swym Oblubieńcem jako członkowie Jego Oblubienicy (Tom 3, 345, par 1)]; (e) Małżonka jego nagotowała się [Ta deklaracja naturalnie następuje po porządku, albowiem przygotowanie dobiegło końca w dniu 22 października 1950, jak mamy poświadczone przez naszego Pana w liście do Efez. 4:11-13, u Mateusza 23:35, w świątyni Zorobabela i Salomona, w Piramidzie, Przybytku, Jakubie i Józefie, równoległościach, Średniej Miniaturze Wieku Ewangelii itd.]; (f) I dano jej aby się oblekła w bisiór czysty [jasny] i świetny [biały, czysty]; albowiem bisiór są [przedstawiał usprawiedliwienia [raczej „sprawiedliwość” – sprawiedliwe uczynki] świętych. [Tu trzeba zauważyć, że wyraz „usprawiedliwienia” w Obj. 19:8 powinien być zastąpiony wyrazem „sprawiedliwość”, ponieważ w angielskich przekładach Biblii jest użyty wyraz righteousness (sprawiedliwość), a nie justification (usprawiedliwienie). Ten wiersz jest umieszczony we właściwym porządku myśli, albowiem dopiero po przygotowaniu się Oblubienicy i zakończeniu jej ziemskiej pielgrzymki, mogła być przywiedziona do pałacu Króla jako chwalebna Oblubienica Jezusowa, ubrana w bramowane złoto i w odzienie haftowane (Ps. 45:14-16) – bisiór (jej sprawiedliwe uczynki, jasne i czyste)]; (g) Błogosławieni, którzy są wezwani na wieczerzę Wesela Barankowego. [To naturalnie byłoby następną częścią chronologicznego porządku, albowiem błogosławione wezwanie panien, jej towarzyszek, na niebiańską ucztę weselną, jest teraz na czasie do ogłaszania]. Te siedem poselstw danych wszystkim sługom Bożym pozostałym na ziemi w celu ogłoszenia ich po zupełnym zabraniu do chwały Oblubienicy Chrystusowej, po śmierci jej ostatniego członka, są rzeczywiście „prawdziwymi słowami Bożymi”. Dziękujemy Bogu za Jego ostateczne zapewnienie w tej sprawie, albowiem ona pokazuje, że dlatego, iż On ma tak wielką ku nam miłość, chce, abyśmy nie mieli żadnej wątpliwości co się tyczy prawdziwości tych siedmiu poselstw, które głos mówiący ze stolicy rozkazał, abyśmy ogłosili teraz, ku Jego czci i chwale Chwalmy naszego Boga!
(5) Mało mają wymówki ci, którzy posiadają znajomość i twierdzą, że są wierni Słowu Bożemu, jeżeli tak lekkomyślnie odrzucają je. Chronologiczny porządek powyższych siedmiu poselstw nie tylko demonstruje, że przywdzianie białej i czystej szaty przez Małżonkę Baranka nie może odnosić się do dostarczenia kandydatom do Wysokiego Powołania szat sprawiedliwości Chrystusowej na pokrycie ich upadłego stanu (które to szaty posiada i Wielkie Grono – Obj. 7:14), lecz reszta wiersza 8 mówi nam jasno co właściwie bisiór (biała tkanina lniana) tutaj reprezentuje a mianowicie, „sprawiedliwe uczynki świętych” (Diaglott). Tak więc Bóg nie pozostawia żadnej wątpliwości w tej sprawie, albowiem On daje nam akuratne tłumaczenie co znaczy bisiór. Jak prawdziwy lud Boży może zaprzeczać Słowu Bożemu