Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 78
taka posiada następujące siedem rzeczy: (1) Boskie upoważnienie, tj. spłodzenie z Ducha Św.; (2) upoważnienie przez Kościół, czyli uznanie tej usługi i sług; (3) Prawdę; (4) kontrolę dzieła Prawdy, którą posiadał Kościół i używał w swoim przedstawicielu „onym Słudze”, (5) kontrolę nad literaturą Prawdy, za pośrednictwem której było wysyłane poselstwo; (6) kontrolę przewodników usługi, tj. Kolporterów, Pielgrzymów, Ochotników, pracy z Fotodramą i dzieła wydawania Pism; i (7) kontrolę nad władzami finansowymi w kierunku prowadzenia dzieła. Zastanawiając się nieco nad tym zauważymy, że władza Kościoła jako mówczego narzędzia Bożego do nominalnego Duchowego Izraela składała się z tych siedmiu rzeczy. Sprawa jest tak jasna, że dla tych, którzy są zdrowo zaznajomieni ze Słowem Bożym i ruchem Żniwa, nie zachodzi potrzeba dalszej dyskusji.
(10) Podobnie jak symbolicznym był płaszcz, tak i zwinięcie go jest również symboliczne. Ono reprezentowałoby połączenie i skupienie tych wszystkich siedmiu rzeczy w celu posługiwania się nimi co oznacza, że lud Pana jako Nowe Stworzenia uznając służbę i jej narzędzia używałby wszystkich Prawd, kontroli dzieła, literatury, gałęzi usług i władz finansowych koniecznych i nadających się do publicznego dzieła w uderzeniu Jordanu; lecz to wyłączyłoby Wszystkie szczegóły władzy w rękach Pana, które nie byłyby potrzebne, ani też nie nadające się do takiego dzieła. Odnośnie tego przytoczymy Z. 1916, 5, kol. 1, par. 5: „Może być, że w tym wypadku finansowa władza była reprezentowana przez płaszcz Eliasza, lub coś innego. Poczekamy aż będziemy widzieli, a jednocześnie staramy się utrzymać gałęzie wszystkich linii dzielą w dobrym stanie, aby być gotowymi do uderzenia podczas stosownej chwili”. Również w Z. 1916, 263, kol. 2, par. 4 czytamy: „Co będzie pozaobrazem zwinięcia płaszcza Eliasza symbolizującego jego władzę i ile zajmie czasu na takie [„zwinięcie płaszcza Eliasza] skupienie sil w celu uderzenia, nie wiemy”.
(11) Gdy przyglądamy się usłudze do publiczności podczas wyżej wspomnianych lat to widzimy, że Nowe Stworzenia z upoważnienia Kościoła posługiwały się tymi Prawdami, które wykazały złe uczynki różnych narodów w ich wymienionym wyżej zorganizowanym stanie Chrześcijaństwa, podzielonym na cztery grupy. Znajdujemy, że wszystka konieczna kontrola dzieła nadająca się do tego w jej publicznych aspektach, była pod kierownictwem „onego Sługi” połączona i skupiona w tym dziele, co jest reprezentowane przez zwinięcie płaszcza Eliasza. Wszelka literatura, nadająca się do wykazania złych czynności tych, którzy twierdzili, że wykonują swoją władzę z Boskiego upoważnienia i wszystkie gałęzie służby rozpowszechniające tę literaturę zostały użyte. Na przykład Tom IV był specjalnie używany w rękach kolporterów; przez ręce armii Ochotników były rozpowszechniane różne gazetki, takie jak: „Świat w Ogniu”, „Uciśnienie Narodów Poprzedzi Armagedon”, „Fałsz Ordynacji Duchowieństwa”,
kol. 2
„Dlaczego finanse drżą?”, „Społeczny Stan Warunków ponad Ludzkie Siły do Uleczenia” itd. Podczas Wojny Światowej była przedstawiana Fotodramą przez jej pracowników, będąc tak przygotowana, że jej przedstawienie okazało się skutecznym w uderzeniu Jordanu, dzięki swej zawartości. To samo dotyczy publikowania kazań w tysiącach różnych czasopism. Dodatkowo publiczne wykłady jak i prywatne rozmowy na temat takich przedmiotów jak: „Walka Armagedonu”, „Świat w Ogniu”, , Co będzie po Wojnie?”, „Obalenie Królestwa Szatana”, „Wojna w Proroctwach” itd., były w owym czasie na porządku dziennym Na koniec wszystkie pieniądze, jakie tylko mogły być wtedy zdobyte dla publicznego dzieła, płynęły do swej odpowiedzialnej gałęzi usługi. W ten sposób połączenie i skupienie siedmiu rzeczy władzy Kościoła w celu uderzenia nastąpiło między jesienią 1914 a jesienią 1916. Między zwinięciem płaszcza do uderzenia i takim połączeniem i skupieniem tych siedmiu władz w celu strofowania i ogłoszenia wyroku, osadzenie (potępienie) pozaobrazowego Jordanu jest kompletne. I to pokazuje, że mamy rację v naszym zrozumieniu odnośnie pozaobrazowego zwinięcia płaszcza. Z wyjaśnienia tego czytelnik zauważy, jak według licznych i prawdziwie rzeczywistych względów pogląd autora } zwinięciu płaszcza różni się od poglądu P. H. McGee na ten przedmiot. Autor nigdy nie nauczał, ażeby „organizacje” były „częścią” ’. „środkiem zwinięcia”.
(12) Uderzenie Jordanu zawiera w sobie kilka rzeczy. Po pierwsze, prawdziwe i niezbite przedstawienie złych czynów gwałcących złotą regułę, które zostały popełnione przez panujących władców przypisujących sobie prawo rządzenia z Boskiego upoważnienia; przez duchowieństwo twierdzące, że spełnia swój urząd z Boskiego upoważnienia; przez arystokracją dowodzącą, że posiada swoje własności, posiadłości i tytuły na podstawie specjalnego przywileju z Boskiego upoważnienia; jak również przez wodzów pracy, którzy pewne prawa przypisują sobie także na podstawie Boskiego upoważnienia Po drugie, oznajmienie wyroku o zniszczeniu tych instytucji, które twierdziły jakoby posiadały i wykonywały swe władze z Boskiego upoważnienia. Po trzecie, ogłoszenie zwolnienia ich od sprawowania tego urzędu i danie wyroku wymierzonej kary przeciwko tym wszystkim, którzy twierdzili, jakoby posiadali i wykonywali swe władze według tego prawa. Uderzenie to przez świętych jest akuratnie w literalny sposób opisane w Psalmie 149:5-9: „Radować się będą święci w chwale Bożej, a śpiewać będą w pokojach swych. Wysławiania Boże będą w ustach ich, a miecz na obie strony ostry w rękach ich, aby wykonywali pomstę nad poganami, a karali narody; aby wiązali pętami królów ich, a szlachtę ich okowami żelaznymi; aby postąpili z nimi według prawa zapisanego. Tac jest sława wszystkich świętych jego”. Dzieło, które słudzy Pana w czasie tych dwóch lat wykonywali, było „chwałą” lub szczególną „sławą” udzieloną świętym na samym końcu Wieku.