Teraźniejsza Prawda nr 195 – 1961 – str. 35
i Kościoła, będą oni jednak współdziałać z Nimi w stwarzaniu nowych rodzajów istnień, które na zrządzenie Jehowy powstaną w Wiekach przyszłych.
Istnieją jeszcze dwie inne klasy Wybranych: Starożytni Godni i Młodociani Godni. Biblia uczy, że z końcem Tysiąclecia członkowie tych klas staną się również istotami duchowymi. Podczas Tysiąclecia ich członkowie będą doskonałymi istotami ludzkimi, widzialnymi przedstawicielami Chrystusa i Kościoła w sprawach Królestwa – „Książętami po wszystkiej ziemi” (Psalm 45:17). Pismo Święte stwierdza jednak, że w końcu Tysiąclecia ich natura ulegnie zmianie; z istot ludzkich przemienia się w istoty duchowe. Podajemy w skrócie argumenty na poparcie tej tezy. Wszyscy na ziemi staną się sobie równi. Jeśliby obie klasy Godnych miały pozostać na ziemi, zostałyby one zdegradowane ze stanowisk zwierzchnich posiadanych w Tysiącleciu, do stanowisk równorzędnych z reszta ludzkiego rodu w wiecznej epoce, która nastanie po Tysiącleciu. Taka degradacja ludzi, którzy służyli Bogu tak wiernie przed Tysiącleciem i podczas jego trwania jest nie do pomyślenia. Przeciwnie, Bóg w Swych najwyższych przymiotach, doceniając tę wierną i przykładną służbę, wyznaczy im z końcem Tysiąclecia większą nagrodę aniżeli wiernym tego świata. Stąd wnosimy, że będą oni wyniesieni w swych godnościach i przekształceni w istoty duchowe. Wynika to również z faktu, że należą oni do pierworodnych, których imiona – charakter, istota i urzędy – spisane są w Niebie, a więc mają charakter niebiański, duchowy (Żyd. 12:23). Wniosek ten jest oparty na fakcie, że oni jako pozafiguralni Lewici nie będą posiadali dziedzictwa ziemskiego; dziedzictwo ich – natura, urzędy i siedziba będzie w niebie. Umieszczenie Kapłanów i trzech grup Lewitów, z których dwie wyobrażają klasy Starożytnych i Młodocianych Godnych a trzecia – Wielkie Grono, wokół Przybytku w przeciwstawieniu do dwunastu pokoleń wyobrażających zjednoczoną z końcem Tysiąclecia ludzkość, która zalegnie otaczający Obóz, potwierdza słuszność tezy, że klasy Młodocianych i Starożytnych Godnych uzyskają naturę duchową. Zwyczaj dawania dziesięciny zwierzchnikowi przez podwładnego (Żyd. 7:1-10) dowodzi, iż skoro ci, których rozumiemy jako pozaobrazowych Lewitów otrzymają ofiarę od tych, których rozumiemy jako pozaobrazowe dwanaście pokoleń Izraela – to pierwsi muszą być zawsze zwierzchnikami drugich. Jeśli tak, to dziedzictwo ich nie będzie z tego świata, gdzie wszyscy będą równi; nie pozostaną oni istotami ludzkimi, lecz staną się” istotami duchowymi. Klasa Starożytnych Godnych będzie niewątpliwie „miastem umiłowanym”, a klasa Młodocianych Godnych – „obozem świętych”, o których mowa w Obj. 20:9 i w nagrodę za swą lojalność przejawioną w oporze przeciwko opisanemu tam atakowi, otrzymają byt duchowy. Argumenty te wskazują
kol. 2
na zmianę obu tych klas: przestaną oni być istotami ludzkimi żyjącymi na ziemi a zostaną przemienieni na istoty duchowe żyjące w niebie. Podobnie jak nie możemy określić dokładnie jaką będzie natura Wielkiego Grona w sensie duchowym, tak też nie jesteśmy w stanie ściśle podać jaką naturę w sensie duchowym uzyskają klasy Starożytnych i Młodocianych Godnych. Możliwe, że wszystkie trzy grupy pozaobrazowych Lewitów znajdą się na i tej samej płaszczyźnie duchowej; możliwe, że; będzie to ta sama płaszczyzna bytu duchowego, na której znajdował się nasz Pan nim stał się ciałem; rozum wydaje się wskazywać, że jakieś istoty znajdą się na tym poziomie bytu. Jest jednak możliwe, że te trzy grupy znajdą się na trzech różnych płaszczyznach bytu. Jeśliby tak było, należałoby sądzić, że klasa: Starożytnych Godnych otrzymałaby najwyższą naturę, następną z kolei uzyskałaby klasa Wielkiego grona a ostatnią klasa Młodocianych Godnych. Lecz jak powiedzieliśmy wyżej, Biblia nie wypowiada się na ten temat, w związku z czym nie możemy podawać tego jako artykułu wiary. Mówiliśmy już, że Wielkie Grono będzie współpracowało z Chrystusem i Kościołem w powoływaniu do życia nowych rodzajów istot, które zamieszkają na otaczających nas planetach i światach. Z tych samych ś przyczyn wnosimy, iż klasy Starożytnych i Młodocianych Godnych będą współuczestniczyć w tym dziele, ponieważ są oni objęci wspólnym mianem „Sług, które mu służą”. Te trzy niższe klasy Wybranych według Boskiego Planu będą zatem wywyższone w duchowym bycie, pełniąc wspólną służbę pod wodza Chrystusa – Głowy i Ciała.
Istnieje jeszcze jedna klasa istot związanych z Chrystusowym dziełem odkupienia, która istnieć będzie w Wiekach przyszłych. Mamy na myśli tych upadłych aniołów, którzy się nawrócą. Biblia uczy, że Słowo głoszone przez Chrystusa i Kościół w Wieku Ewangelii stworzy dla upadłych aniołów okazję do poddania się próbie (Efez. 3:8-10). Ona wiąże tę próbę z ofiarą Chrystusa, gdyż czytamy w Kol. 1:20: „I żeby przezeń z sobą pojednał wszystko, uczyniwszy pokój przez krew krzyża jego, przezeń, mówię, tak to co jest na ziemi [istoty ludzkie], jak i to co jest na niebiesiech [upadli aniołowie]”. Pojednanie upadłych aniołów pojęte jest w tym ustępie jako przejaw dzieła odkupienia Chrystusowego, a w liście do Efez. 3:8-10 jest powiedziane, iż przez naukę Jezusa i Kościoła otrzymają oni całą wiedzę jaka jest potrzebna, aby dostąpić próby życia wiecznego. Pismo Święte zapewnia nas dalej, że szczytowy punkt tej ich próby przypada na okres obecny, który nazywa ono Epifanią. Właśnie upadli aniołowie łącznie z Nowymi Stworzeniami są owymi żywymi – tymi, którzy nie znajdują się pod wyrokiem śmierci – i będą sądzeni w sławnym przyjściu Jego. Greckie słowo przyjście użyte w 2Tym. 4:1 jest tym słowem, od którego pochodzi wyraz Epifania. Zgodnie z tym, gdy minie okres Epifanii decyzja w sprawie