Teraźniejsza Prawda nr 189 – 1960 – str. 45
ta praca, skończy się. Wielkie Grono zaś zajmie swoje właściwe miejsce i prace między ludem Bożym, albowiem połączenie się Marii z ludem w podróżowaniu wyobraża Wielkie Grono szczególnie w jego wodzach, spełniające czystą pracę, tzn. (po ich oczyszczeniu) dzieło budowania Obozu Epifanicznego po pierwsze spomiędzy wyznawców kościoła nominalnego, gdy zostanie on zniszczony i po drugie spomiędzy cielesnego Izraela, gdy będą patrzeć na Tego, którego przebodli płacząc nad tym uczynkiem (Zach. 12:10). Zauważmy także literalne tłumaczenie – zebrana, zamiast – przyjęta, ponieważ nasuwa ono na myśl, że pozafiguralna Maria nie jest jednostką, lecz zbiorem jednostek stanowiących część Wielkiego Grona. Mimo tego, że nie używa się słowa „zebrana” w odniesieniu do osoby rodzaju żeńskiego, to jednak pasuje ono w odniesieniu do kompanii lub grona osób. Powinniśmy także mieć i to na uwadze – jak jest podane dalej – że podróż ta była do Faran (hebrajskie Paran), przedstawiającego Królestwo (4Moj. 10:12, 13:1; E. tom 8, rozdz. 10). Widać stąd, że w pozafiguralnej podróży pozafiguralna Maria będzie miała udział w gromadzeniu wierzących z pogan i Żydów do Obozu Epifanicznego oraz, że ta spełniana służba będzie częścią ostatniej podróży czyli ostatnim wzrostem podczas Wieku Ewangelii w łasce, znajomości i służbie.
Zauważmy również, że obozowanie – gdzie wydarzenia opisane w 4Moj. 12 miały miejsce – odbywało się w Hazerocie. Słowo Hazerot znaczy: wioski i przedstawia sekty pojedynczo lub zbiorowo (4Moj. 11:35; E. tom 9, rozdz. 1, par. 27). Epifaniczne doświadczenia z pozafiguralna Marią były połączone z doświadczeniami zachodzącymi w sprawach sekciarstwa, gdyż wodzowie lewiccy sformowali podczas Epifanii wiele sekt sprawiających nam niektóre szczególne doświadczenia. Działo się to również w Żniwie Wieku Żydowskiego i w okresie miedzy nim a Epifania. Chociaż książęta utratnicy. oraz inni wodzowie sekciarstwa i ich zwolennicy z Nowych Stworzeń nie byli znani jako klasa, byli jednak powodem wielu doświadczeń dla Kapłaństwa tak w sektach, jak w systemach i ruchach. Lecz srogość tych prób ustanie z czasem, ponieważ będą one o wiele łagodniejsze po oczyszczeniu pozafiguralnej Marii; w oczyszczeniu i tymczasowym obozowaniu w Hazerocie jest pokazane, że po oczyszczeniu próby te będą jeszcze obecne, choć w łagodniejszej formie z uwagi na fakt, iż oczyszczeni Lewici będą daleko mniej sekciarscy niż obecnie. Figura tymczasowego obozowania Izraela w Hazerocie po powrocie Marii do obozu przedstawia ogólnie mówiąc to, że odłamy Wielkiego Grona, które sformowały się gdy pozafiguralna Maria była nieczystą pozostaną takimi po jej oczyszczeniu się, ponieważ każda grupa niewątpliwie będzie miała swoje specjalne dzieło do wykonania po swym oczyszczeniu a przed opuszczeniem tego świata, podczas gdy początek oczyszczonej
kol. 2
pracy rozpocznie się jeszcze w pozafiguralnym Hazerocie.
Z powyższego widzimy, że pozafiguralna Maria nie jest osobą, lecz gronem osób. I dlatego jest możliwe pozafiguralne zebranie części tego grona tj. „dobrych Lewitów” a zwłaszcza wodzów, podczas gdy drudzy pozostaną jeszcze w stanie nieczystym. Co się tyczy oczyszczonej części tego grona, ma ona wkrótce rozpocząć swą podróż do pozafiguralnego Faran – Królestwa, która jest ostatnim stadium wzrostu podczas Wieku Ewangelii w łasce, znajomości i służbie, zawierającym między innymi „zebranie wierzących z pogan i Żydów do Obozu Epifanicznego”. A więc czysty lud Pański w Epifanii wchodzi do nowego zbiegu doświadczeń wzrastania w łasce, znajomości i służbie, łącznie z inną formą pracy niż dzieło z Kozłem Azazela, które się już skończyło (E. tom 10, str. 509). Początek oczyszczonej pracy ma swe miejsce jeszcze w pozafiguralnym Hazerocie.
Jak już było wykazane w P ’51, 75, używanie 1 Tomu przez kolporterów i strzelców choć poprzednio przepowiedziane (E. tom 5, 240; E. tom 7, 494), zalecane było dla ich pracy po raz pierwszy w roku 1950 (P’50, 7). Po tym początku praca ta stopniowo się powiększała. Wraz ze śmiercią Posłannika Epifanii, wzięła ona nowy obrót w proklamowaniu poselstwa z Obj. 19:5-9, że „przyszło wesele Barankowe” i „ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący”. Było to czynione zgodnie z instrukcjami danymi nam przez Posłannika Epifanii.
Ze względu na to, że przesiewanie 1948-1951, równoległe przesiewaniu 1908 – 1911, skończyło się w czerwcu 1951, możemy spodziewać się, iż ta praca pójdzie naprzód z jeszcze większym rozpędem. Radujemy się z tego widoku, albowiem w ten sposób wchodzimy do nowych doświadczeń naszego wzrostu w łasce, znajomości i służbie, ponieważ znaczy to, iż podróżujemy do pozafiguralnego Faran – Królestwa. Jak chwalebną jest myśl, że Królestwo jest bliskie!
Nawołujemy nieoczyszczonych członków pozafiguralnej Marii aby się oczyścili z błędnych doktryn i praktyk, wracając do Prawdy Paruzji, przez co będą mogli poznać wypełnienie się przepowiedni brata Russella w Prawdzie Epifanii, oraz aby zaczęli ogłaszać poselstwo 1Tomu, itd. w jego czystości. Tęsknimy za czasem, kiedy oni też będą zebrani. Nie spodziewamy się, że 60 grup przyłączy się do „dobrych Lewitów”, albowiem jak było podane powyżej, odłamy Wielkiego Grona, które sformowały się gdy pozafiguralna Maria była nieczysta, pozostaną takimi po jej oczyszczeniu się; gdyż każda grupa niewątpliwie będzie miała swe specjalne dzieło do spełnienia po oczyszczeniu się a przed opuszczeniem świata. Wszyscy radować się będziemy, gdy nieprzyjaźń obecnie panująca pomiędzy ludem Bożym zamieni się na pokój i pojednanie (P ’43, 12)!
(P ’51, 124).