Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 171
DOSTOSOWANIE RZECZY W SPRAWIE ŚWIĄTNICY
(8) Br. Russell wykazał (zob. Z. 4745, por. E. tom 4, str.126-128), że w dostosowaniu rzeczy w Świątnicy przy zakończeniu Wieku, Wielka Kompania (te z Ducha Św. spłodzone osoby, które nie dowiodą, że są „więcej niż zwycięzcami”, tj. które utraciły swoje korony) zostanie usunięta z Świątnicy na Dziedziniec. Odtąd członkowie tej klasy już nigdy nie będą wyobrażeni przez Kapłanów w Świątnicy, ani ich śmierć nie będzie pokazana w figurze przez Arcykapłana przechodzącego pod Wtórą Zasłoną do Świątnicy Najświętszej, ale będą raczej przedstawieni przez Lewitów na Dziedzińcu. Po śmierci br. Russella br. Johnson przedstawił wiele dowodów wykazując, że czas na dostosowanie rzeczy odnośnie Świątnicy zaczął się w jesieni 1914, gdy rozpoczęła się Epifania czyli Apokalypsis, a zakończył się okres Paruzji, oraz, że wtedy cały Kościół był wystawiony (zbudowany) tymczasowo i indywidualnie (E. tom 8, str. 174, 175 – to samo w T.P. 1933, str. 52, par. 7). Między tymi dowodami było wiele świadectw Biblijnych, które wykazywały,
kol. 2
że żęcie (różniące się od pokłosia trwającego półtora roku dłużej) skończyło się w październiku 1914, a także, że drzwi wejścia do Wysokiego Powołania były w owym czasie zamknięte (zob. Czas żęcia – T.P. 1927, str.74). On wykazał również, że wkrótce po śmierci wiernego sługi zaczęło się objawianie Wielkiej Kompanii jako klasy, która już więcej nie jest w Świątnicy ale na Dziedzińcu (T.P. 1933, str. 51, par. 2).
(9) Starajmy się dobrze zrozumieć fakt, że członkowie Wielkiej Kompanii, którzy posiadali ożywione usprawiedliwienie i mieli spłodzenie z Ducha Św. w tym celu aby mogli stać się Królewskim Kapłaństwem, przez usunięcie ich ze Świątnicy nie utracili ani spłodzenia z Ducha, ani poświęcenia, ani też ożywionego usprawiedliwienia, lecz nie mogli dłużej zapewnić sobie stanowiska w Świątnicy. Gdy znaleźli się ponownie na Dziedzińcu mogli wyżej wymienione rzeczy zachować, chociaż dla zmienionego celu, tj. zostanie Lewitami Epifanii. Oni na zawsze utracili sposobność stania się Królewskim Kapłaństwem. A więc przez cały Wiek Ewangelii łącznie z okresem żęcia,