Lecz wszyscy ci spośród ludzkości, którzy odmówią naprawy pod przyjaznymi warunkami tysiącletniego Dnia Sądu, zostaną zniszczeni we Wtórej Śmierci; tacy umrą powtórnie i przestaną egzystować na wieki (Dz. 3:22, 23; Ps. 37:9, 10, 20, 28, 34-36; Obj. 20:14, 15; 21:8). Wszyscy przedstawieni przez „kozły” z przypowieści naszego Pana, którzy tylko powierzchownie zreformują się podczas Tysiąclecia, ale nie będą mieć miłości do Boga napisanej na swych sercach, ani nie okażą jej względem bliźnich, będą wrzuceni w ogień wieczny (wieczne zniszczenie – Ps. 145:20; Abd. 16) zgotowany diabłu i aniołom jego (Żyd. 2:14; Obj. 20:9); a tak „pójdą na wieczne zatracenie”
kol. 2
(po grecku kolasin znaczy literalnie – odcięcie, zob. dopisek w broszurze „O piekle” – wydanie warszawskie str.66), „pomstę odniosą, wieczne zatracenie od obliczności Pańskiej” (2Tes. 1:9), ale „sprawiedliwi [pójdą] do żywota wiecznego” (Mat. 25:41,46). „Albowiem zapłata za grzech jest śmierć, ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny” (Rzym. 6:23). Jezus dokona więc tego siódmego celu Swego powrotu na ziemię, tzn. wypróbowania każdej jednostki rodzaju ludzkiego, czy jest godna, lub nie, żywota wiecznego, i wyda w każdym wypadku ostateczną decyzję – żywota wiecznego dla sprawiedliwych, a wiecznego zniszczenia dla złych.

kol. 1

POSTĘPUJĄCY OBRAZ PRZYBYTKU

      Od r. 1879, tj. od czasu, gdy br. Russell otrzymał Prawdę odnośnie Przybytku i przedstawił ją ludowi Bożemu w broszurze „Cienie Przybytku”, była ona specjalnym źródłem błogosławieństwa dla wielu w dopomaganiu im przez figury i pozafigury do lepszego zrozumienia wielu zarysów wielkiego
kol. 2Boskiego Planu zbawienia dla Kościoła i świata. Jak pokazano w Cieniach Przybytku figuralne zbudowanie Przybytku i Obozu na puszczy, bardzo dokładnie przedstawiało sprawy odnoszące się do ludu Bożego żyjącego w Wieku Ewangelii. Lecz to nie wszystko! Bo – co wielu studentów biblijnych omieszkało rozpoznać

poprzednia strona – następna strona