Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 164
To królestwo i zaszczyty przygotowane dla człowieka są zupełnie inne od Królestwa Niebieskiego, o którym wspomina Św. Piotr gdy mówi: (1Piotr 1:4): „Ku dziedzictwu nieskazitelnemu, i niepokalanemu, i niezwiędłemu, w niebiesiech dla was zachowanemu”. Ponieważ Kościół podczas Wieku Ewangelii, będąc doświadczany, okazał się wiernym, dlatego dziedziczy i ma udział ze Swoim Panem (Obj. 17:14; 1Piotr 4:17; Jan 14:2,3; Rzym. 8:17; 2Kor. 5:1, 2; 1Tes. 4:17). Królestwo i zaszczyty były przeznaczone dla Kościoła „przed wieki ku chwale naszej” (1Kor. 2:7), gdyż był on wybrany i przeznaczony w Chrystusie „przed założeniem świata” (Efez. 1:4).
Podobnie jak Kościół przez cały Wiek Ewangelii był całkowicie pouczony, dokładnie wypróbowany, miłościwie karany i sprawiedliwie sądzony – „co jest jawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście [Kościół] godnymi byli poczytani królestwa Bożego, dla którego też cierpicie” (2Tes. 1:5) – tak też Bóg „postanowił dzień [Tysiąclecie], w którym będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości [podczas tysiącletniego Dnia Sądu, kiedy Szatan będzie związany, aby nie zwodził więcej narodów, aż do czasu ostatecznej próby
kol. 2
w Małym Okresie przy końcu Tysiąclecia – Obj. 20:3] przez męża [Chrystusa, Głowę i Ciało – 1Kor. 6:2; Mat. 19:28], którego na to naznaczył” (Dz. 17:31). Nikt, ani z Kościoła, ani ze świata, nie otrzyma żywota wiecznego lub udziału w nowych niebiosach lub nowej ziemi (2Piotr 3:13; Obj. 21:1), aż wpierw zostanie pouczony odnośnie drogi po której ma postępować (Psalm 32:8; 25:8,9; Izaj. 42:1-4; 1Tym. 2:3-6), dobrze wypróbowany (Psalm 139:23, 24; Jer. 11:20; 2Tes. 1:4, 5; Jak. 1:12) i ćwiczony lub karany (Żyd. 12:8,11; 1Kor. 11:31, 32; Izaj. 26:9) w celu naprawy i rozwoju charakteru dostosowanego do żywota wiecznego.
Restytucjoniści, którzy na skutek światła Prawdy danej w tysiącletnim Dniu Sądu będą się odpowiednio ćwiczyć przez karcenia zamierzone dla ich naprawy i udoskonalenia (jedni otrzymując więcej, a drudzy mniej cięgów – Łuk. 12:47, 48), oraz wiernie ostoją się w próbach jakim będą poddani (5Moj. 13:3), okazując zupełną lojalność względem zasad Prawdy i sprawiedliwości, otrzymają ziemię, na której mieszkać będą na wieki jako wieczne dziedzictwo (Psalm 37:9, 11, 29, 34).