które zdobiły jego charakter. W niczym nie dał on nam godniejszego przykładu jak w zwycięstwie nad sobą. Szczególnie, gdy weźmiemy pod uwagę jego wywyższony stan jako króla izraelskiego, jego wybitność przed narodem, wielce niegodziwe zbrodnie jakich się dopuścił, do których przyznanie się byłoby bardzo upokarzające i powodujące utratę szacunku posiadanego przez wiele lat. Dotkliwie odczuł niełaski, które z natury rzeczy musiał przeżyć, aby ponownie powrócić do zdrowego rozsądku. Gdy zastanawiamy się nad tymi wszystkimi rzeczami, to zwycięstwo odniesione przez Dawida nad samym sobą przez upokorzenie się i pokutowanie jest jednym z największych i najwspanialszych osiągnięć w historii biblijnej. Jego postępowanie powinno być zalecane każdemu dziecku Bożemu, które zdaje sobie sprawę, że w jakimś stopniu czy mierze odbiegło od kroczenia po Pańskich ścieżkach sprawiedliwości.

      Niezbożni odniosą swoje utrapienia, lecz lud Pański nie będzie zaliczony do nich, ponieważ Boskie miłosierdzie będzie z nimi, naprawiając ich dusze. Przeto ta klasa, przez miłosierdzie Boże, będzie uznana za sprawiedliwą – nie z powodu ich własnej sprawiedliwości, lecz przez uznanie ich za sprawiedliwych przez Boskie zaopatrzenie dostarczone w Chrystusie. Oni mogą „weselić się w Panu”, chociaż nie mogą być zadowoleni z siebie. Posiadają prawe serce, lecz podlegają grzechowi pełni słabości cielesnych. Mogą jednak zostać zwycięzcami przez Tego, który nas umiłował i odkupił Swoją drogocenną krwią – mogą wykrzykiwać z radości, rozumiejąc obfitość Boskiego zaopatrzenia, że „On jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata” (1Jan 2:2). /P 1957, 57/

ROCZNE SPRAWOZDANIE Z FRANCJI I BELGII

      Drogi bracie Jolly: Łaska i pokój! Na nieszczęśliwy widok społeczeństwa ludzkiego, które coraz więcej jest niezrównoważone (albo obłąkane), i w którym nieprawość w różnych jej formach coraz więcej przeważa, nasze serca często w ciągu tego roku

poprzednia strona – następna strona