Teraźniejsza Prawda nr 183 – 1959 – str. 54
po czym mieszkali w bezpieczeństwie („i mieszkaliście bezpiecznie”). Oni oświadczyli, że gdy w pozafigurze Izraelowi grozili klerykaliści (Nahas – wąż… Amon – od ludzi, w.12), wołali, aby Samuel mianował najwybitniejszych, jako wodzów („do mnie… król będzie królował nad nami”), pomimo faktu, że Bóg był ich wodzem („Bóg wasz był królem waszym”). Wtedy Samuel przedstawiający Małe Stadko ukazał im pożądanych wodzów, jako mianowanych od Boga (w. 13). Po tym powiedzieli pozafiguralnemu Izraelowi, że uczynienie pewnych rzeczy pokaże, iż uważa on Boga ponad siebie i ponad króla („będziecie szczęśliwie chodzić za Panem”, w. 14) – Ps. 16:8. Stawianie Pana ponad siebie i ponad wodzów miało być widoczne z następujących rzeczy: (1) czczenia Boga („bali Pana”, w. 14); (2) wypełnienia swego poświęcenia ofiary („Jemu służyli”); (3) stosowania się do Jego Słowa („słuchali Jego głosu”); (4) utrzymywania się poddanymi i nie buntowania się („a nie będziecie się buntowali przeciw przykazaniom Pańskim…- poprawne tłumaczenie z ang. Biblii – przyp. tłum.). Dalej oni mówili pozafiguralnym Izraelitom, że jeżeli nie będą posłuszni Słowu Bożemu („nie będziecie słuchali głosu Pańskiego”, w. 15), buntując się przeciw Jego przykazaniom czyli zarządzeniom („ i będziecie buntowali się przeciw Jego przykazaniom” – popr. tłum. z ang. – przyp. tłum.), to Bóg będzie im przeciwny („przeciwko wam jako i przeciwko ojcom waszym”).
Wtedy zwrócili im uwagę na wielką pracę, którą Bóg miał rozpocząć przed ich oczyma (w. 16). Tak samo, jak niespodziewanym byłby deszcz podczas żniw pszenicznych (w. 17), tak też w czasie, gdy liczni słuchacze byli pociągnięci przez sekciarstwo i pracę przewracającą główne doktryny, która była prowadzona przez Utracjuszy Koron, byłoby niespodzianką, aby na skutek modlitwy wodzów Małego Stadka („wołał Samuel do Pana”) Pan wzbudził kontrowersje Małego Stadka (gromy) przeciw takim czynnościom i dał nowe Prawdy (deszcze) przez nie. Ta niespodziana rzecz dałaby pozafiguralnemu Izraelowi jasny dowód niełaski Bożej co się tyczyło wielkiej nieprawości proszenia Go, aby dał im przebiegłych wodzów sekciarskich, którzy przewracali Jego zarządzenia („jest wielka złość wasza… żądając sobie króla”).