Teraźniejsza Prawda nr 183 – 1959 – str. 35
Oni zaczynają rok (Nisan jest pierwszym miesiącem) od nowiu księżyca najbliższego wiosennego porównania. Dzień 1 Nisan rozpoczyna się od 6-tej wieczorem i trwa do 6-tej wieczorem następnego dnia począwszy od dnia ukazania się nowiu księżyca w Jeruzalemie, dzień 14 Nisan następuje 13 dni później (co do dalszych szczegółów prosimy zobaczyć P `52 str. 25-28). Tego roku (zobacz nasze ogłoszenie) dzień 14 Nisan zaczyna się o godz. 6-tej wieczorem 21 marca. Przeto, Zbór w Filadelfii, jeśli Bóg dozwoli, zgromadzi się wieczorem 21 marca o godz. 8, w kaplicy Domu Biblijnego, na obchodzenie pamiątki największej transakcji znanej rodzajowi ludzkiemu. Jak i dotąd, nasze obrządki będą bardzo proste, polegając na wychwalaniu, modlitwie i przeglądzie znaczenia symbolów oraz obchodzonych rzeczywistości, braniu udziału w symbolach – chlebie wielkanocnym (tj. przaśnym chlebie) i „owocu winnej macicy” (lepiej użyć sok winny nie sfermentowany niż wino fermentowane).
Szczególnym zarysem tej stosownej pory jest społeczność serca z Panem, która jest ułatwiona przez uznanie znaczenia symbolów objawionych w Słowie Bożym. One powinny być uznane jako przedstawiające ofiarę naszego Odkupiciela – Jego złamane ciało za nas i Jego wylaną krew za wielu na odpuszczenie grzechów (Mat. 26:26-28; Ef. 1:7), oraz nasze przyswajanie sobie Jego zasług dla usprawiedliwienia w naszym poświęconym życiu. W dodatku do tego, dla Małego Stadka te symbole przedstawiały przywilej udziału z Panam w Jego ofiarniczym kielichu, tj. w ofierze za grzech (lecz nie w Okupie). „Kielich błogosławienia, który błogosławimy izali nie jest społecznością [związkiem społeczności, udziałem, spółką] krwi Chrystusowej? Chleb [bochenek], który łamiemy izali nie jest społecznością [udziałem] ciała Chrystusowego?” (1Kor. 10:16,17). To szczególne znaczenie odnosi się tylko do Małego Stadka, ponieważ innym nie był dany przywilej udziału w ofierze za grzech. Uznając to, członkowie Wielkiej Kompanii i poświęceni nie spłodzeni z Ducha Św. nie symbolizują tego uczestnicząc w pamiątce. Jednak to nie znaczy, że oni nie odczuwają pewnej jedności i społeczności z Panem oraz wszystkimi, którzy są naprawdę Jego ludem.