Teraźniejsza Prawda nr 181 – 1958 – str. 171
oraz w działalnościach ich towarzyszy pomocników; to zaś było znacznie większą pracą niż praca dokonana w czasie Żniwa W. Żydowskiego. Pokrywała ona wszelką pracę publiczną pięciu Kościołów między Żniwami, które razem wzięte dokonały znacznie większej pracy niż dwa inne Kościoły w dwu okresach Żniw, choć w proporcji 80 lat wyznaczonych na dzieło Żniw tych dwóch Kościołów i 1805 lat wyznaczonych na pracę pięciu Kościołów w międzyczasie, te ostatnie zdziałały mniej niż dwa pierwsze. Pozafigura w. 30 na Żniwo W. Ewangelii wydarzyła się w żęciu dokonanym od 1874 do 1914. W czasie tych 40 lat znacznie większa i skuteczniejsza praca publiczna była dokonana przez Jezusa działającego w całym kapłaństwie Paruzji i przez 70 pielgrzymów, niż w którymkolwiek innym 40-leciu w Wieku Ewangelii. Gdy weźmiemy pod uwagę liczbę pracowników i wykonawców wtedy działających i liczby ludzi, którym ta praca dopomogła, to prawda tego twierdzenia okaże się oczywista. Było ponad 75.000 różnych poświęconych ludzi, którzy wzięli udział w tej pracy, a ponad 2.500 z nich było mówcami. W całości na pewno z 10.000 osób wzięło udział w pracy kolporterskiej. Prawdopodobnie 65.000 wzięło udział w pracy ochotniczej. Około 4000 do 5000 czasopism ogłaszało kazania brata Russella i sprawozdania z wykładów pielgrzymów. W pracy przez rozmowy brała udział nie tylko liczba powyżej wymieniona (75.000) lecz i liczne tysiące innych osób. Tysiące brało udział w pracy dziennikarskiej, w Foto-dramie i w pracy korespondencyjnej. Dalsze tysiące pracowały w rozpowszechnianiu Strażnicy i tomów oraz ogłaszaniu zebrań publicznych. Wszystko to było pozafigurą udania się Mojżesza i starszych do obozu (w. 30).
(51) To co dotąd studiowaliśmy było wstępem do przesiewania przeciwko okupowi w Wieku Ewangelii, którego właściwy opis podają w. 31-35. Będziemy je studiować obecnie pokrótce w głównych objawach i porównawczo. Wiatr o którym mowa w w. 31 przedstawia kontrowersję – wojnę słowną – wynikającą z rozpowszechniania prawdy i opozycji szatana względem niej. Można więc słusznie powiedzieć, że pochodzi ona od Pana. W rezultacie tej kontrowersji i w czasie jej trwania Pan zniósł zapory, które dotychczas nie pozwalały szatanowi przedstawiać teorii przeciwnych okupowi („przepiórki”) wśród prawdziwego i nominalnego ludu Bożego.