Teraźniejsza Prawda nr 181 – 1958 – str. 165
Luter który nie był zapoznany z jego pismami aż potem gdy sam stał się światowej sławy reformatorem, wyraził się, że gdyby był czytał pisma Wessela zanim stał się reformatorem, to z powodu że Wessel był tak bardzo podobny do niego duchem, świat na pewno by powiedział iż zaczerpnął swe poglądy od Wessela. Luter był pierwszym, który ogłosił wybór pism Wessela, z którego jednak wyłączył traktat o Wieczerzy Pańskiej, bo traktat ten nie tylko odrzucał transsubstancjację (przeistoczenie chleba i wina w ciało i krew), którą Luter też odrzucał, ale także instrumentalizację (czynnik za pomocą którego niby otrzymywane jest prawdziwe ciało i krew; innymi słowy, że chleb i wino stają się ciałem i krwią dopiero w osobie, która te postaci przyjmuje), którą Luter przyjmował wraz ze wszystkimi innymi formami zwanymi prawdziwą obecnością w Wieczerzy Pańskiej. Wessel otrzymał swój udział w pomazaniu zanim przyszedł pomiędzy prawdziwy lud Boży, to jest kiedy był jeszcze profesorem uniwersytetu w Heidelbergu i głosił w pozafiguralnym obozie, a dopiero później w Holandii przyszedł pomiędzy prawdziwy lud Boży, gdzie uciekł przed prześladowaniem inkwizycji w Heidelbergu.
(45) Na podstawie faktu, że 70-ciu proroków, których wysłał Jezus, było całkowicie różnych od 12 Apostołów (Łuk. 10:1), oraz faktu, że Święci Paweł i Jan, dwóch z trzech Eldadów, należeli do dwunastu, nie powinniśmy wnioskować, że należy ich zaliczać do pozafiguralnych 70-ciu w Żniwie żydowskim i do 70-ciu w okresie między Żniwami. W figurze było tylko 70 starszych wybranych, przy czym Eldad i Medad byli dwoma spośród 70-ciu figuralnych starszych (w. 16, 24-26). Nie znaczy to że starsi stanowili liczbę 72, jak głoszą żydowscy i rzymskokatoliccy pisarze. Pierwsi z nich nazywają ich Sanhedrynem, którego – według ich zdania – członkami ex-officio byli Mojżesz i Aaron oraz zawsze najwyżsi kapłani Izraela; katolicy zaś nazywają ich kolegium kardynalskim, którego pełna liczba stanowi 72 członków. Powinniśmy natomiast zrozumieć, że w czasie Żniwa Żydowskiego poza Św. Pawłem i w międzyczasie poza Św. Janem było po 70 „drugorzędnych proroków”. Jednak na podstawie tego faktu nie powinniśmy wnioskować, że w Żniwie W. Ewangelii w dodatku do brata Russella jako pielgrzyma było 70 innych pielgrzymów,