Teraźniejsza Prawda nr 181 – 1958 – str. 164

Oczywiście jest to samo przez się zrozumiałe, że Jan jako jedyny Apostoł żyjący w okresie między Żniwami jest jego Eldadem. Dlatego też możemy być pewni, że się nie mylimy, gdy uważamy go za Eldada w międzyczasie.

      (44) Choć nie ma tak mocnego dowodu, że Jan Wessel jest Medadem okresu między Żniwami, jednakowoż dla rozumnej wiary jest on wystarczająco silny. (1) Bez wątpienia zaraz po Św. Janie, Jan Wessel był używany przez Pana do ogłoszenia najważniejszych prawd okresu przejściowego, podstawowych prawd Kościoła Filadelfii (a) że Biblia jest jedynym źródłem i zasadą wiary i praktyki; (b) że Jezus jest jedyną głową Kościoła; (c) że usprawiedliwienie jest tylko z wiary; (d) że tylko wszyscy prawdziwie poświęceni są kapłanami Bożymi; (e) że chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej symbolizuje ludzką naturę i życie Chrystusa, Głowy i Ciała, oddanych na śmierć za świat; (f) że przyszła próba oczekuje nie wybrany świat ludzkości; oraz (g) że wspólne dziedzictwo z Chrystusem w Królestwie jest nadzieją Kościoła. (2) Był on księciem najważniejszej epoki między Żniwami, tj. Kościoła Filadelfii. (3) Charakter jego był bardzo miłujący (Medad) i pełen pokory. (4) Był on jednym z najzdolniejszych i najbardziej dokładnych myślicieli ze wszystkich członków gwiazd okresu między Żniwami. (5) Jego zdolność uzgadniania pozornych sprzeczności w Biblii, o tyle przewyższała zdolności innych pod tym względem, że współcześni jego nazywali go mistrzem w sprzeczności, a najbliżsi światłem świata. (6) Jego pokora była tak wielka, że gdy papież Sykstus IV, który był jego uczniem, zaprosił go jako swego nauczyciela, by odwiedził go w Watykanie i zaproponował że da mu czego tylko zapragnie, on poprosił go tylko o manuskrypt hebrajski Starego Testamentu i o grecki Nowy Testament. Trwał w tej prośbie uporczywie ku rozczarowaniu papieża, który spodziewał się, że poprosi go o stanowisko kardynalskie, co byłoby największym darem w mocy papieża, lecz nie mógł go nawet przekonać do przyjęcia zwykłych wyświęceń kapłańskich. (7) Jego służba przez pisma, nauki i rozmowy jest w zupełności miarą tego, co wskazuje, że był pozafiguralnym Medadem.

poprzednia stronanastępna strona