Teraźniejsza Prawda nr 180 – 1958 – str. 141
dowodząc że nasz pogląd wymagałby naznaczenia wszystkich siedemdziesięciu w czasie pierwszej godziny przesiewania, podczas gdy fakty wskazują że nie wszyscy byli pomazani w czasie tej godziny, bo większość z nich przyszła później. W odpowiedzi podajemy, że nigdy nie mówiliśmy iż oni zostali wtedy naznaczeni, ani nasz pogląd tak nie wskazuje. Początek naznaczenia pielgrzymów jest pokazany w 4Moj. 11:24-30 i poprzedza pierwsze przesiewanie; nic w tym tekście nie wskazuje że oni wszyscy byli naznaczeni przed zakończeniem godziny pierwszego przesiewania, bo ono trwało po zakończeniu tej godziny. A więc o ile zachodziła potrzeba naznaczanie 70-ciu pielgrzymów ciągnęło się dalej wraz z trwaniem przesiewania. To obala jego zarzut.
(34) Wiersz 20 wskazuje że ludzie mieli jeść mięso aż im się zbierze na wielkie wymioty, które wystąpią nie tylko przez usta ale i przez nozdrza. Ten wiersz wskazuje również że mieli jeść mięso aż do zbrzydzenia. Należy zauważyć iż czas takiego wymiotowania zaczyna się przy końcu „miesiąca” – 30 dni. Wraz z przesiewaniem przeciwników udziału Kościoła w ofierze za grzech rozpoczęła się nagła odmiana w teoriach nieuznawania okupu wykazana faktem, że od tego momentu aż do zakończenia Żęcia te teorie stopniowo przestawały oddziaływać na lud Prawdy i Kościół nominalny. Tak też było z punktu widzenia obrazu Wieku Ewangelii. Wymiotowanie teoriami przeciwnymi okupowi zaczęło się w okresie reformacji czyli w okresie Filadelfii i wzrastało coraz więcej trwało aż do r. 1846, kiedy klasa Świątnicy została oczyszczana z ostatnich teorii przeciwnych okupowi – teorii ludzkiej nieśmiertelności. Co za gwałtownym i wielkim czasem wymiotowania był okres reformacji, jeśli chodzi o wszelkie poglądy uwłaczające okupowi! Zaczęło się to wymiotowanie od Wessella a następnie od odrzucenia przez Lutra usprawiedliwienia z uczynków, umartwienia, odpustów, i zastosowanie zasług świętych do wierzących; przez odrzucenie przeistoczenia chleba i wina w ciało i krew oraz mszy jako ofiary za grzechy umarłych i żyjących, jak również pośrednictwa świętych i Panny Marii za grzeszników, przez odrzucenie ognia czyśćcowego oraz „dobrych uczynków” Rzymu na zmazanie winy.