Teraźniejsza Prawda nr 180 – 1958 – str. 139
gdy źle zachowano się względem Prawdy. W pozafigurze niezadowolenie ludu z pokarmu („boście płakali w uszach Pańskich” w. 18) który Pan im dawał, stało się okazją wycofania przez Pan zakazów względem szatana by ten nie wprowadzał błędów pomiędzy lud Boży; po wycofaniu tych zakazów szatan wprowadził błędy przeciwko okupowi. I tak jak nie podobało się Panu nieprawdziwe mówienie Izraela że dobrze mu było w Egipcie (w. 18), tak też był On niezadowolony w potrójnych zastosowaniach figury z fałszywych wypowiedzeń i czynów ludu że było mu dobrze, gdy był w zgodzie z pozafiguralnym Egiptem – obecnym złym światem, do którego lud ten należał. Tak jak Bóg powiedział cielesnemu Izraelowi że ześle im ze Swego zezwolenia mięso, tak przez swe czyny powiedział pozafiguralnemu Izraelowi, że z Jego zezwolenia będą zesłane (2Tes. 2:9-11) błędy połączone z niewiarą w okup w trzech przesiewaniach przeciwko niemu, przez które przejdzie Kościół w obu Żniwach jak i w okresie pomiędzy nimi („będziecie jedli”, w. 18). Tak też stało się.
(32) W wierszach 19, 20 jest określona długość czasu spożywania mięsa słowami: „przez cały miesiąc” czyli 30 dni. Należy zauważyć, że sześć różnych okresów czasu jest wspomnianych w tych wierszach a pięć z nich w sposób przeczący („Nie przez jeden dzień jeść będziecie, ani przez dwa dni, ani przez pięć, ani przez dziesięć dni, ani przez dwadzieścia dni”, w. 19), i jeden w sposób twierdzący („ale przez cały miesiąc” czyli trzydzieści dni). Pozafiguralne zwalczanie okupu miało miejsce we wszystkich pięciu przesiewaniach w Żniwie W. Żydowskiego i we wszystkich pięciu przesiewaniach w Żniwie W. Ewangelii z których dwa pierwsze zaczęły się w r. 33 i 1878 a dwa ostatnie w r. 63 i 1908, albowiem w obu Żniwach zwalczano okup od pierwszego przesiewania aż do piątego i przez całe piąte przesiewanie w każdym Żniwie. Tak samo było w Wieku Ewangelii przy wprowadzaniu błędów przeciwnych Okupowi. Nie powinniśmy mniemać że to branie udziału w tych błędach ograniczało się tylko do epoki smyrneńskiej. Albowiem ukazuje się ono we wszystkich pięciu epokach Kościoła, co jest przedstawione w wyrażeniu „cały miesiąc” (w. 20) tzn. 30 dni.