Teraźniejsza Prawda nr 180 – 1958 – str. 138
miało uzdolnić każdego z nich do wykonywania tej części ogólnej pracy, jaką Jezus chciał by każdy z nich wykonywał w każdym zastosowaniu pozafigury (w. 17). W ten sposób mieli oni nieść wraz z Jezusem ciężar swej służby dla nominalnego i prawdziwego ludu Bożego (w. 17). To miało uwolnić Pana naszego od nadmiernej pracy, tak iż nie niósł On Sam całego ciężaru. To na pewno wypełniało się w czasie obydwu Żniw i w czasie okresu pomiędzy Żniwami, bo widzieliśmy, że tak było w czasie Parusji i Epifanii. Dzieje braci takich jak Św. Jan, Polikarp, Ireneusz, Tertulian, Ariusz, Klaudiusz z Turynu, Beranger z Tours, Piotr Abelard, Arnold z Brześcia, Piotr Waldo, Marsiglio, Occam, Jan Tauler, Jan Wyclif, Jan Huss, Hieronim z Pragi, Jan Wessel itd. dowiodły, że tak samo było w okresie między Żniwami.
(31) Po oznajmieniu Mojżeszowi co ma on czynić w związku z naznaczeniem 70-ciu starszych, Bóg pouczył go co ma powiedzieć ludowi, mianowicie by poświecili się (oddzielili) na dzień jutrzejszy w którym otrzymają i będą jeść mięso. Pozafiguralnie Bóg pouczył naszego Pana żeby powiedział ludziom którzy pożądali innych rzeczy niż Prawdy, by oddzielili się do uczestniczenia w błędach, na które Bóg zezwolił wrogowi aby wprowadził pomiędzy nich. Pan nasz w czasie Żniwa W. Ewangelii dokonał tego oznajmienia, nie przez słowa lecz działaniami przez które oddalił od wiernych lud pożądliwy; co nastąpiło w przesiewaniu, w którym rozdział został dokonany. Było nim przesiewanie przeciwko Okupowi w Żniwie ewangelicznym. Takie samo przesianie miało miejsce w Żniwie W. Żydowskiego. W podobny sposób nasz Pan oznajmił to pożądliwym ludziom żyjącym w epoce Smyrny i w innych epokach, którzy pożądali żydowskiej tradycji, pogańskiej mitologii, nauki, filozofii, sztuki, historii i literatury, oznajmując im nie przez słowa, ale czyny by się oddzielili od wiernych, a ta separacja była przesiewaniem przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii. Jak we wszystkich przesiewaniach tak i w tym przesiewaniu najpierw wytworzyła się separacja w zachowaniu, a później nastąpiła separacja teorii i błędu. Separacja błędu jest szczególnie przedstawiona przez to że lud jadł mięso przepiórek, podczas gdy separacja w zachowaniu wytworzyła się,