Teraźniejsza Prawda nr 180 – 1958 – str. 130
dlatego Pan nasz jest wiecznie zależny od Ojca odnośnie nowego światła, gdy czas przychodzi by je otrzymać od Ojca. Jak prawdziwą jest ta zasada staje się jasnym gdy zauważymy, że w każdym zastosowaniu tej figury – a było ich osiem które się już wypełniły – Jezus prosił o odpowiednią informację, jak to było przedstawione w figurze przez pytania Mojżeszowe.
(22) Wyrazy uskarżania Mojżeszowego (w. 11-15) przybierają zupełnie inną formę w w. 12 i mogą być uważane za zupełnie słuszne. Nie był on ojcem ani matką całego narodu aby miał poczuwać się do obowiązków względem niego („izalim ja począł ten wszystek lud? izalim ja go zrodził” – w ang. A.V. „spłodził” begotten). Ta mowa jest specjalnie znacząca w pozafigurze, ponieważ Biblia przypisuje ojcowskie funkcje tym braciom, którzy zostali użyci by doprowadzić usprawiedliwionych do poświęcenia i spłodzenia z Ducha; w akcie tym bowiem reprezentują oni bezpośrednio Ojca (1Kor. 4:15; Filem. 10). Dlatego też – jak to widać w tekstach – mówi się o nich jako o spładzających tamtych i to w sensie już wyjaśnionym, jako o bezpośrednich przedstawicielach Ojca w tym akcie. Również – jak to pokazaliśmy szczegółowo w tomie VI rozdział VI – słudzy Prawdy w swej funkcji usługiwania obietnicami w ich instytucjach, zarządzeniach, wypracowaniach itd. względem braci, są matką która poczyna („izalim ja począł?”) płód Nowego Stworzenia. Wyrażenia Mojżeszowe przedstawiają stan myśli Pana naszego w związku z przygniatającym ciężarem który On niósł, co wskazuje na następującą myśl względem Ojca: czyż ja przez Prawdę byłem ojcem tych wszystkich, którzy wyznają że są ludem Twoim, przez spłodzenie ich z Ducha przez Prawdę? Czyż ja byłem matką tych wszystkich, rozwijając ich jako Nowe Stworzenia po spłodzeniu ich z Ducha przez Prawdę? Na oba te pytania oczywiście odpowiedź musi być negatywna, chociaż On dokonywał czynów ojca i matki wśród Nowych Stworzeń, w obu Żniwach i w okresie pomiędzy Żniwami. To ma związek z pierwszą misją naszego Pana w Wieku Ewangelii – misją zgromadzania ze wszystkich narodów, aby z nich Bóg wziął lud imieniowi Swemu (Dz. 15:14). Możemy być pewni, że Jezus wziął na Siebie ciężar tych ostatnich;