Teraźniejsza Prawda nr 179 – 1958 – str. 111
Byli wśród nich bracia Keith, Barbour, Paton, Mann i inni, a przyłączył się do nich później brat Russell. Modlitwa Mojżesza (w. 2) do Pana przeciwko ogniowi przedstawia prośbę Pana naszego proszącego Ojca, by sprawił aby przesiewanie nie szkodziło wiernym którzy nie szemrali. Odpowiedzią Pana było danie Prawdy niektórym na temat celu i sposobu, a innym na temat czasu powrotu naszego Pana. To zatrzymało nowe spustoszenia powodowane przez przesiewanie. Lud dając nazwę miejscu onemu Tabera (w. 3) wyobraża, że lud Boży uznał iż przesiewanie miało szkodliwy skutek na przesiewki. Przesiewanie będące środkiem zniszczenia, należy rozumieć jako przychodzący z Pańskiego zezwolenia (2Tesal. 2:9-12).
(6) Jak wskazane było powyżej, przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii miało miejsce w czasie okresu smymeńskiego, który trwał od końca Żniwa Żydowskiego 69 po Chr. aż do roku 313, kiedy Konstantyn Wielki edyktem mediolańskim przyznał chrześcijanom wolność i uprawnienia, kończąc tym długie bo dziesięć lat trwające (Obj. 2:10) prześladowanie chrześcijan przez Rzym pogański. Wielkie przesiewanie przeciwko Okupowi w tym okresie było poprzedzone przez łączące się z nim przesiewanie będące pozafigurą doświadczenia opisanego w wierszach 1-3, podobnie jak przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii było poprzedzone przez przesiewanie opisane powyżej, rozpoczynające się w czasie Wielkanocy r. 1875. Naprawdę było ono bardzo podobne do tego, które poprzedzało przesiewanie przeciwko Okupowi w Żniwie Wieku Ewangelii. Bracia w Żniwie Żydowskim spodziewali się, że Pan wkrótce powróci by ustanowić Królestwo. Ta nadzieja w połączeniu z niepewnością co do czasu nadejścia tego pomyślnego wydarzenia sprawiła, iż oni byli skłonni do zawodu na ten temat. Jak wiemy ulegli temu zawodowi bracia Tesalońscy (2Tesa. 2:1-9). Pomieszawszy obalenie Chrześcijaństwa podczas Wtórego Przyjścia, które w wielkim proroctwie (Mat. 24:1-44 Łuk. 21:1-36) Pan połączył w niektórych szczegółach (pozafiguralnie) z obaleniem państwa żydowskiego przez wojnę rzymsko-żydowską w latach 66-73, wielu Chrześcijan, a szczególnie chrześcijan z żydów, spodziewało się ustanowienia Królestwa zaraz po wojnie. Mniej trzeźwi wśród nich