Teraźniejsza Prawda nr 179 – 1958 – str. 101
(który dał odpocznienie ludowi Izraelskiemu, według wszystkiego, co powiedział – 1Kron. 22:9, 18); J. podkreślił i dalej uwydatnił wierność Boga w wypełnieniu wszystkich obietnic, które uczynił Swemu ludowi przez Jezusa jako Swego wykonawcę (nie chybiło żadne słowo ze wszystkich słów jego dobrych, które mówił przez Mojżesza – np. 5Moj. 12:10, 11).
Na początku Epifanii wyrażone pragnienie pozafiguralnego Salomona wobec epifanicznego ludu Bożego było, aby Bóg był z nim tak jak był z jego poprzednikami, jako Swym ludem w Paruzji i poprzednio (Niechże będzie Bóg nasz, z nami, jako był z ojcy naszymi, w. 57), nie porzucając Go (niech nas nie opuszcza, ani nas odrzuca), lecz przychylnie wpływając na niego względem Siebie (Ale niech nakłoni serce nasze ku sobie, w. 58), tak aby mógł dalej postępować w zgodzie z prawdą i sprawiedliwością (żebyśmy chodzili po wszystkich drogach jego) i mógł być posłuszny Prawdzie i Duchowi Prawdy, tak jak to również nakazał jego poprzednikom (strzegąc rozkazania jego… wyroków sądów, które przykazał ojcom naszym). Jego dalszym pragnieniem było aby jego pokorne i gorliwe prośby czynione na korzyść siebie i epifanicznego ludu Bożego mogły być ustawicznie przychylnie przyjmowane przed Bogiem (niech będą te słowa moje bliskie Boga we dnie i w nocy, w. 59) i aby Bóg ustawicznie podtrzymywał wszystek Swój lud, według jego potrzeb (aby wykonywał sąd sługi swego i ludu swego Izraelskiego, sądząc każdą sprawę dnia swojego), wykazując tym sposobem rodzajowi ludzkiemu, że Jehowa jest wszechpotężny, jedyny, który jest po stronie pozafiguralnego Izraela, aby jako wynik tego On mógł być uwielbiony (Żeby poznali wszyscy narodowie ziemscy, iż Pan sam jest Bogiem, a nikt inszy, w. 60). J. nalegał na lud aby miał swe serca zupełnie oddane Bogu w poświęceniu, i aby wykonał to poświęcenie będąc posłuszny Jego doktrynom i przykazaniom (Niechże tedy będzie serce wasze doskonałe ku Bogu abyście chodzili w wyrokach jego, a strzegli przykazań jego, jako i dnia dzisiejszego, w. 61).
Jak już to było nadmienione, modlitwa pozafiguralnego Salomona w jej różnych częściach była czyniona stopniowo,