przedtem, przez „teraźniejszą Prawdę”, którą Pan daje jako „pokarm na czas słuszny”. W miarę jak postępujemy po drodze ku końcowi ziemskiego biegu „Kościoła pierworodnych, którzy są spisani w niebie” (Żyd. 12:23), nie będziemy zaskoczeni, jeżeli droga będzie stawać się coraz węższą i trudniejszą, i jeżeli tendencje do „potykania się” częściej będą ukazywały się. Przeto, niechaj każdy z nas tym więcej ma się na baczności przed podstępami przeciwnika; i niechaj doskonała miłość Boża panuje w naszych sercach, wypędzając miłowanie siebie i świata, oraz ich pychę, ambicje i szaleństwo. Niechaj to poświęcenie się Bogu sprowadzi do naszych serc obiecaną zupełność radość, wytchnienia i pokoju; przebywajmy w Nim i zachowujmy samego siebie, tak aby on złośnik nie dotykał się nas (1Jana 5:18); a gdy omamienia przyjdą na nas, to zapatrujmy się na te sprawy tak jak to uczynili apostołowie, i powiedzmy: „Panie! do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego”. Jako pieśń towarzysząca naszemu tekstowi na rok bieżący, podajemy Nr 331. „Kto przelał Swą na krzyży krew”.

NIBY-WYBRAŃCY

(Ciąg dalszy)

      (35) Również, Brat Johnson odnosi się do niby-wybranych członków Epifanii, w E tomie 10, str. 209 i 672, gdzie obóz epifaniczny jest określony odpowiednio jako „stan prawdziwie pokutujących i wierzących, lecz niepoświęconych żydów i pogan” i jako „wiernych usprawiedliwionych i nawróconych wiernych żydów”; w E tomie 14, str. 266, On nadmienia o „epifanicznym Obozie składającym się z cielesnych Izraelitów wierzących w Przymierze i wiernych usprawiedliwionych z wiary”; oraz w P ’40, str. 13, gdzie epifaniczny Obóz jest określony jako składający się z „poprzednio usprawiedliwionych z wiary, którzy trzymają się Okupu i praktykowania sprawiedliwości, oraz nawróconego Izraela”.

      (36) W P ’41, str. 50, oni są określeni jako „ci Izraelici, którzy za czasu Starego Testamentu, chociaż przywiązali się do swej części obietnic Abrahamowych, i usiłowali zachować Zakon Mojżeszowy, to jednak

poprzednia strona – następna strona