Teraźniejsza Prawda nr 175 – 1957 – str. 86
tymczasowo usprawiedliwionych z Wieku Ewangelii, a jego synowie Nachor i Haran przedstawiają dwie klasy tymczasowo usprawiedliwionych z Wieku Ewangelii, które nie poświęcają się: (1) częściowo wiernych (członków z niby-wybrańców), którzy dalej wiernie wierzą w Chrystusa i uprawiają sprawiedliwość, a którzy w Tysiącleciu będą wynagrodzeni tak jak wierni Przymierzu wierzący Żydowie, i (2) tych niewiernych, spośród nich którzy wracają do grzechu, i którzy w Tysiącleciu będą traktowani jak niewierzący Żydowie i poganie. Abraham w tej łączności przedstawia tych tymczasowo usprawiedliwionych, którzy ewentualnie poświęcili się i stali się członkami Małego Stadka. Pobyt Abrahama w Haranie przedstawia ich postój w tymczasowym usprawiedliwieniu zanim postąpili do poświęcenia; jego podróż i wejście do ziemi Chananejskiej (1Moj. 12;4, 5), po czym stał się dziedzicem obietnicy, przedstawiają ich postęp ku poświęceniu i osiągnięcie poświęcenia, ożywionego usprawiedliwienia i spłodzenia z Ducha, od tego czasu oni stali się dziedzicami obietnic. Lot w tej łączności przedstawia tych, którzy ewentualnie będą należeć do Wielkiego Grona; albowiem on szedł tą samą drogą co Abraham, włączając wejście do ziemi Chananejskiej, gdzie, jednak, opuścił Abrahama (Małe Stadko) a osiadł się w Sodomie (nominalnym Kościele).
SYNOGARLICA I GOŁĘBIĄTKO OFIARY ABRAHAMA
(16) 1Moj. 15:7-21: Ten ustęp jest roztrząsany szczegółowo w Ter. Prawdzie ’27, str. 79, par.27 (porównaj z P’ 39 str. 100 i 101). Rozumiemy, że synogarlica i gołębiątko, które Abraham ofiarował według Boskiego wyszczególnienia (w. 9, 10) przedstawiają dwie klasy z niby-wybrańców, tak jak to brat Johnson pokazuje na str.79, par. 31: „Należy bowiem zwrócić uwagę, że Abraham użył na ofiarę trzy zwierzęta i dwa ptaki (1Moj. 15:9). Zdają się one wyobrażać pięć klas, które będą mniej więcej odłączone od Pana od czasu Przymierza (Abrahamowego) – 2045 przed Chr. – aż gdy ostatni z Małego Stadka zapieczętowany zostanie na czole (18 kwietnia 1916 – na Wielkanoc: str. 79, par. 27). Jałowica (C. Przyb. 119-126; zdaje się wyobrażać Starożytnych Godnych i Młodociano Godnych (te dwie klasy bywają niekiedy łączone razem, jako jedna klasa w niektórych figurach, jak na przykład Elizeusza itd.); koza – Wielkie Grono – uważane jako takie, a nie jako z początku ubiegające się o koronę w sposób pojedynczy” – P ’39, str. 101; baran – Chrystusa; synogarlica, – tych z cielesnego Izraela, którzy częściowo trzymali się obietnic i Mojżesza; gołąb – tych z próbnie usprawiedliwionych,
kol. 2
którzy pozostali wierni Okupowi i Sprawiedliwości. Przeżynanie zwierząt zdaje się wyobrażać całkowite poświęcenie i śmierć („dobre zdanie sprawy przez wiarę”) klas, jakie one wyobrażają; a pozostawienie ptaków niepodzielonymi zdaje się nasuwać niekompletne poświęcenie (nie „dobre zdanie sprawy przez wiarę”) Izraela cielesnego i próbnie usprawiedliwionych. Znak dany Abrahamowi w tej umowie, chociaż koncentrował się na ofierze całego Chrystusa – najwyższej klasy cierpiących za sprawiedliwość – obejmował wszystkie klasy Nasienia Abrahamowego, które cierpiały mniej więcej z powodu wiary w niektóre lub we wszystkie obietnice dane Abrahamowi. Przeto, ofiary Abrahama w 1Moj. 15:7-21, zdają się pokazywać jasno wszystkie klasy Nasienia Abrahamowego, które były mniej więcej odłączone Panu od 2045 przed Chr. aż do Wielkanocy 1916. Zwierzęta, które były podzielone, wyobrażają cztery wybrane klasy, które poświęciły się, a ptaki, które nie były podzielone, wyobrażają dwie klasy niby-wybrańców, które nie poświęciły się – wiernych przymierzu wierzących żydów i wiernych wierzących w okup oraz uprawiających sprawiedliwość tymczasowo usprawiedliwionych. Ponieważ ten obraz odnosi się tylko aż do 18 kwietnia 1916, i ponieważ nowi poświęcający się ludzie byli w owym czasie (a nawet aż do 16 września 1954) nadal przyjmowani jako przyszli członkowie czwartej wybranej klasy – Młodociano Godnej, nie było więc w 1916 i następnie aż dotąd, tj. do 16 września 1954 poświęconych członków wśród klasy niby-wybrańców. Stąd poświęceni Obozowcy Epifanii jako tacy nie są objęci w tym obrazie.
PIĄTE Z RZĘDU NASIENIE ABRAHAMA
(17) 1Moj. 22:16-18: Tutaj jest przedstawione Przymierze związane Przysięgą, które jest sercem ewangelii (Rzym. 4:16; Gal. 3:6-9). Ono wyszczególnia pierwszą obietnicę Przymierza Abrahamowego, w którym wszyscy są objęci (1Moj. 12:2, 3), mianowicie „uczynię cię w naród wielki”. Ono pokazuje, że błogosławieństwo wszystkich narodów ziemi przyjdzie przez nasienie Abrahama, i że to Nasienie w jego szerszym znaczeniu będzie pomnożone zarówno w jego niebieskich jak i ziemskich aspektach – jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim. Niebieskie nasienie składa się z Małego Stadka i Wielkiego Grona, a ziemskie nasienie najpierw składa się z Starożytno i Młodociano Godnych, a następnie z niby-wybrańców, „piątego z rzędu nasienia Abrahamowego” (E tom 12, str. 185), którzy „jako specjalni pomocnicy Starożytno i Młodociano Godnych…..,