Teraźniejsza Prawda nr 174 – 1957 – str. 72
były nieposłuszne w czasach Noego gdy przygotowywano Korab (1Piotra 3:19, 20). Kazanie nie składało się ze słyszalnych słów lecz było pantominową rozprawą. Jak czasem mówimy: „Czyny mówią głośniej niż słowa” tak też fakty w wypadku naszego Pana, Jego ofiarna śmierć i Jego zmartwychwstanie mocą Bożą trzeciego Dnia, stanowiły wielką lekcję, wielkie kazanie dla tych, którzy dotąd nie mieli wielkiej podstawy do nadziei wyzwolenia. Jednakowoż nie znając proporcji tych, którzy są przychylnie usposobieni, znamy fakt, że są legiony tych upadłych aniołów, które pod przewodnictwem Szatana są wyraźnymi wrogami rodzaju ludzkiego, kuszącymi uwodzącymi, oszukującymi, stawiającymi światło za ciemność i ciemność za światło. Jak się wydaje posiadają oni w zupełności ducha Szatana i pracują jako jego współtowarzysze. Nie mając zezwolenia na przybieranie form materialnych, starali się w przeszłości o obcowanie z rodzajem ludzkim, gnębiąc tych, którzy padli ich ofiarami. Wiedząc że ludzie przejęci byliby wielkim strachem gdyby poznali ich prawdziwy charakter, dlatego uosabiają się w ludzi zmarłych i w ten sposób popierają pierwotne kłamstwo szatana: „Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie”.
Przez różne złudzenia ludzkość pouczana była że jej członkowie tylko pozornie umierają, a z chwilą śmierci stają się więcej ożywionymi aniżeli byli kiedykolwiek przed śmiercią. Pogląd ten był z powodzeniem propagowany wśród narodów pogańskich. Lecz Izraelitom Bóg dał specjalne instrukcje że zmarli są zmarłymi, że nie powinno się ich czcić ani się do nich modlić; oraz mieli rozkaz aby nie pozwolili czarownicy, czarownikowi lub magikowi mieszkać wśród nich. Powiedziano im również że ich zmarli byli rzeczywiście zmarłymi i że nadzieja na ich ponowne życie leżała w zmartwychwstaniu, którego dokona przyrzeczony Mesjasz. Powiedziano im wyraźnie że „umarli o niczem nie wiedzą”, że nie będą wiedzieć czy synowie ich będą w zacności czy wzgardzeniu (Kaz. 9:10). To jest właściwa nauka biblijna.
Mimo ochrony Słowa Bożego, upadłym aniołom, demonom, powiodło się uzyskać znaczny wpływ na Izraelitów, tak że w czasach naszego Pana ta forma obłędu, będąca rezultatem opętania ze strony tych złych duchów owładających umysłem, rozumem, była pospolita. Wiele cudów naszego Pana oraz Jego uczniów stanowiło wyganianie tych demonów, w jednym wypadku legion owładnął pewnym
kol. 2
nieszczęśliwym człowiekiem, doprowadzając go do szału. Nauki naszego Pana i Apostołów w Nowym Testamencie tyczące umarłych są w pełnej zgodności z naukami Wieku Żydowskiego w Starym Testamencie. Pan nasz mówi nam że przy Jego Powtórnym Przyjściu wszyscy, którzy są w grobach usłyszą głos Jego i wyjdą. Przyjęci przez Boga wyjdą doskonali przez zmartwychwstanie życia; lecz nieprzyjęci wyjdą niedoskonali aby mieć zmartwychwstanie przez sąd i karę a więc stopniowo podniosą się do pełnej doskonałości, jeśli będą chcieli. Nie ma tu żadnej wskazówki że umarli żyją lecz że są w grobach, że są umarłymi. Podobnie gdy Pan nasz wskrzesił Łazarza, powiedział naprzód siostrom, że w Nim jest zmartwychwstanie i moc życia; i nie zawołał On Łazarza z Nieba lub czyśćca lecz jedynie z grobu.
Był to Sam nasz Pan, który oświadczył że nikt nie wstąpił do Nieba (Jan 3:13). Był to Apostoł Piotr, który wskazując na zmartwychwstanie naszego Pana i jak ono było przepowiedziane przez Proroka Dawida mówiącego „Ty nie zostawisz duszy Mojej w piekle (Sheol, Hadesie, grobie)”, ubocznie wspomniał że „Dawid nie wstąpił do Nieba” lecz jeszcze był w grobie (Dz.Ap. 2:34). Był to Apostoł Paweł, który oświadczył że jeśli nie miałoby być zmartwychwstania, cała ludzkość jest zgubiona, nawet ci, którzy zasnęli w Chrystusie (1Kor. 15:17, 18). W ten sposób łączny głos Pisma Św. jest w zgodności z faktami tak jak je widzieliśmy, że wyrok Boży na nasz rodzaj był wyrokiem śmierci, który dotknął wszystkich i że istnieje nadzieja, że jako rezultat Ofiary naszego drogiego Odkupiciela będzie jeszcze zmartwychwstanie zarówno sprawiedliwych jak niesprawiedliwych. Zmartwychwstanie umarłych oznacza że są oni nieżywi nie zaś żywi (Dz.Ap. 24:15) Szatan i demony pracowali przeciw tej prawdzie Biblijnej, wprowadzając w błąd ludzkość i w ten sposób wyhodowały doktryny czyśćca i mszy za zmarłych, doprowadzając nas do bluźnierstwa przeciw świętemu imieniowi Boga przez wiarę, że zmarli znajdują się gdzieś na mękach i w ten sposób wiążą umysły i serca ogromnej większości nawet w krajach cywilizowanych. Nawet cywilizowani ludzie boją się Boga a z powodu błędnych przedstawień nie mogą Go miłować. W ten sposób dzieło Szatana i zastępów jego demonów postąpiło naprzód; i nic dziwnego że demonizm nie dokonał nic więcej oprócz tych strasznych rzeczy, które widzimy. Wyhodował grzech wszelkiego rodzaju; i nie jest rzeczą nierozsądną przyjąć, że połowa z osób obłąkanych znajdujących się w schroniskach dla umysłowo chorych, jest opętana od złych duchów,