Teraźniejsza Prawda nr 167 – 1956 – str. 57
że żadne z Boskich stworzeń nie jest w stanie w pełni i we wszystkich szczegółach pojąć Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Bóg, rzecz prosta, w pełni rozumie Samego Siebie i każdy szczegół Swej istoty, przymiotów, myśli i dzieł, a te spośród Jego stworzeń obdarzonych inteligencją, które są w zgodzie z Nim, rozumieją pewne cechy Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Na przykład nasze zastanawianie się nad istotą i przymiotami Boskiej istoty wyświetliły nam pewne zarysy tego zagadnienia. Innych zarysów natomiast nie możemy w pełni pojąć, między innymi tego zarysu, że istota Boska nie ma początku. Gdy w łańcuchu przyczyn sięgnęliśmy do Pierwszej Przyczyny, stwierdziliśmy, że Bóg nie może mieć początku, albowiem istota Jego nie ma przyczyny; jak to się dzieje zrozumieć jednak nie możemy. Argument przyczyny i skutku udowadnia nam rozumowo fakt, że Bóg jest bez początku, lecz ani to rozumowanie, ani żadne inne nie wytłumaczy nam w jaki sposób Bóg może istnieć bez początku. Rozum nasz nie jest zdolny pojąć wszystkiego co wiąże się z Boską istotą, w szczególności z Jego istnieniem bez początku i stąd pewne przejawy Jego istoty są dla nas niepojęte. Boska wieczność w przeszłości nie jest w pełni dla nas zrozumiała. Podobnie niepojęte są prawie wszystkie inne przymioty Jego istnienia, z wyjątkiem może przymiotu jedności, zwierzchnictwa i bezdenności. A więc, choć rozumiemy słuszność prawdy, że Bóg posiada ciało, nie możemy w pełni pojąć, jakim jest to ciało. Tak samo nie możemy pojąć Jego duchowości, samoistnienia, samowystarczalności, nieśmiertelności, wszechmocy, wszechwiedzy, wszechobecności, niewidzialności itd., aczkolwiek możemy zrozumieć, że Bóg te właściwości posiada i objąć umysłem niektóre ich zarysy. Stworzeni na podobieństwo Boga, możemy Go po części zrozumieć w Jego istocie, przymiotach, myślach i dziełach. Ale będąc w przeciwieństwie do Boga istotami skończonymi i ograniczonymi, nie jesteśmy w stanie pojąć Boga we wszystkich szczegółach Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Doświadczenie mówi nam, że Biblia uczy prawdziwie utrzymując, iż żadne ze stworzeń Boskich nie może Go ogarnąć.
kol. 2
Następujące świadectwa zawarte w Piśmie Świętym wskazują, że pewne zarysy Boskie są dla nas niepojęte: „Rzeczy tajemne należą Panu Bogu naszemu; a jawne nam i synom naszym aż na wieki” (5Moj. 29:29); „Bóg czyni rzeczy wielkie i niewybadane (niepojęte)” (Ijob 5:8, 9); „Izali tajemnice Boże wybadasz (w pełni zrozumiesz)? Albo doskonałości wszechmocnego dościgniesz?” (Ijob 11:7); „Oto teć są tylko części dróg Jego (tzn. że możemy zrozumieć pewne zarysy Jego), lecz i ta trocha niewybadana (nie zrozumiana) cośmy słyszeli o Nim, a grzmot wielkiej możności Jego któż zrozumie?” (Ijoba 26:14); „Oto Bóg jest wielki, a poznać (w pełni zrozumieć) Go nie możemy, a liczba lat Jego dościgniona być nie może (wieczystość Jego nie może być przez nas w pełni zrozumiana)” (Ijoba 36:26). „Sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich zrozumieć nie możemy… wszechmogący jest, doścignąć (w pełni) Go nie możemy” (Ijob 37:4, 22); „Dziwniejsza umiejętność Twoja (tajemnic Jehowy) nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć” (Psalm 139:6); „Wielkość Jego nie może być dościgniona” (Psalm 145:3); „Tak nie wiesz (w pełni) sprawy Bożej, który wszystko czyni” (Kaz. 11:5); „Nie może być dościgniona (pojęta) mądrość Jego” (Izaj. 40:28); „O głębokości bogactwa i mądrości i znajomości Bożej! Jako są nie wybadane (niepojęte) sądy Jego i niedoścignione drogi Jego! Bo któż poznał (w pełni zrozumiał) umysł Pański? Albo kto był rajcą Jego?” (Rzym. 11:33, 34). Powyższe cytaty Pisma Świętego, które mówią o naszej niezdolności zgłębienia tajemnic Bożych każą nam cenić, czcić, wielbić i chwalić Niepojętego.
Rozważania nasze nad czternastu głównymi przymiotami Boskiej istoty wywyższają Boga w naszym pojęciu. Powinny wzmóc naszą ufność, cześć, miłość i uwielbienie Boga w Jego pełnej doskonałości. Jakżeż wielkim jest nasz Bóg w Swych przymiotach Istnienia! Zaprawdę w Nim i tylko w Nim jest szczyt wszelkich doskonałości! Oddajmy Mu więc wszelką cześć i chwałę.
W niebiosach chwała Twa, o Panie!
W królestwie Twej nieskończoności
Błądzi nasz umysł zatroskany,
Śladem Twej mocy i mądrości.
Który wymierzasz światu prawa,
Strażniku jego i ostojo,
Pierwszą Przyczynę czcimy w Tobie,
W niej odnajdując drogę Twoją.