Tak więc w Chrystusie Bóg przyjmuje z pochwałą, naszą doskonałą wolę, podpartą naszymi najlepszymi chęciami. Zupełne poświęcenie Bogu znaczy zupełne poddanie naszej woli pod wolę Bożą, a naszego ciała pod naszą nową wolę. To znaczy, przeto, odsunięcie od siebie grzechu (2Kor. 7:1; Żyd. 12:1) na ile nas tylko stać, pod kierunkiem Słowa Bożego i uprawianie codziennie i co godzinę Ducha Świętego z jego owocami cichości, łagodności, czystości, łaskawości i miłości. A więc przystąpmy do pamiątki śmierci naszego Pana za nas, uprzytomniając sobie, że Baranek Boży był zabity za nasze grzechy, i że zasługa Jego ofiary przykrywa i przypisalnie oczyszczą nas z grzechu (1Jana 1:7) przed Bogiem; a tak wierząc, przystąpmy do Jego stołu z sercami i wolą oddanymi Panu i bierzmy udział w symbolach z cichością i odwagą.

      Czyńmy zatem przygotowania do jedzenia symbolów Pamiątki, nie zapominając pozbycia się kwasu – kwasu fałszywej doktryny (Mat. 16:6-12), a także kwasu złośliwego usposobienia (1Kor. 5:8), nie tylko złośliwości, która kradnie, okłamywa i zabija (tj. wielkich form złośliwości) ale także kwasu podstępu, który powoduje nienawiści,
kol. 2
zazdrości, spory, gniewy, złe domyślania i inne działalności ciała i diabła. Niech duch miłości napełni serca nasze i oczyści nas ze starego kwasu nienawiści i złości, abyśmy mogli zachować ucztę z przaśnym chlebem szczerości i prawdy (1Kor. 5:6-8; Efez. 4:31; Kol. 3:8; Tyt. 3:3). „Niechże tedy człowiek samego siebie doświadczy, a tak niech je z chleba tego, i z kielicha tego niechaj pije” (1Kor. 11:28). Każdy powinien wykorzystać tę okazję w interesie własnego duchowego dobra. Niech każdy z nas ponownie stosuje do siebie oczyszczającą krew, i odnowi swe poświęcenie aby być wiernym Mistrzowi aż do śmierci. Pamiętajmy też na słowa Mistrza, „czujcież i módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie”. Weźmy swój krzyż z radością i postępujmy w ślady Mistrza, odczuwając największą naszą radość z czynienia woli Ojca (Psalm 40:9).
(W dodatku do powyższych uwag, polecamy ponowne badanie 6-go Tomu, rozdział XI, „Wielkanoc Nowego Stworzenia”, i E Tomu 15-go rozdziały drugi i trzeci.)

kol. 1

BUDOWA ŚWIĄTYNI SALOMONA
– FIGURA I POZAFIGURA

(1 Król. 6:7; 2Kron. 3:1-5:1 – P 1953, 52)

      Nasze dotąd badanie o Salomonie figura i pozafigura prowadziło nas przez jego wcześniejsze panowanie oraz przygotowania świątyni, aż do czasu zaczęcia jej budowy. To co Dawid jego ojciec tak wielce pragnął uczynić i na co poczynił tak obfite przygotowania, miało teraz stać się rzeczywistością, jaką więc radość musiała to sprawić w sercach dzieci Izraela! Ta radość była odczuta i w pozafigurze, obejmującej małą albo epifaniczną pozafigurę, którą my właśnie badamy, znajdujemy tutaj, że Johnson na początku Epifanii miał zacząć pracę organizowania Kościoła w jego różnych częściach, co brat Russell pragnął uczynić, lecz Bóg zabronił mu to czynić (1Kron. 28:3; E tom 14, str. 269).

      J., jako pozafiguralny Salomon, zaczął budować epifaniczną świątynie rychło w Epifanii (Począł … Salomon budować dom Pański … 480 roku [powinno być 580 roku – zobacz B str. 54] … roku czwartego królowania … miesiąca Ziv [jasność, kwiecistość], ten jest miesiąc wtóry [co odpowiada raczej miesiącowi majowi a nie kwietniowi, jak jest podane w polskiej Biblii], 1Król. 6:1; 2Kron. 3:1,2) w sferze wykonawczości wśród wybranego ludu Bożego, tj. Maluczkiego Stadka, Wielkiego Grona, klasy Młodociane Godnej
kol. 2
oraz niepoświęconych usprawiedliwionych z wiary (w Jeruzalemie na górze Moria widziana, wybrana przez Jehowę; słowo Moria znajduje się tylko dwa razy w Biblii: tutaj i w 1Moj. 22:2, w obuch wypadkach jest ono użyte w łączności z ofiarą. Jak stosownym jest to, że ofiarowanie Izaaka i ofiary świątyni miały być uczynione na górze Moria!). Świątynia była zbudowana w tej samej sferze Prawdy, w której Pan się objawił bratu R., poprzednikowi J. jako Pańskiemu wyrazicielowi („która była ukazana Dawidowi, ojcu jego” – w angielskich wydaniach Biblii, jak np. A.V., A.R.V. i Rotherhama jest podane: „gdzie Pan ukazał się Dawidowi, ojcu jego”), w zgodzie z zarządzeniami, które brat R. poczynił w łączności z jego poczynaniami z inną klasą wybranego ludu Bożego, tj. boleśnie strapionego i uciemiężonego cielesnego Izraela (na miejscu, które zgotował Dawid na bojewisku Ornana Jebuzejczyka, E tom 14, str. 247; jest godne uwagi, że ci cieleśni Izraelici byli również z czterech klas: tak zw. (1) zreformowani, (2) prawowierni, (3) konserwatyści i (4) niewierni).

      Pod wielu względami pomiary świątyni Salomona były podwójne w stosunku do pomiarów przybytku. Zewnętrzne rozmiary jej budynku

poprzednia strona – następna strona