PRZYGOTOWANIA ŚWIĄTYNI SALOMONA
– FIGURA I POZAFIGURA

(1Królewska 5; 2Kron 2 )

      Od początku Kościół był świątynia Bożą (1Kor. 3:16, 17; 2Kor. 6:16; Efez 2:19-22; 2Tes. 2:4; 1Piotra 2:5, itd.). Jednak, w przeciwieństwie do stanu Kościoła w ciele, który to stan jest figurowany przez przybytek na puszczy, możemy mówić o jego uwielbionym stanie, jako stanie świątyni – figurowanej przez świątynie Salomona. Jezus przygotowywał materiały na tę świątynie poprzez cały Wiek Ewangelii; i tutaj w brzasku Wieku Tysiąclecia wybudował ją.

      Ta świątynia tak jak jest figurowana przez przybytek może być widziana z czterech punktów widzenia w jej pozafiguralnym zastosowaniu: jako odnosząca się do warunków podczas (1) Wieku Ewangelii, (2) Epifanii, (3) Wieku Tysiąclecia, i (4) Wieków, które mają nastąpić, albo Wieków po Tysiącleciu. (1) W zastosowaniu na Wiek Ewangelii Świątnica Najświętsza przedstawia stan Boskich Istot; Świątnica zaś, stan zarodkowy nowych stworzeń, bez względu na to czy są zatrzymującymi korony czy też utratnikami koron; Dziedziniec przedstawia stan usprawiedliwionych z wiary; Obóz, stan nominalnego ludu Bożego jako różniący się od rzeczywistego ludu Bożego; a miejsce poza Obozem przedstawia stan tych, którzy nie są nawet nominalnym ludem Bożym, albo są z niego wyklęci. (2) W zastosowaniu na Epifanię Świątnica Najświętsza przedstawia stan Boskich Istot; Świątnica, w skończonym obrazie, przedstawia stan nowych stworzeń zatrzymujących korony; Dziedziniec, w skończonym obrazie, przedstawia stan Wielkiego Grona i klasy Młodociano Godnej; Obóz w skończonym obrazie, przedstawia stan dawniejszych usprawiedliwionych z wiary, którzy trzymają się okupu i uprawiają sprawiedliwość, oraz cielesnych nawróconych Izraelitów wierzących w Przymierze; a miejsce poza Obozem przedstawia stan tych, którzy stanowili Obóz Wieku Ewangelii, lub którzy są wyklęci z niego. (3) W zastosowaniu na Wiek Tysiąclecia Świątnica Najświętsza przedstawia stan Boskich Istot, a na ile to dotyczy Chrystusa, ona przedstawia Go w Jego zdolności służenia Bogu względem ludu; Świątnica przedstawia stan Chrystusa w Jego zdolności służenia ludowi dla Boga; Dziedziniec przedstawia stan klasy Starożytno Godnej (Kaatyci), Wielkiego Grona (Meraryci) i klasy Młodociano Godnej (Gersonici); Obóz przedstawia stan świata doznającego restytucji; a miejsce poza Obozem przedstawia stan tych, którzy nie uczynili żadnego kroku względem restytucji oraz członków wtórej śmierci, którzy umierają w wieku 100 lat. (4) Po tysiącleciu, Świątnica Najświętsza przedstawia wieczny
kol. 2
stan Boskich Istot, a co się tyczy Chrystusa, to ona przedstawia Jego służbę wobec Boga dla wszystkich istot niższych niż Boskie istoty; Świątnica przedstawia Chrystusa w Jego zdolności służenia Bogu wszystkim istotom niższym niż Boska klasa; Dziedziniec przedstawia stan klasy Starożytno Godnej, Wielkiego Grona i klasy Młodociano Godnej, jako istoty duchowe służące pod Chrystusem wobec świata i innych istot, jakie mają być stwarzane w Wiekach Chwały; Obóz przedstawia stan nawróconej ludzkości oraz nowe rzędy doskonałych istot, które mają być stworzone, a które będą wierne w ich doświadczeniach; a miejsce poza Obozem przedstawia nowe rzędy doskonałych istot, które nie zostały jeszcze całkowicie doświadczone.

      Nasze obecne badanie odnosi się do obrazu świątyni na Epifanię (2). Tak jak to jest pokazane w E tomie 14, rozdz. 6, brat Russell, jako pozafiguralny Dawid zarządził dla br. Johnsona, jako pozafiguralnego Salomona (widziany z punktu widzenia jako Pański wykonawca na Epifanię) aby zbudował epifaniczną świątynię. Brat R. dostarczył materiałów i podał J. plany jej budowy, tj. zorganizowanie ludu Bożego w jego oddzielne klasy oraz w jego epifaniczną pracę (E tom 14, str. 269-299), i pokazał, że w tej wielkiej pracy będzie ogólne ponowne przystosowanie osób i rzeczy (co do takich niektórymi odnośników, zobacz E tom 4, str. 126-128). Pomimo niedojrzałości i słabości J. zważywszy ogrom tej epifanicznej pracy, brat R. zapewnił J., że Bóg będzie wzmacniał go aż ukończy pracę budowy epifanicznej świątyni, szczególnie Świątnicy i Świątnicy Najświętszej – Domu (1 Kron. 28:20), albowiem epifaniczne Maluczkie Stadko jest właściwą świątynią (E tom 10, str. 209, u góry). J. miał również skończyć pracę wyznaczenia Lewitom ich miejsc na Dziedzińcu (1Kron. 28:6). Z tymi wstępnymi uwagami, zbadajmy teraz opis.

      J. przyjąwszy to zlecenie, postanowił być wierny w nim i zbudować epifaniczną świątynię (Umyślił tedy Salomon budować dom, 2Kron. 2:1) dla charakteru, czci, itd. Bożej (imieniowi Pańskiemu), oraz w tym celu również ustanowić swą własną sferę służby (i pałac królewski dla siebie). Będąc zapewniony, że otrzyma dosyć pomocników do tej wielkiej pracy (1Kron. 23:21; E tom 14 str. 298), J. wezwał pomocników (naliczył Salomon (wyznaczył) 70.000 mężów (7x10x10x 10×10), co nosili ciężary, w. 2), zwłaszcza więcej tych z Maluczkiego Stadka (7), chociaż lud Boży w wszystkich czterech klasach (cztery dziesiątki) nosił ciężary w swoim

poprzednia strona – następna strona