Teraźniejsza Prawda nr 162 – 1955 – str. 66
będzie czczony przez świat. (Izaj. 60; 14; Obj. 3:9)
Do Kol. 2:18 mamy podane szczególne ostrzeżenie przeciwko służalczości i czczeniu albo uwielbianiu aniołów (aggelos posłanników). Są dwa rodzaje posłanników; posłannicy prawdy oraz posłannicy błędu, co się tyczy tych ostatnich, to św. Paweł przepowiedział, że „z was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnęli uczniów” (Dz.Ap. 20:30). Wielu takich posłanników wprawdzie powstało którzy miłują chwałę ludzką (Jana 12:43), i służą aby podobać się ludziom (Kol. 3:22) , udając się chciwie za błędem Balaamowej zapłaty, przez wiele sprzeciwiań (Judy11), oraz bluźnią to, czego nie znają (Judy 10); albowiem było przepowiedziane, że mieli powstać fałszywi prorocy ku zwiedzeniu (Mar. 13:22), oraz że mieli być fałszywi nauczyciele wśród braci, którzy mieli skrycie wprowadzać kacerstwa zatracenia, a wielu miało być naśladowcami ich nieczystości, przez których droga prawdy miała być lżoną 2Piotra 2:1, 2 – Diaglott). Niektórzy wprawdzie popadli w te rzeczy, których nie zrozumieli, napróżno będąc nadęci cielesnym umysłem, rozumiejąc o sobie więcej niż potrzeba rozumieć (Rzym. 12:3). „Mając kształt pobożności” (2Tym. 3:5) a jednak przez chytrość podejścia, kłamią, czyhając aby oszukać” (Efez. 4:14). „Albowiem takowi Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi nie służą, ale własnemu brzuchowi swemu, a przez łagodną mowę i pochlebstwo serca prostych zwodzą, „ (Rzym.16:18). „Albowiem takowi fałszywi Apostołowie są robotnikami zdradliwymi, którzy się przemieniają w Apostoły (jakoby wysłani przez) Chrystusa” (2Kor. 11:13).
Czy powinniśmy czcić, służyć, takim posłannikom? Oczywiście, że nie! A jednak wiele ich „naśladować (służyć) będą zginienia ich (ich nieczystości), a tym sposobem przyczyniają się do tego, że droga prawdy będzie bluźniona (2Piotra 2:2). W Obj. 2:2 Jezus zaleca pierwotnemu kościołowi, by nie znosił takich złych, ale aby doświadczali (próbowali, badali) tych, którzy się mienią być Apostołami, a nie są, i znalazłeś ich, że są kłamcami. Tym sposobem nasz Pan zwraca uwagę na właściwy kierunek. Nie powinniśmy być czcicielami takich posłanników, ani sekciarzami wobec nich albo jakichkolwiek wodzów. Ani też nie powinniśmy być sekciarzami wobec jakiegokolwiek systemu wiary
kol. 2
z powodu jego wodza lub wodzów. Jeżeli nie czcimy z całego serca Pana i nie szukamy Jego nauk w sposób właściwy, to będziemy skłonni być pędzonymi przez różne wiatry doktryn i postępować za innymi wodzami niż Pan. Ci, którzy zamykają swe oczy, otwierają usta (tak jak ślepe pisklęta w gnieździe) i połykają wszystko cokolwiek ich wybrani żywiciele im udzielą, z myślą, że to jest Boska sprawa by utrzymać ich kanał czystym a ich rzeczą jest by tylko wchłaniać cokolwiek pochodzi z tego kanału, to mogą być pewni, że doznają zawodu.
Posłannicy błędu unikają pełnego, wolnego i starannego badania i dyskusji prawdy (Słowa Bożego) we wszystkich jej szczegółach. W kontrowersji oni unikają brania prawdy punkt po punkcie albo porównywania jej z ich błędami, które oni ma się rozumieć pokazują, jako prawdę. Oni raczej wolą przekręcać rzeczywistą prawdę i chciwi przez łakomstwo zmyślonymi słowami kupczyć będą drugimi (2Piotra 2:2, 3) zwracając uwagę na siebie, jako proroków w celu pozyskania posłuchu (Dz.Ap. 20:30). Oni za zwyczaj głoszą poselstwo, które łaskocze uszy ich naśladowców (2Tym. 4:3, 4), tak jakoby nie spali w śmierci, lecz siedzieli na przodzie w niebie skoro ktoś umiera, mając miejsce w Wysokim Powołaniu po skończonym żęciu i zamknięciu drzwi, miejsce w chwale jako członek Oblubienicy Chrystusowej po zupełnym już ukompletowaniu Oblubienicy, itd. a ci, którzy mają łaskotliwe uszy i którzy nie są pilnymi naśladowcami Słowa Bożego, lecz usuwają je w miarę służenia posłannikowi albo jego poselstwu, będą naturalnie gromadzić się z takimi wodzami. Wprawdzie ci posłannicy błędu pragną i otrzymują cześć od wielu.
Lecz prawdziwi słudzy Pańscy, dobrzy aniołowie – posłannicy Prawdy nie pragną czci i pochwały dla siebie, lecz tylko dla Boga. Ich główną rozkoszą jest czynić Boską wolę i oddawać Bogu wszelką chwałę, cześć i uwielbienie (1Kor. 10:31; 1Piotra 4:11). To jest pokazane przez św. Piotra, który jako anioł Pański był posłany do Korneliusza „gdy wchodził PIOTR, zabieżawszy mu Korneliusz, przypadł do nóg jego, i pokłonił się (greckie proskuneo – pokłonił się oddając mu hołd).. Ale go Piotr podniósł, mówiąc: Wstań! i jamci też jest człowiek” (Dz.Ap. 10:25, 26). Zachowanie św. Pawła było takie same, albowiem, w 1Kor. 3:5-7 mówi: „Bo któż