Teraźniejsza Prawda nr 161 – 1955 – str. 57
pielgrzymów którzy stale podróżowali (synowie Asafowi), (2) czternastu niedzielnych pielgrzymów zamieszkałych w Betel i trzech innych mieszkających u siebie, z tych zaś dwóch zajmujących się pracą świecką (synowie Hemana) oraz (3) sześciu posiłkowych pielgrzymów, którzy podróżowali czasami w niedziele (synowie Jedytuna). Przywilejem ich było posługiwać się tekstami biblijnymi jako podstaw ich przemówień (prorokowali przy harfach) bereańskimi lekcjami do tomów (psalterionach) /W angielskich przekładach Biblii w 1Kron. 25:1 są podane trzy instrumenty muzyczne w następującym porządku: (1) harfy; (2) psalteriony; psalterion jest to starożytny instrument muzyczny strunowy, używany przy śpiewaniu psalmów, rodzaj harfy; (3) cymbały. W wierszu 6, tego samego rozdziału są podane te same instrumenty w odwrotnym porządku: cymbały, psałteriony, harfy. – Przyp. tłum./ oraz nieformalnymi pogawędkami (cymbałach). Przedstawienie tej pierwsze j klasy sług Prawdy jest następujące: stale podróżujący posiłkowi pielgrzymi (z synów Asafowych, w. 2); Bracia: (1) Rice (Zachur), (2) Barker (Józef), (3) Yates (Natanijasz) oraz (4) Graham (Asarela), wszyscy z nich bowiem byli zapisani w Strażnicach letnich i jesiennych r. 1916 jako stale podróżujące pielgrzymi. Pracowali oni w grupie najważniejszych posiłkowych pielgrzymów (pod ręką Asafową) i głosili na takie przedmioty jakie br. R. im wyznaczył.
(16) Następną grupę także stanowili posiłkowi pielgrzymi; ale tacy co pełnili służbę w niedziele od czasu do czasu lecz nie stale, ponieważ byli oni również starszymi w miejscowych zborach (synowie Jedytunowi, w. 3). Byli nimi Bracia (1) Shull z Columbus, O. (Godolijasz), (2) Driscoll, publicysta brata R. (Zery), (3) Wise późniejszy wice-prezes Towarzystwa (Jesajasz) (4) Martin z Dayton, O. (Hasabijasz). (5) Jones, z Chicago (Matytyjasz) oraz (6) Bridges z Bostonu (Symej). Trzecia grupa składała się z niedzielnych pielgrzymów, członków rodziny Betel, która pracowała w Betel albo przy Przybytku w zwykłe dnie tygodnia a wypełniała obowiązki kaznodziejskie w niedziele (synowie Hemana, w. 4) Byli to następujący bracia, jak wykazują to wykazy pielgrzymów Strażnicy na lato r. 1916: (1) Burgess (Bukkijasz), (2) Detweiler (Matanijasz), (3) Emerson (Husyjel),
kol. 2
(4) Hirsh (Zebuel), (5) Hoskins (Jerymot) (6) Hudgings (Chananijasz), (7) Kuehn (Chanani), (8) Martin (Eliata), (9) Ritchie (Gieddalty), (10) Stevenson (Romantyjeser, (11) Van Amburgh, (Jasbekassa), (12) Wright (Malloty, a dwaj pozostali nie byli umieszczeni w wykazach Strażnicy z powodu braku miejsca: (13) Wakefield (Hotyr) oraz (14) Scheerer (Machazyjot).
(17) Wymienionych 14 braci, niedzielnych pielgrzymów, ujrzało sprawy planu Bożego przez oczy br. Russella (widzący królewski 25:5) i pełnili oni służbę przez przedstawienia nauk Boskich przy pomocy kazań (w słowach Bożych, ku wywyższeniu rogu). – (Róg, znaczy tu to samo co koronet, czyli korona w herbie hrabiowskim. – przyp. tłum.) Pan błogosławił pielgrzymom niedzielnym rozmnażając ich do liczby 14 członków Betel (czternastu synów). Byli także trzej inni niedzielni pielgrzymi wykazani na ostatniej stronicy Strażnicy, ci jednak nie byli członkami rodziny Betel, lecz zamieszkiwali w swych domach, a dwóch z nich zajmowało się pracą świecką w zwykłych dniach tygodnia, a mianowicie byli nimi: (1) Jolly, (2) Stevens oraz (3) Woodworth (trzy córki). Wymienionych 27 braci należało do trzech grup zaznaczonych powyżej (pod sprawą ojca swego, w. 6), mających polecenie nauczania Prawdy dla świątyni Epifanii (przy śpiewaniu w domu Pańskim). Trzecia z tych grup dawała ogólne kazania (na cymbałach) druga mowy i beriańskie lekcje oparte na tomach (psalteriony), a pierwsza wykłady oparte na tekstach Biblii (na harfach), a było to czynione ku usłudze świątyni epifanicznej (ku służbie w domu Bożym”) Wszystko to było czynione według Bożego rozporządzenia przez zarządzenia brata R. (jako rozkazał król) dla tych trzech grup przemawiających sług (Asaf, Jedytun, Heman). Należy zwrócić uwagę, (w. 9-31) że każdy z tych 24 symbolicznych synów miał jedenastu pomocników, tak że razem było ich wszystkich 288 (wszystkich mistrzów dwieście osiemdziesiąt i osiem, w. 7). Wszyscy oni byli wyćwiczeni w głoszeniu Słowa Bożego będąc dobrze wyuczeni jak głosić doktrynalne Prawdy (ćwiczonymi w pieśniach Pańskich). Dwadzieścia cztery oddziały podległych sług Prawdy tj. pozafiguralnych Lewitów, każdy w porządkowym oddziale, z innymi jedenastoma oddziału danego, odpowiadały i uzupełniały 24 oddziały wybitnych sług Prawdy tj. kapłanów, jak np. oddział pozafiguralnego Jehojaryba (brata Russella 24:7) miał za swój odpowiednik i uzupełnienie