Teraźniejsza Prawda nr 161 – 1955 – str. 55
(2) Edwardsytów (Eder) oraz (3) grupę zwaną Głosem Eliasza (Jerymot). Powyżej opisane grupy są najważniejszymi grupami Lewitów Epifanii (cić są synowie Lewiego według domu ojców swych, w. 24; 24:30 ) nawet te, które w opisie przedstawionym bratu R. w odpowiedziach na zadawane przezeń pytania w artykule z Z ’16, 141; 1-7, później podzieliły się na swe odpowiednie grupy (przedniejsi.…policzeni….według pocztu) i służą one w Świątyni Epifanii (odprawowali prace usługiwania w domu Pańskim), obejmując Lewitów, którzy przechodzą ćwiczenie w służbie (od dwudziestu lat i powyżej, w. 27) oraz tych, którzy są dojrzali do służby (od trzydziestu lat i powyżej, 3) tak, jak i wybitni bracia byli wyznaczani do swych służb (braci….synom Aaronowym, 24:31) przed bratem R. (Dawidem), wodzami zatrzymującymi korony (Sadokiem) oraz wodzami bez-koron (Achimele-chem), którzy byli wodzami (przedniejszymi) wybitnych (kapłanów) i podległych (lewitów) sług Pana w przeciwieństwie do mniej dojrzałych (młodszych braci); w ten sposób lewici byli wyznaczani do swych prac (miotali losy).
(12) Brat, R. ogłosił przez słowo i czyn fakt, że Bóg błogosławi ludowi Prawdy (Bóg…dał odpocznienie, w. 25), że mogą oni pracować w sferze działalności brata R. (i będzie mieszkał w Jeruzalemie). Wskazał on, że kiedy lud Boży podzieli się na swe klasy, jako Boża Świątynia Epifanii, będzie wprowadzona zmiana w pracy Lewitów (nie będą więcej nosić przybytku i wszystkiego naczynia, ku posługiwaniu, w. 26); bowiem głoszenie do publiczności będzie wyjęte z pod kontroli poząfiguralnego Elijasza, a dane pod kontrolę pozafiguralnego Elizeusza – to zaś sprawi, że nie będą oni podlegli Maluczkiemu Stadku, bo noszenie pozafiguralnego przybytku i naczyń na to wskazywało. Brat R. przez swą ostatnią naukę na temat pozafiguralnego Eliasza i Elizeusza opisywał służbę tych ostatnich (według postanowienia Dawidowego byli policzeni synowie Lewiego w. 27); a nawet niedojrzałych przechodzących ćwiczenie do pełnej służby (od dwudziestu lat). Wciąż jednak obowiązkiem ich było pomagać wybitnym braciom (zostawali pod ręką synów Aaronowych, w. 28); jeśli chodzi o usprawiedliwienie (w przysionkach), oficjalne pozycje (gmachach), pomaganie przy oczyszczaniu poświęcenia braci (oczyszczaniu wszelkich
kol. 2
rzeczy) i rozwijanie różnych stron Bożego dzieła (usługi). To się odnosi do prawd, które budują charakter (około chleba pokładnego, w. 29), do przygotowań do głoszenia Słowa Bożego (około mąki na ofiarę śniednią) i uszlachetnionego postępowania (placków niekwaszonych) zarówno rozwijanego (pieczone w panewkach) jak i wypróbowanego (smażone) i to zarówno co do ilości jak i jakości (miary i odmierzenia). Mieli oni również we wszystkich odpowiednich czasach głosić Słowo Boże z wdzięcznością, i ocenieniem ku chwale Bożej (a iżby stali…ku wysławianiu i chwaleniu Pana, w. 30). Mieli oni służyć według Słowa Bożego (porządku w. 31) trzem rzeczom (uroczyste święta), wskazującym na przyjęcie przez Boga ofiary Chrystusowej (ofiarowaniu całopalenia), tj. usprawiedliwieniu (święto przejścia), uświęceniu (zielone święta) wybawieniu (święto kuczek), w związku z Tysiącleciem (sabaty) i dwunastoma najważniejszymi łaskami (nowie miesiąca). To mieli oni czynić stale jako służbę Bożą (ustawicznie przed Panem). To pozwoli im wypełniać obowiązek (pilnować straży, w. 32) względem usprawiedliwionych (namiotu zgromadzenia), poświęconych (świątnicy) oraz względem wybitnych sług Prawdy (synów Aaronowych) w sprawach dotyczących służby Bożej (w usłudze domu Pańskiego).
(13) Teraz przedstawimy ważniejsze kapłańskie zarządzenia, które Bóg sprawił, że brat R. poczynił dla Świątyń Epifanii tak jak to jest powiedziane w 1Kronik 24:1-19. Gdy synowie Aarona (w. 1), w związku z przybytkiem, są nadmienieni bezimiennie przedstawiają oni podkapłaństwo. Kiedy jednak nazwani są po imieniu, tak jak w wier. 1, to Nadab (w. 2), pod koniec wieku przedstawia fałszywych nauczycieli z Parusji, idących na wtórą śmierć, a Abiju (w. 2) fałszywych nauczycieli z Epifanii, którzy idą na wtórą śmierć (Abiju…umarł; 3Moj. 10:1-11; zob. u dołu notatkę z ang. Cieni Przybytku str. 119). Gdy przychodzimy do coraz jaśniejszego zrozumienia wysokich zalet charakteru; jakie są wymagane od tych wszystkich, którzy kiedyś osiągną żywot wieczny na jakimkolwiek poziomie i że niewielu, zdaje się, czynią starania o wyrobienie sobie doskonałej miłości, jako zasady rządzące ich życiem. Wobec tego myśli nasuwają się, że ci dwaj synowie Aarona, których Bóg ukarał śmiercią, czy nie przedstawiają oni znacznej części poświęconych i spłodzonych z ducha