Teraźniejsza Prawda nr 152 – 1954 – str. 2
duchowego Izraela. Stąd widzimy, że mówcą w tym tekście, z punktu proroczego, jest głównie Pan Jezus; i że wszyscy Jego poświęceni naśladowcy przez cały Wiek Ewangelii, wszyscy członkowie Jego ciała, są także przedstawieni w mówcy. Wszyscy ci (jak również i bracia Wielkiego Grona i klasy Młodociano Godnej), mają przywilej używania tych słów: „Jehowa jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie. Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię. Duszę moją posila; prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego.”
W tym 23 Psalmie pokazana jest różnica między owcami a wilkami. Ludzie światowi chlubią się ze swej mocy i swej możności obrony siebie i swych praw. Na ich tarczach herbowych nigdy nie ma podobizny owcy. Widzimy lwa; widzimy orła z rozpiętymi skrzydłami, ostrymi szponami i dziobem; widzimy smoki, niedźwiedzie i węże – wszystko co pokazuje drapieżność, okrucieństwo, podstęp, chęć podbicia. Pan usuwa wszystkie takie potężne, okrutne narody; lwa, orła, niedźwiedzia, itd., gdyż powołał nowy naród, wyróżniony od tych wszystkich.
Bóg wybrał za członków tego narodu tych nielicznych, którzy posiadają usposobienie owcy, którzy pragną wstąpić do jego trzody. Dla tych przysposobił szczególny sposób wejścia do owczarni. On nie ma niedźwiedzi w Swej owczarni, lub tygrysów, lub wilków, lub ptaków drapieżnych. Bóg takich nie uznaje; On ich nie pasie i nie opiekuje się nimi jak owcami. On jest Pasterzem tylko owiec. A zatem jeżeli przyswajamy sobie obietnicę daną w tym pięknym Psalmie, musimy upewnić się, że jesteśmy usposobienia owczego i że chcemy być prowadzonymi przez prawdziwego Pasterza. Musimy pilnie zauważyć, że jest tylko jeden Pasterz, który stara się o nasze dobro i któremu można zaufać. Obcy pasterz zaprowadziłby owce na bezdroża, w różne trudności, niebezpieczeństwa i klęskę. Z tego powodu nie ufamy wszystkim, którzy noszą szatę pasterską.
Tylko jednemu Pasterzowi możemy zaufać. Wielki Nad-Pasterz z chęcią przyjmie wszystkie owce, które pobłądziły i tęsknią aby powrócić do trzody. On mianował jako Pod-Pasterza Tego, który za nas umarł, aby mógł całkowicie wybawić wszystkie owce od złego
kol. 2
– ryczącego lwa, który obchodzi, szukając kogoby pożarł (1 Piotra 5:8). Nasz łaskawy Zbawiciel opuścił przestworza chwały i zstąpił na ziemię; a przez okres 331/2 lat chodził strudzony po tej dolinie łez. Chodził w pośród ludu ubogiego i niskiego; płakał ze smutnymi i grzesznymi, nie miał miejsca gdzie by głowy skłonić. On niemocy nasze wziął na się a boleści nasze jako własne nosił; cierpiał i smęcił się; znosił sromotę i wstyd, i to aż do śmierci! A to dlaczego? Dlatego aby zbawić „zgubioną owcę. „Jego błogosławiona społeczność z jasnymi zastępami niebiańskimi została zerwana podczas tych lat ziemskiej pielgrzymki, aby tę zabłąkaną owcę odnaleźć i przyprowadzić do owczarni Bożej.
Jak wdzięcznymi powinniśmy być za takiego Pasterza! Jak możemy należycie okazać Jego pochwałę! Wprawdzie nigdy w tym życiu nie poznamy jak ciemną była noc, przez którą przechodził nasz Zbawca, aby mógł dać okup za nas Bogu. A od czasu gdy stajemy się Jego owcami, on czule opiekuje się nami, ochrania nas od każdego wroga i niebezpiecznych obrażeń, które znajdują się na naszej drodze. Cały rodzaj Adama zwany jest „owcą zgubioną.” Wnet wielki Niebiański Pasterz zbierze Swe owce obecnego Wieku do owczarni, a wtedy będzie miał inną owczarnię, cały świat w ogólności. „A mam i drugie owce, które nie są z tej owczarni, i te muszę przywieść”, powiedział Mistrz ( Ew. Jana 10:16). Ostatecznie wszyscy, którzy staną się właściwie bogobojnymi, będą radzi być zwani owcami Pańskimi. Oni zrozumią wielki Plan Boski, zamierzony na zbawienie ludzkości, i ocenią wspaniałe błogosławieństwa, spływające na świat od wielkiego Nad-Pasterza, który posłał Swego Syna, aby umarł za całą ludzkość, aby oni przez Niego mieli życie. Wszyscy, którzy przyjmą łaskawie zarządzenia i będą posłuszni prawom i przepisom Królestwa Pańskiego, czyniąc co tylko mogą, będą przyprowadzeni do owczarni. W miarę swego posłuszeństwa będą podwyższeni z degradacji do doskonałości. Tak więc wszyscy, którzy staną się owcami w następnym Wieku otrzymają opiekę – nic ich już nie obrazi lub uszkodzi. Pan nie dozwoli na to, aby im co szkodziło (Iz. 35:9; 11:9). Będą paść się na zielonych pastwiskach i pić czystą, orzeźwiającą wodę Prawdy. Będą mieli dobre dziedzictwo.