Teraźniejsza Prawda nr 151 – 1953 – str. 86
wiecznego powszechnego zbawienia stało się jasnym. W czasie sporu dotyczącego Wtórego Przyjścia zarówno czas Wtórego Przyjścia jak i jego cel i sposób, stały się jasne. To wyjaśnienie Prawdy wśród sporów jest symbolicznie ukazane poza innymi miejscami, przez chwałę Pańską (Jego Mądrość, Sprawiedliwość, Miłość i Moc, tak jak objawione w Prawdzie jest Jego pozafiguralną chwałą) nagle jaśniejącą nad Namiotem Zgromadzenia (4 Moj. 11:25; 12:5, 10; 14:10; 16:19, itd.). Jest to także widoczne w rozwoju Prawdy Epifanii. W czasie sporów o rozdzieleniu z roku 1917, ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza stały się jasne. Jasne się też stało szóste przesiewanie, a także w tym czasie zostały wyjaśnione bronie ku zabijaniu, oraz przypowieść o groszu. W naszym dorocznym raporcie wskazywaliśmy, w jaki sposób okoliczności sporu w sprawie Ruty, figury i pozafigury doprowadziły do tego, że rozdziały 3 i 4 księgi Ruty stały się nam jasne zarówno w swej całości jak i w szczegółach, a także, że rozdział 1 i 2 ks. Ruty stał się zrozumiały w szczegółach, którego ogólne myśli były już nam zrozumiałe na wiele lat przedtem. W sporze z J. F. Rutherfordem obszerne części Pisma Świętego dotychczas niejasne, stały się zrozumiałe. Przykładowo możemy tu wspomnieć najważniejsze części rozdz. 11 proroctwa Zacharyjaszowego, oraz Ew. Mateusza 24:48-51, a także wiele innych tekstów. Nasz spór z Adamem Rutherfordem przyczynił się, że północ z przypowieści o dziesięciu pannach, a także wiele rzeczy o figurach pierwiastków stało się jasnych. Jakże szeroki zakres Prawdy Epifanii został wyjaśniony przez spór dotyczący Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych! Nie przypominamy sobie nawet jednego sporu w którym braliśmy udział i w którym nasza potrzeba większego światła była wyrażona, który by nie przyniósł nowego światła. Takie też było doświadczenie Bożego ludu poprzez cały Wiek. Zaprawdę, Bóg to uczynił, że Biblia zawsze rozsiewa swe postępujące światło przez usługę naszego Pana, tak jak wymagają tego okoliczności, potrzeby i doświadczenia ludu Bożego.
kol. 2
(11) Zgodnie z tym, trąbienia na alarmy rozlegały się, wzywając do wyruszania naprzód obozów. Pierwsze z tych trąbień na alarm czyli głosem przerywanym (w. 5) * był sygnałem do ruszenia się obozów leżących na wschód od namiotu zgromadzenia – obozy Judy, Isaschara i Zabulona. To trąbienie przedstawia ogłaszanie spornego poselstwa dotyczącego Mocy Bożej, tak jak to poselstwo działało na nauki Kościołów: kalwińskiego, kambelitów i wtórych adwentystów; zaś te obozy będące w marszu przedstawiają, że te wyznania toczyły spory o pewne fazy mocy, koncentrującej się często w ich szafarskich doktrynach. Na drugie zatrąbienie głosem przerywanym ruszyły się obozy leżące na południe od namiotu zgromadzenia, to znaczy obozy Rubena, Symeona i Gada. To trąbienie przedstawia proklamację spornego poselstwa koncentrującego się na mądrości Bożej w związku z tym, jaki to miało wpływ na nauki Kościołów: greckiego, rzymskiego i anglikańskiego. Wyruszanie zaś tych obozów przedstawia, że wyznania te toczyły spory, zwykle na pewne fazy mądrości, będącej w ich szafarskich doktrynach.
Choć 4Moj. 10 nie mówi specjalnie o trąbieniu na trzeci i czwarty alarm poza ogólną wzmianką przy końcu w. 6, to nie znaczy to, aby się one nie odbyły, lecz tylko, że wspominanie o tych alarmach nie było konieczne, ponieważ jest to samo przez się oczywiste, że te alarmy były trąbione. Że obozy trzeci i czwarty, wyruszyły, o tym mówią wiersze 22-27. W ten sposób wiemy zarówno na podstawie tego tekstu jak i innych dotyczących wędrówki Izraela, że trąbiono w trąby na trzeci i czwarty alarm. Zgodnie z tym, trzeci alarm wezwał do marszu trzeci obóz, leżący na zachód, tj. Efraima, Manasesa i Beniamina. To trąbienie przedstawiało proklamację spornego poselstwa odnoszącego się do sprawiedliwości Bożej, spory o specjalne fazy sprawiedliwości, będącej w szafarskich doktrynach Kościołów: luterańskiego, kongregacyjnego i kwakrów; a marsze odnośnych figuralnych pokoleń przedstawiały, że te wyznania wchodziły w spory odnośnie sprawiedliwości, gdy one dotykały ich szafarskich doktryn.
____________________
* W angielskiej Biblii, w w. 5 i 6 jest podane w tym miejscu: „gdy zatrąbicie na alarm”, w polskiej Biblii:, „gdyby zaś zatrąbiono głos przerywając”; co jest jedno i to samo, bo trąbienie na alarm jest dokonywane głosem przerywanym. Że takie jest znaczenie trąbienia na alarm, mamy dowód w angielskiej Biblii, tak zwanej Cross Reference Bible, gdzie jest podane marginesowe wyjaśnienie odnośnie tego wyrażenia – „alarm składa się z serii powtarzanych trąbień” („the alarm consisting of a series of repeated blasts”) – Przyp. tłum.