jakie odniosą w Wiekach, które przyjdą. Jakaż harmonia, jakaż radość, doskonałość i korzyść wyniknie z ostatecznego zwycięstwa Jehowy i Chrystusa nad Szatanem; Bóg i Chrystus okażą się jako zupełni zwycięzcy w tej walce, wielbieni, miłowani, chwaleni i czczeni na wieki z powodu ich niezrównanych istot, wspaniałych planów i wielkich dzieł. Ach! Spróbujmy teraz, choć dotknięci kalectwem niedoskonałości, oddać Bogu i Barankowi całą cześć i chwałę na jaką nas stać i oczekujmy z radością i nadzieją tej chwili, gdy powszechna i jednobrzmiąca pieśń chwały dla Boga i Baranka rozlegnie się wokoło!
kol. 2
Czymżesz jest owa pieśń, ów powszechny hymn chwały? Jest to akt czci, jaki złożą doskonałe ciała, doskonałe umysły, doskonałe serca, doskonałe planety i doskonałe światy Bogu i Barankowi, w najwspanialszym wyrazie ich nieporównywalnych istot i świętości, w ich cudownych planach i niezmierzonym dziele! Chwała niech będzie na wieki wieków Temu co siedzi na stolicy i Barankowi! Niechaj każde stworzenie głosi cześć Ich na wieki wieków. Amen!

– KONIEC –

kol. 1

CZY DRZWI WEJŚCIA
DO WYSOKIEGO POWOŁANIA
SĄ ZAMKNIĘTE ?

      „Zaiste, nic nie czyni panujący Pan, chyba żeby objawił (to jako) tajemnicę swoje sługom swoim, prorokom” (Amos 3:7). „Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją (czczą), a przymierze swoje oznajmuje im” (Psalm 25:14). Czy mamy przypuścić, że nasz Ojciec Niebieski pozostawiłby Swoje „dzieci światłości” (1Tes. 5:5) w ciemności na tak ważny przedmiot, jak ten o końcu żęcia w Żniwie i odnośnie zaniknięcia drzwi wejścia do Wysokiego Powołania? Właśnie tak, jak ważnym było dla ludu Bożego aby wiedzieć, kiedy Wysokie Powołanie zostało otwarte (Łuk. 16:16; Jana 9:4) i kiedy żęcie się rozpoczęło (Mat. 24:14, 31; 13:39-42), jeżeli chcieli służyć Bogu w sposób rozumny i przyjemny, tak samo jest ważnym dla ludu Bożego aby wiedzieć, kiedy ta praca żęcia będzie skończona i kiedy inne prace powinny być rozpoczęte (Izaj. 30:21; 2 Tym. 2:15). Żydzi, którzy z powodu niewiary i niedbalstwa nie poznali zmiany w Boskich postępowaniach dyspensacyjnych za ich czasów, zostali surowo ukarani (Łuk. 19:44). Czyż więc nie powinniśmy starannie rozważyć i zbadać świadectwo Pisma Świętego odnośnie zmiany Boskich postępowań dyspensacyjnych w naszych czasach? Jeżeli mielibyśmy zaciekawienie na podobieństwo Natanaela (Jan 1:45-49), to nie odrzucimy lekko to, co przychodzi budować nas na Piśmie świętym, rozumie i faktach. Zbadajmy zatem w świetle objawionej Prawdy i wypełnionych proroctw, Słowo Boże o końcu żęcia Maluczkiego Stadka, które niewątpliwie wskaże
kol. 2
również czas, kiedy drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zostały zamknięte, bo na pewno nikt nie mógłby wejść do Ciała Chrystusowego, po zupełnym i ostatecznym zgromadzeniu tego Ciała, tj. żęciu.

      (1) Według Izaj. 66:7 na każdym miejscu, gdzie znajdował się nominalny Syon (tj. Babilon), pierwej niż począł pracować ku porodzeniu (1Tes. 5:3), Ciało Chrystusowe (mężczyzna) miał opuścić go. Jego pracowanie (wielki czas ucisku – Mat. 24:21) rozpoczęło się Światową Wojną w r. 1914 i szybko rozszerzyło się aż do wiosny 1916 i było powszechnym dla Chrześcijaństwa, co dowodzi, iż wtedy zarówno żęcie jak i pokłosie były skończone (zobacz Przedruki Strażnic, str. 1648 i 1649).

      (2) Wybrańcy w każdym kraju mieli być wszyscy (pełne 144.000) popieczętowani na czołach (zżęci) zanim ucisk (który rozpoczął się Światową Wojną – „wiatr” 1Kró1. 19:11, 12) objął dany kraj (Obj. 7:1-3). Ten „wiatr” nie jest „wichrem”, który dopiero nastąpi, gdy „cztery wiatry ziemi” (cztery klasy upadłych aniołów – Rzym. 8:38; Efez. 6:12) zostaną zupełniej rozwiązane niż wtedy, gdy spowodowali wojnę i jako tacy starli się w wielkich konfliktach między sobą, powodując wśród rodzaju ludzkiego symboliczny wicher – rewolucję i anarchię (Jer. 25:29-33, szczególnie w. 32; 2Król. 2:1, 11 itd.). Wiatr, jak ten tekst pokazuje, musi poprzedzić wicher, który nastąpi jako wynik wrogiego spotkania się upadłych aniołów po „wietrze” (1Król. 19:11, 12) Każdy kraj

poprzednia strona – następna strona