Teraźniejsza Prawda nr 150 – 1953 – str. 71
wykaże przeobfite bogactwo łaski Swojej (Efez. 2:7). Pismo zapewnia jeszcze, że klasa Kościoła jest wspólnie z Chrystusem dziedzicem Wszechświata, który jest Boską własnością; dziedzictwo zaś musi być rzecz jasna rozwijane (Rzym. 8:17). Jeśli Bóg nie stworzył ziemi na darmo, jeśli chciał aby była zamieszkała, musimy na podstawie wyżej wymienionych argumentów wnosić, iż w Wiekach, które nastąpią po Tysiącleciu, Bóg będzie wciąż rozwijał plany tworzenia nowych rzędów istot w otaczającym nas Wszechświecie i że Chrystus i Kościół jako Boscy Przedstawiciele, zaszczyceni będą misją tworzenia tych nowych istot i prowadzenia ich ku doskonałości.
PRZYSZŁE STWORZENIA
Jak wynika z warunków panujących na ziemi i wśród stworzeń, Bóg lubi rozmaitość; wnosimy z tego, że w niezmiernych głębiach Swej tworzycielskiej potęgi będzie On stale planował powstawanie nowych rodzajów istot, których tworzenie i udoskonalanie powierzone będzie Chrystusowi i Kościołowi. Będą one stwarzane i dostosowane do warunków tych światów, które nas otaczają. Spowoduje to, że coraz większa ilości planet będzie zamieszkała przez nowe rodzaje istot, które przez swą doskonałość cielesną, umysłową i duchową będą świadectwem chwały Bożej i wyrazem Jego mądrości, sprawiedliwości, miłości oraz mocy. Zwykliśmy myśleć, że jeśli pójdziemy do nieba, to będziemy żyć wiecznie siedząc na ławkach i grając na prawdziwych złotych harfach. Jakżeż nudną i głupią byłaby taka wieczność! Jakże pożyteczną, radosną i owocną natomiast będzie dla Chrystusa i Kościoła taka wieczność, jaką opisaliśmy wyżej!
Poza Małym Stadkiem istnieją w Boskim Planie, jak już mówiliśmy, jeszcze trzy klasy wybranych a mianowicie: Wielka Kompania, Starożytni i Młodociano Godni. Do Wielkiej Kompanii należą ci, którzy podczas Wieku Ewangelii nie osiągnęli tych cech, które pozwoliłyby na ich zaliczenie do Klasy Oblubienicy Chrystusa, lecz którzy okazali się jednak godni życia wiecznego. Zbudzeni oni zostaną do życia jako istoty duchowe i będą druhnami na weselnej wieczerzy Baranka. Biblia nie pokazuje wyraźnie jaką będzie ta ich duchowa natura, ale zwrot, iż Chrystus „poprowadzi ich
kol. 2
do żywych źródeł wód” (Obj. 7:17) wskazuje, iż nie będą oni nieśmiertelnymi, nie będą posiadać natury Boskiej. Będą oni istotami duchowymi i bezgrzesznymi, ale nie nieśmiertelnymi, tzn., że ich natura będzie duchowa, lecz nie Boska. Ponieważ nikt nie posiada obecnie natury, którą posiadał Chrystus nim przyszedł na świat, jest bardzo prawdopodobne, że zostanie nią obdarzona Wielka Kompania, lecz o ile wiemy, Biblia nic na ten temat nie mówi, nie możemy zatem traktować tej tezy jako doktryny. Wielka Kompania będzie pomocną Chrystusowi i Kościołowi nie tylko w czasie Tysiąclecia; istnieją Biblijne podstawy do przypuszczenia, że skoro jej członkowie są również sługami Bożymi – będą oni pod przywództwem Chrystusa i Kościoła służyli Bogu przez całą wieczność. To wskazuje, że pozostając w stosunku zależności od Chrystusa i Kościoła, będą oni jednak współdziałać z Nimi w stwarzaniu nowych rodzajów istnień, które na zrządzenie Jehowy powstaną w Wiekach które przyjdą.
Istnieją jeszcze dwie inne klasy wybranych: Starożytno i Młodociano Godni. Biblia uczy, że z końcem Tysiąclecia staną się oni również istotami duchowymi. Podczas Tysiąclecia klasy te będą doskonałymi istotami ludzkimi, widzialnymi przedstawicielami Chrystusa i Kościoła w sprawach Królestwa – „Książętami po wszystkiej ziemi” (Ps. 45:17). Pismo Święte stwierdza jednak, że w końcu Tysiąclecia ich natura ulegnie zmianie; z istot ludzkich przemienią się w istoty duchowe. Podajemy w skrócie argumenty na poparcie tej tezy. Wszyscy na ziemi staną się sobie równi. Jeśliby obie klasy Godnych miały pozostać na ziemi, zostałyby one zdegradowane ze stanowisk zwierzchniczych jakie posiadały w Tysiącleciu, do stanowisk równorzędnych z resztą ludzkiego rodu w wiecznej epoce, która nastąpi po Tysiącleciu. Taka degradacja ludzi, którzy służyli Bogu tak wiernie przed Tysiącleciem i podczas jego trwania jest nie do pomyślenia. Przeciwnie, Bóg w Swych najwyższych przymiotach, doceniając tę wierną i przykładną służbę, wyznaczy im z końcem Tysiąclecia większą nagrodę niźli wiernym tego świata. Wnosimy stąd, że będą oni wyniesieni w swych godnościach i przekształceni w istoty duchowe. Wynika to również z faktu, że należą oni do pierworodnych, których imiona – charakter, istota i urzędy – spisane są w Niebie, a więc mają charakter niebiański, duchowy (Żyd. 12:23). Wniosek