Teraźniejsza Prawda nr 149 – 1953 – str. 56
i że powołanie lub zaproszenie na wieczerzę wesela Barankowego nie miało być dane „aż po zaczęciu się niszczenia cielesnego umysłu. Wielkiego Grona doświadczeniami Azazela (P, ’31, 157; Ter. Prawda 1949, str.42, linia 30). Krótko przed śmiercią, Anioł lub Posłannik Epifanii „twój współsługa i twych braci” któremu było dane „świadectwo Jezusowe”, zrozumiał że podług Pism miał być ostatnim Kapłanem, który ma opuścić ziemię (Efez. 4:11- 13; Ter. Prawda 1950, str.27; E 10, str.610, 665), że po jego śmierci Jan na Patmos już nie mógł przedstawiać Małe Stadko; i że rozkaz dany wszystkim sługom Bożym, którzy się Go boją, tak małym jak i wielkim (Obj.l9:5) nie był dany Małemu Stadku, lecz Wielkiemu Gronu i Klasie Młodociano Godnej, albowiem po jego śmierci już nie miało być Małego Stadka w ciele. Z tej przyczyny powiedział, że „braćmi, pozostałymi na ziemi po jego śmierci, będą członkowie Wielkiego Grona i Klasy Młodociano Godnej” (Ter. Prawda 1950, str. 19). Zgodnie z jego wytłumaczeniem, że Jan w księdze Objawienia „przedstawia lud Pański w czasie wypełnienia się rzeczy pokazanych w symbolach”(Ter. Prawda 1934, str.21, kol. 1; Numer 138, str. 6 1951, str. 48), rozumiejąc że nie będzie członków Małego Stadka na ziemi po jego odejściu, jasno wykazał, że w Obj. 19:9 Jana przedstawia Wielkie Grono i Klasę Młodociano- Godną. Zauważmy, że nie ma żadnego rozporządzenia dla członków Małego Stadka, którzy byliby przedstawieni w Janie, na Patmos, po śmierci Brata Johnsona. W jego ostatnim wytłumaczeniu Obj. 19:9, on mówi (Ter. Prawda 1951; str. 19): „I rzekł (Posłannik Epifanii) mi (Wielkiej Kompanii i Klasie Młodociano- Godnej), napisz (ogłoś) błogosławieni, którzy są wezwani na wieczerze wesela Barankowego. I rzekł (Posłannik Epifanii) mi (Wielkiej Kompanii i Klasie Młodociano-Godnej), Te słowa Boże są prawdziwe”. Ci, którzy odrzucają dojrzałą i czystą Prawdę Epifanii łącznie z tą sprawą, z pewnością będą mieli różne trudności. Pan dał nam ten zarys Prawdy na czasie aby utwierdzić nas wśród doświadczenia, które dozwolił aby na nas przyszło (5 Moj. 13:3; 32:29; 33:25; Efez. 6:13).
Ci, którzy wiernie postępując w świetle i właściwie używają błogosławioną Prawdę Epifanii daną nam przez naszego drogiego Pana za pośrednictwem Jego Posłannika Epifanii będą ochronieni od błędów Szatana, jakie są przedstawiane w fałszywych pretensjach,
kol. 2
które przeglądamy, przez które czyha aby jeszcze – z innego punktu przeszkodzić pracy Pańskiej w ogłaszaniu poselstwa Obj.19:5-9 przez wszystkich Jego sług, tak małych jak i wielkich (Wielkie Grono i Klasę Młodociano-Godną). Zauważmy kilka punktów, które będą nam pomocne w tej sprawie:
(1) Widzimy z wiersza 7, że kiedy to poselstwo miało być w pełności ogłoszone, wesele Barankowe (Pierwsze Zmartwychwstanie) już miało być uzupełnione i Małe Stadko (Jego Małżonka) miało być gotowe, po zakończeniu swego biegu z radością. Nawet ci, którzy są przeciwni Prawdzie, przyznają że ta sprawa jest podana w czasie przeszłym, co wskazuje, że przygotowanie się Oblubienicy i wesele są dokonanymi faktami kiedy to poselstwo jest ogłoszone w pełności przez wiernych sług Bożych. W Diaglocie Nowego Testamentu tłumaczenie podane jest w ten sposób: „Wesele Barankowe przyszło, a Jego Małżonka nagotowała się”. Tłumaczenie powszechne, i inne podają podobną myśl, że wesele i przygotowanie się Oblubienicy są dokonanymi faktami, kiedy poselstwo miało być dane w jego pełności. Jest to zatem dodatkową wskazówką biblijną, że gdy Posłannik Epifanii mówił nam, że czas na ogłoszenie tego poselstwa miał być po jego śmierci, on wiedział z Pism, że po jego odejściu nie będzie już więcej członków Małego Stadka na ziemi. Wiersz 7, jest zatem podany w czasie przeszłym, co wskazuje że wesele i przygotowanie oblubienicy są faktami dokonanymi i dowodzi, że już nie ma członków Małego Stadka na ziemi, któryby czynili przygotowania na przyszłe wesele. Pierwsze Zmartwychwstanie należy już zatem do przeszłości.
(2) Brat Russell także wykazuje (Tom 3 str. 212), że przed ogłoszeniem poselstwa Obj. 19:7 przez Wielkie Grono, wesele będzie rzeczą dokonaną, a przygotowanie Oblubienicy będzie ukończone: „Kościół jako nowe stworzenie zostanie we właściwym czasie odziany w Boskie szaty Jego Boskiej natury – „Jej szaty (kiedy będzie wywyższony) są bramowane złotem” – złoto jest symbolem Boskiej natury. „W odzieniu haftowanem przywiodą ją do króla” – w pojedynczej białej szacie, dostarczonej przez Pana, w szacie sprawiedliwości, na której będzie obramowanie chrześcijańskich łask. A wielka radość i na ziemi i w niebie, kiedy oblubienica wejdzie do Królewskiego pałacu (2 Piotra 1:5-8, 11); wiele ludzi (Wielkie Grono z Obj.19:6)