Teraźniejsza Prawda nr 148 – 1953 – str. 38
potępienia, którego przyczyną był Adam i że wyzwolenie to nastąpi: „Przełóż tedy jako przez jednego (Adama) upadek (wyrok) na wszystkich ludzi przyszła wina ku potępieniu; tak też przez jednego (Chrystusa) usprawiedliwienie na wszystkich ludzi przyjdzie (czas przyszły użyty w analogicznym wyrażeniu w następnym wierszu wskazuje, że słowo „przyszedł” pisane w angielskiej Biblii italiką, powinno być zastąpione przez wyraz „przyjdzie” z uwagi na to, że wyrazy italiką zarówno tu jak i gdzie indziej w Biblii angielskiej, brakują w oryginalnym greckim tekście) ku (w celu) usprawiedliwieniu żywota; bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi (przez dziedzictwo), tak przez posłuszeństwo jednego Człowieka wiele się ich stanie sprawiedliwymi (uwolnionymi od Adamowego grzechu)”. Jasnym jest, że tak się ze wszystkimi nie stało. Wyraźnie też Ap. Paweł w (1 Tym. 2:4-6) podkreśla, że Miłość Boża, śmierć Chrystusa i działanie Ducha Św. działają ku zbawieniu wszystkich ludzi: „Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (nie wiecznie, lecz od grzechu i potępienia Adamowego; potwierdza to Miłość Bożą względem wszystkich) i ku znajomości prawdy przyszli (wskazuje to na działanie Ducha Św. względem wszystkich). Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał samego Siebie na Okup za wszystkich (to stwierdza, że Chrystus umarł za wszystkich), co jest świadectwem (działaniem Ducha Św.) czasów jego (Grecy używają tu liczby mnogiej; pisząc „czasy”, czy też „pory”, mając na myśli Wiek Ewangelii i Tysiąclecie jako okresy, w których dane będzie świadectwo).
W 1 Tym. 4:10 Bóg nazwany jest Zbawicielem wszystkich ludzi, a w szczególności wierzących: „Nadzieję mamy w Bogu żywym, który jest zbawicielem wszystkich ludzi, a najwięcej wiernych”. Zgodnie z tym i z innymi ustępami Pisma, klasa wiernych dostąpiła szczególnego zbawienia, zaś wszyscy inni zbawienia od Adamowego grzechu i potępienia. To samo znajdziemy w liście do Tytusa 2:11: „Albowiem okazała się łaska (miłość) Boża zbawienna wszystkim ludziom”; w Boskim podarowaniu Jezusa na zbawienie człowieka. Że Jezus umarł za wszystkich, uczy jasno tego wyjątek z listu do Żydów 2:9, gdzie Jezus przedstawiony jest jako istota doskonała
kol. 2
podobnie jak doskonały był Adam „aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował”. Św. Jan (1Jana 2:2) powiada wyraźnie, że Chrystus jest wypełnieniem Sprawiedliwości Bożej tak wobec Kościoła jak i świata: „A on jest ubłaganiem za grzechy nasze [Kościoła] a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata”. Wezwanie ludzkości przez Ducha ku zbawieniu potwierdza Obj. 22:17. „A duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy niech rzecze: Przyjdź! A kto pragnie niech przyjdzie, a kto chce niech bierze wodę żywota darmo”.
Powyższe ustępy pouczają jasno o następujących sprawach: (1) o Miłości Bożej ku zbawieniu wszystkich ludzi, (2) o śmierci Chrystusa ku zbawieniu wszystkich ludzi, (3) o działaniu Ducha ku zbawieniu wszystkich ludzi. Niektóre najważniejsze Pisma Nowego Testamentu traktują o tej sprawie. Jednakże i wiele Pism Starego Testamentu zajmuje się tym samym. Podamy niektóre z nich bez komentarza: 1Moj. 12:3; 18:18; 22:18; Psalm 2:8; 22:28-30; 86:9; 98:2, 3; Izaj. 2:2; 11:9; 25:6; 29:18; 24; 35:5, 6, 10; 40:5; 45:22, 23; 52:10; Jer. 31:34; Abd. 21 itd. Nasi drodzy czytelnicy niech sami zajrzą do tych ustępów i niech zapoznają się z przedmiotem na podstawie własnych badań. My uważamy, że sprawy te są na zasadzie Pisma całkowicie i wystarczająco udowodnione.
Lecz doświadczenie wskazuje, że nie wszyscy ludzie mieli w tym życiu sposobność korzystania z trzech wielkich łask. Większość ludzi umarła, nie tylko nie osiągnąwszy błogosławieństwa spływającego z nich, lecz nawet nie zasłyszawszy o nich. Wynika to z wielu faktów. Wszyscy poganie, którzy umarli przed przyjściem Chrystusa i prawie wszyscy, którzy umarli po Jego przyjściu, nigdy nie słyszeli o miłości Bożej ku ich zbawieniu, o śmierci Chrystusa ku ich zbawieniu i o działaniu Ducha ku ich zbawieniu. Dlatego też nigdy z łask tych nie skorzystali, gdyż zbawienie nie jest możliwe bez zasłyszenia i przyjęcia Ewangelii. Wielu sądzi, że z tego powodu skazani zostali oni na wieczne potępienie; twierdzą oni nawet, że ci, którzy zmarli przed narodzeniem Chrystusa i większość Żydów, która zmarła przed przyjściem Chrystusa nigdy nie osiągnie korzyści ze śmierci Zbawiciela, mimo tego, że umarł On potem za nich; bo w chwili gdy Chrystus umierał za nich, byli oni już bezpowrotnie pogrążeni w wiecznych mękach. Jakiż cel z