Teraźniejsza Prawda nr 147 – 1953 – str. 19
zadanie, gdyż mógł narzucić ludziom fałszywe poglądy religijne, wymazać Prawdę z ich umysłów i przesycić ich ideami poniżającymi religię. W warunkach tych człowiek odwrócił się od Stwórcy i zaczął wyznawać kult stworzenia, popadając w coraz to większą nieprawość. Jeśli tedy potraktujemy ziemię niezależnie od Boskiego Objawienia, to stwierdzimy, że jej niedoskonałe warunki posłużyły ku wzrostowi nieprawości w dziedzinie religijnej – tak dawniej jak i dziś – co widzimy jak na dłoni wszędzie, gdzie biblijny Bóg nie jest uznany i czczony (Rzym. 1:18-25). Skoro człowieka obciąża i przeciąża znieprawienie i zło, istnieje wielka potrzeba pomocy. Na próżno chciałby człowiek podnieść się o własnych siłach z upadku. Nikt nie może wszak unieść się nad ziemię, ciągnąc za rzemyki swych butów. Próżność wysiłków człowieka widoczna jest na przestrzeni doświadczeń ludzkich w ciągu z górą 6000 lat. Bóg wykazał to na bezspornym przykładzie Izraela w okresie Wieku Żydowskiego. Ostateczna potrzeba i możliwości ludzkie doprowadzone do kresu spowodowały, że Bóg powierzył pomoc komuś, kto posiada po temu siłę, wybierając Jednego spośród ludzi – właśnie Chrystusa: Głowę i Ciało, aby tej pomocy udzielił. Pomoc ma nadejść w Tysiącleciu, a stanie się to za pośrednictwem Królestwa Tysiąclecia. W czasie tym klątwa zostanie z ziemi zdjęta, a ziemia stanie się podobna do Raju (Iz. 61:4; 35:1, 2; Ezech. 36:35). Szatan zostanie obezwładniony i wygnany z ziemi, nie będzie mógł więcej kusić ludzi, a Chrystus osiągnie pełnię władzy nad ludźmi i poprowadzi ich ku prawości (Obj. 20:1-3; Ps. 72:8). Błąd zostanie z ziemi usunięty i Prawda wzniesie w górę berło swoje (Iz. 25:7; 11:9). Prawość zajmie miejsce na którym królował grzech (Iz. 25:7; 62:12). Ludzkość będzie uwolniona od wyroku śmierci i będzie mogła żyć w pełnej wolności (Rzym. 8:21). Radość powszechna zastąpi żałość i smutek ludzki (Iz. 35:10). Wojny ustaną, a pokój zapanuje na całym świecie (Iz. 2:4; 9:7). Sprawiedliwi nie będą więcej prześladowani, lecz prawość ich będzie wywyższona (Iz. 25:8; Ps. 72:7). Źli nie będą już wywyższani,
kol. 2
ale upokorzeni i skłonieni ku poprawie (Mal. 3:15; Iz. 26:9; Ps. 37:35, 36). Fałszywe religie przestaną istnieć i jedna tylko prawdziwa religia zostanie przyjęta przez wszystkich (Iz. 65:15; 60:14 15; Sof. 3:9). Nie będzie już rządów, które gnębią ludzi, a opiekuńcze rządy Chrystusa obdarzą człowieka pomocą i szczęściem (Iz. 60:12; Ps. 72:12-14). Ustanie próżny trud człowieka i nie będzie on zmuszany do uciążliwej pracy, lecz powodzenie będzie towarzyszyło wszystkim jego przedsięwzięciom (Iz. 65:23; 60:17). Nie będzie eksploatacji i nędzy; każdy człowiek będzie swobodnie korzystał ze swej własności (Iz. 65:22; Miche. 4:4). Łaski, które zastąpią wspomniane zło, uwolnią ludzkość od uciążliwych potrzeb, które są następstwem klątwy. Widzimy tedy, że panowanie Chrystusa w Tysiącleciu ma na celu uwolnienie ludzkości od wszystkich niezaspokojonych potrzeb, które spowodowała klątwa.
WYWYŻSZENIE SPRAWIEDLIWYCH
Drugim zadaniem Wieku Tysiąclecia jest wywyższenie sprawiedliwych, należących do wszystkich czterech klas, tj. Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii, do klasy StarożytnoGodnych i Młodociano-Godnych. Wywyższenie to nie było udziałem sprawiedliwych w obecnym złym Świecie, w którym Szatan nagradza swe sługi i prześladuje przeciwników (Mal. 3:15). Dla sprawiedliwych, zwłaszcza tych, którzy należą do Maluczkiego Stadka, trwa obecnie czas cierpień i poniżenia (Mat. 5:10-12; Mar. 13:9; Jana 15:18, 19; 16:1, 2; 2 Tym. 2:9-12; 3:12). Podoba się Panu żądać od nich wytrwałości w Prawdzie, sprawiedliwości i miłości pośród nieszczęść, cierpień i wszelkich doświadczeń. Taka postawa stanowić ma bowiem dowód ich wierności. Szatan zadaje im ciosy. Świat ich nienawidzi. Ciało ich nęka. Fałszywe religie ich prześladują. Władze świeckie poddają ich torturom. Przyjaciele się ich wyrzekają. Krewni zdradzają ich. Fałszywi bracia kompromitują ich działalność. Aby skłonić ich do wiarołomstwa poddawani są różnym próbom jak: próba ognia, wody, studni, biczowania, wkręcania w koło, robactwa, wykręcania palców, tortury noża, Hiszpańskich butów, szydła, szczypcy, haków, łańcuchów, są wieszani na krzyżu i wydani na pożarcie dzikim bestiom, ścinani mieczem i przeszywani włócznią lub oszczepem, rozstrzeliwani i rozrywani