Teraźniejsza Prawda nr 146 – 1953 – str. 14
dziesiątego zamierzenia Wieku Ewangelii, to jest nawróceniu Izraela do Chrystusa i powrotowi Żydów jako narodu do Palestyny. Przetłumaczony przez Delitzsch’a w r. 1878 Nowy Testament zaczął oddziaływać: na Żydostwo, zaś w czerwcu tegoż roku Kongres Narodów w Berlinie uczynił z powrotu Żydów do Palestyny i ich uprawnień w tym kraju przedmiot prawa międzynarodowego. Od tego czasu powstały nowe agentury i ruchy oraz zaszły nowe wypadki, które oddziaływały potężnie i skutecznie ku spełnieniu tych dwóch celów. Do roku 1878 uprzedzenie Izraelitów w stosunku do Chrystusa zdawało się być stałym i nieodwracalnym. Obecnie przeciętny Żyd uważa Jezusa za jednego z największych proroków Izraela, a Jego słowa są cytowane z entuzjazmem z żydowskich kazalnic w chederach i kołach społecznych. Pozatem około 100.000 Żydów wyznaje dziś otwarcie wiarę w Chrystusa, jako Mesjasza Izraela i Zbawcę ludzkości. Powrót Żydów do Palestyny, choć dorywczy, wzrasta jednak stale, szczególnie wskutek przywilejów udzielonych im od czasu Pierwszej Fazy Wojny Światowej, która wzmogła pęd Izraelitów do Palestyny, wyrwawszy ich z ich Europejskich gniazd i pozbawiając wielu dachu nad głową. Ograniczenia imigracyjne w Ameryce skierowały i kierują nadal Żydów do Palestyny, gdzie liczba ich wynosi, już dziś około 600.000. Wielka Brytania będzie zmuszona wycofać, restrykcje, zezwalające Żydom na wjazd do Palestyny. Napływający wielka falą Izraelici rozbudują szybko swą ojczyznę, czyniąc z niej kraj dobrobytu. Wzbudzi to pożądliwość anarchistycznych elementów w narodach Europy, Afryki i Azji (Ezech. 38:10-13, 1-9, 14-39:29). Zawiść ta stanie się przyczyną nastania drugiej fazy ucisku Jakubowego (Jer. 30:4-8), który stanie się ostatnimi kroplami w kielichu goryczy Izraela. Bóg jednak ześle im znak wyzwolenia (Ez. 38:18-39:29), zapowiedziany im przez Wielką Kompanię, której nauki i kazania tak głęboko wnikną w serca Żydów, że powrócą jak jeden mąż na łono Pana (Zach. 12:9-13). Ziemia święta stanie się wówczas ich bezsporną własnością. Osiedli jako naród w swej własnej ojczyźnie i nawróceni do Chrystusa staną się rdzeniem ludzkości gotowym na przyjęcie Królestwa Tysiąclecia. Królestwo to będzie właśnie w ich środowisku. Przez spełnienie swego dziesiątego zamierzenia, Bóg pragnie zakończyć dzieło Wieku Ewangelii, który jest największym z trzech Wieków Drugiego Świata i otworzyć wrota Tysiącleciu z jego Kapłanami, trzema klasami Lewitów i pokorną ludzkością, gotową na przyjęcie naprawienia wszystkich rzeczy przepowiedzianych przez proroków (Dz. 3:19-21).Pieśń Nr. 71
ciąg dalszy nast.
PLAN DOBRYCH NADZIEI
Zgodnie z praktyką Paruzyjnego i Epifanicznego Posłańca zalecamy plan „Dobrych Nadziei” na nadchodzący rok. Wielu wyraziło ich ocenę za pomoc wynikającą z tego planu aby uczynić lepszy użytek z części ich szafarstwa na większą cześć i chwałę Panu. Nadzieje braci około tej linii tym sposobem były znane, tak iż plany mogły być ustalone, kontrakty uczynione, itd., zgodnie z tym, co zdało się być wolą Pańską. Z tych powodów dalej kontynuujemy plan na rok 1953. Prosimy aby ci, którzy podali ich „Dobre nadzieje” zeszłego roku również uczynili to samo tego roku, jak również ci, którzy nie zrobili jeszcze użytku