Teraźniejsza Prawda nr 143 – 1952 – str. 68
a z drugiej o doktrynie wolnej laski. Zwróćmy uwagę na zasługi i usterki nauki o przeznaczeniu, potępieniu i wyborze, szerzonej przez Kalwinizm, której szermierzami są przede wszystkim Prezbiterianie i Kościół Reformowany i Kongregacyjny oraz na doktrynę o wolnej łasce szerzoną przez Arminian, której szczególnymi głosicielami są Luteranie i Metodyści. Kalwinizm, który kładzie szczególny nacisk na wszechwładzę Boga, oparte na Jego atrybucie mocy, oraz na Jego darze przewidywania, opartym na atrybucie mądrości uczy, iż Bóg, nie zwracając uwagi na żadne inne względy, jedynie dla Swej przyjemności i dla Swej chwały przeznaczył nieodwołalnie niektóre jednostki z pośród wielomilionowej rzeszy ludzkiej na wieczna szczęśliwość a resztę, całą masę ludzką, skazał nieodmiennie na wieczne męki. Arminianizm, przeciwnie, przykłada szczególna wagę do wolnej łaski Boga, wykonywanej głównie dzięki Jego atrybucie miłości i związanym z odkupieniem, atrybutem Jego sprawiedliwości uczy, że Bóg miłuje całą ludzkość, że Chrystus poniósł śmierć za całą ludzkość i że Duch święty działa dla zbawienia całej ludzkości. Każda z tych grup odmawia słuszności przeciwnym doktrynom. W przewodach doktrynalnych każdej z grup są jednak zasługi i usterki. Kalwinizm słusznie podkreśla działanie atrybutów mocy i mądrości gdy chodzi o przeznaczenie, potępienie i wybór, ale błądzi, występując przeciw oddziaływaniu Boskiej miłości i sprawiedliwości związanej z odkupieniem przez działanie wolnej łaski. Arminianizm wyróżnia słusznie działanie miłości i sprawiedliwości przez wolną łaskę, ale bladzi, przecząc wszechwładzy Boga w mocy i mądrości, działającej przez przeznaczenie, potępienie i wybór, Kalwinizm słusznie powołuje się na to, że Pismo, rozum i fakty dowodzą, iż aż dotąd działało przeznaczenie, potępienie i wybór; podczas gdy Arminianizm bladzi, przecząc temu. Z drugiej jednak strony Kalwinizm błądzi, utrzymując, że z chwilę dokonania wyboru, Plan Boski jest skończony, podczas gdy Arminianizm błądzi również, ucząc, że wolna łaska oddziaływuje teraz na wszystkich ludzi i ze Bóg czyni wszystko, aby zbawić każdego z nas, lecz chybia w stosunku do ogromnej większości ludzi. Jeden i drugi pogląd błądzi ucząc, że w ostatecznym wyniku tylko niewielu ludzi będzie zbawionych i że reszta składająca się z bilionowej rzeszy ludzkiej będzie zgubiona w wieczystych mękach. Cóż to za bluźniercza nauka!
PRZEZNACZENIE I WYBÓR W BIBLII
Powoływanie się przez każdą z grup na liczne ustępy Pisma, które świadczą za jedną tezą, a przeciw drugiej przekonywuje nas, że oba poglądy zawierają czynniki prawdy i błędu. Skoro odrzucimy błędy każdej strony a połączymy czynniki prawdy i zastosujemy zwroty dotyczące wyboru do czasów przed Tysiącleciem, zaś dotyczące wolnej łaski do okresu Tysiąclecia – otrzymamy prawdę Pisma o tym przedmiocie. Nierozumny, nie liczący się z Pismem i z rzeczywistością sposób, w jaki Kalwinizm ujmuje niektóre zasady przeznaczenia, potępienia i wyboru spowodował, że wielu myślących ludzi, którzy nie mogli pogodzić ich z Pismem odrzuciło je w ogóle. Biblijne doktryny o przeznaczeniu, potępieniu i wyborze odbiegają w postaci swej daleko od odnośnych nauk kalwinistycznych braci. Kalwinizm przedstawia te sprawy w sposób, który stanowi wstrząs naszych uczuć