Teraźniejsza Prawda nr 139 – 1952 – str. 10
Pomiędzy tymi figurami jest pokrewieństwo małżeństwa. Pomiędzy starożytnymi Hebrajczykami, pierwszym krokiem takiego pokrewieństwa było zaręczenie proponowane przez rodziców przyszłego pana młodego. To odpowiada do poświęcenia proponowanego Kościołowi przez Jehowę dla Jego Syna (Psalm 45:11, 12). Jak przez okres zaręczyn przyszła panna młoda miała być lojalną przyszłemu małżonkowi, wolna od wszelakiej nieczystości i niewłaściwego pokrewieństwa z drugimi, tak samo podczas okresu poświęcenia Kościoła, Kościół miał pozostawać lojalnym Chrystusowi w świętej symbolicznej czystości, wolny od wszelkich związków z innymi (2Kor. 11:2). Jak ziemska panna jest przez ślub połączona w zupełną jedność ze swym oblubieńcem, tak i Kościół jest połączony w zupełną jedność z Chrystusem na weselu Barankowym. To ich zupełne połączenie następuje w Pierwszym Zmartwychwstaniu, wyobrażone przez połączenie w jedno Adama i Ewy po jej zupełnym stworzeniu (Obj. 19:7). A więc Pierwsze Zmartwychwstanie jest weselem Chrystusa i Kościoła. Wieczerza tego wesela jest symboliczną ucztą, w której biorą udział Jezus, Kościół i Wielkie Grono, radując się wielkimi błogosławieństwami, które Bóg dla nich przygotował jako dla Oblubieńca Syna, Oblubienicy Córki i Drużek. Te błogosławieństwa, co się tyczy Oblubieńca i Oblubienicy, są takimi, jakie bardzo bogaty i hojny ojciec dałby synowi i synowej w przygotowaniu ich małżeństwa, do założenia domu i zostania w przyszłości rodzicami dziatek. Ze strony Boga, to obejmuje: (1) Przygotowanie i sporządzenie publicznej celebracji z powodu już odbytego ślubu Chrystusa i Kościoła, i zaproszenie na wesele, na którym będą obecne zastępy niebieskie i Wielkie Grono; (2) Bóg da Chrystusowi i Kościołowi na mieszkanie (ziemię) dla ich przyszłych dzieci, którymi będzie rodzaj Adamowy; (3) Bóg da Chrystusowi i Kościołowi ich własne prawo (zamiast prawa Adama i Ewy, kupionego przez Okup), którymi będą mogli przywrócić do życia rodzaj ludzki z prawem do życia i zarazem prawami (przywilejami) życiowymi; (4) Chrystus i Kościół otrzymują od Boga wszelką wiedzę i władze potrzebne na przygotowanie do przywrócenia rodzaju ludzkiego do życia; (5) Chrystusowi i Kościołowi zostanie udzielona wszelka wiedza i władza do zaopiekowania się rodzajem ludzkim, podlegającymi takiemu przywróceniu do życia; (6) Bóg udzieli Chrystusowi i Kościołowi wszelkiej wiedzy i władz potrzebnych do odpowiedniego wyćwiczenia rodzaju ludzkiego, który przechodzić będzie przez proces powrotu do żywota wiecznego; i ostatecznie (7) Chrystus i Kościół otrzyma wszelką potrzebną wiedzę i władzę do dalszego zachowania wszystkich swych posłusznych dzieci przy doskonałym życiu. Uczestniczenie Chrystusa i Kościoła w tej symbolicznej uczcie będzie ich przyjęciem i przyswojeniem sobie wszystkiej powyżej wspomnianej czci, znajomości i mocy; udział Wielkiego Grona w tej uczcie będzie w charakterze druhen i gości, przyjmujących i przyswajających sobie taką część, znajomość i moc, jakie będą im potrzebne w dopomaganiu przyszłym rodzicom w opiekowaniu się ich rodziną, jako ich przyjaciele i towarzysze – domownicy. – P ’51, 59.