Teraźniejsza Prawda nr 129 – 1950 – str. 18
MOJŻESZ, AARON i MARIA
– FIGURA i POZAFIGURA
(4Moj. 12:1-16; tom IX, 87-178)
Głównym tematem pozafiguralnym Czwartej Księgi Mojżesza jest historia Słowa i ludu Bożego. Istnieje ścisła łączność pomiędzy pozafigurą 4Mojżesza 12:1-16*, a pozafigurą poprzednich części tej księgi od 9:15-11:35; albowiem 4Moj. 9:15-23 omawia pozafiguralnie Prawdę na czas słuszny, tłumacząc Stary Testament (słup ognisty), Nowy Testament (słup obłokowy) i tych, których one prowadziły; 4Moj. 10:1-10 omawia pozafiguralnie poselstwo Prawdy odnośnie wysokiego powołania (pierwszej srebrnej trąby) i poselstwo Prawdy odnośnie przypisanej i aktualnej restytucji (drugiej srebrnej trąby) i o tych, którzy je głosili; wiersze 11-28 omawiają pozafiguralnie jak powyższe poselstwa w różnych ich częściach uskuteczniły postęp dwunastu denominacjom Chrześcijaństwa; wiersze 29-32 określają starania Kościoła Wieku Ewangelii by zdobyć pomoc cielesnego Izraela dla Prawdy; wiersze 33-36 wykazują pozaobrazowo, że kierunek postępowania ludu Bożego był wyznaczony przez Boski plan (arkę), Prawdę na czasie (słup obłokowy) i Chrystusa (Mojżesza); a 4Moj. rozdział 11 omawia pozafiguralnie trzy przeciw – okupowe przesiania, same w sobie jak i w pokrewieństwie do Chrystusa (Mojżesza) – który częściowo działa przez dwunastu Apostołów i „Drugorzędnych Proroków” (siedemdziesięciu) jako nauczycieli ogólnego Kościoła. Rozdział 12-ty traktuje o Chrystusie działającym przez członków gwiezdnych siedmiu Kościołów, a w szczególności przez członków gwiezdnych Kościoła Laodycejskiego, jako Jego ustnych wyrazicieli, w przeciwstawieniu do wszystkich innych ogólnych nauczycieli Kościoła.
(2) Widzimy więc że przedmiotem tej całej części tej księgi jest omawianie o Słowie Bożym i Jego ludzie z różnych punktów zapatrywania. To samo można zauważyć z rozdziałów 13, 14 tej księgi, iż ta sama ogólna myśl jest przedmiotem tych rozdziałów. A nawet te części tej księgi, które poprzedzają 4Moj. 9:15 są mniej więcej spokrewnione z tą ogólną myślą, albowiem lud Pański jest tam z różnych punktów zapatrywania przedstawiony w swoim pokrewieństwie do Słowa Bożego. Można to zauważyć z pozafigur danych rozdziałów: 4Moj. roz. 1 i 2 określają pozafiguralnie dwanaście denominacji Chrześcijaństwa
kol. 2
zgromadzonych przez Słowo Boże; 4Moj. roz. 3 i 4 dają pozafiguralne treściwe określenie kapłanów, a szczegółowo Lewitów usługujących Słowu Bożemu; 4Moj. roz. 5 określa pozafiguralnie grzeszników Wieku Ewangelii, którzy grzeszyli przeciwko Słowu Bożemu; 4Moj. roz. 6 podaje opis, który w pozafigurze odnosi się do specjalnych kapłańskich sług Słowa Bożego podczas Wieku Ewangelii; 4Moj. roz. 7 odnosi się do książąt usługujących Słowu Bożemu, a przedstawiających utratników koron; 4Moj. roz. 8 odnosi się pozafiguralnie do Lewickich sług Słowa Bożego i do ich oczyszczenia, poświęcenia i usługi; a 4Moj. 9:1-14 odnosi się pozafiguralnie do dwóch grup tych, co obchodzą Przejście, a którzy przyprowadzeni zostali do tego stanu przez Słowo Boże. Z powyższego widzimy, że rzeczy zawarte w 4 księdze Mojżesza w roz. od 1 do 14 odnoszą się pozafiguralnie do Słowa i ludu Bożego w różnych i spokrewnionych ze sobą (zarysach. Innymi słowy, z punktu zapatrywania pozafigury, te rozdziały logicznie stanowią jeden przedmiot, tj. Słowo Boże i Lud Boży. A badając dalej tę księgę zobaczymy że rzeczy zawarte w tej całej księdze można zsumować pod jeden pozafiguralny przedmiot, jako historia Prawdy (Słowa Bożego) i Ludu Prawdy (Ludu Bożego), które maja wspólne ze sobą pokrewieństwo, lub są spokrewnione z innymi rzeczami. Istnieje tu nadzwyczaj logiczna łączność pozafigur tej księgi, którą badamy z tak drobnymi szczegółami. Gdy ukończymy studiowanie tej księgi i następnej, tj. Piątej Księgi Mojżesza, które są pokazane symbolicznie w dwu deskach narożnikowych w świątnicy Najświętszej, z których jedna jest po stronie słupa, wyobrażającego naszego Pana jako Nowe Stworzenie i Autora księgi Objawienia, to wtedy napewno będziemy w znakomitym położeniu zbadania tej ostatniej księgi Nowego Testamentu. Z tymi wstępnymi słowami jesteśmy teraz gotowi rozpocząć badanie 12 – go rozdziału. Niechaj Pan pobłogosławi wszystkim to badanie!
____________________
* W Bibliach angielskich zachodzi różnica odnośnie wierszy w rozdziałach 12 i 13. Nasz 1-szy wiersz z 13-go rozdziału jest w angielskim 16 wierszem 12-go rozdziału. Z tego powodu 12 rozdział ma w angielskim 16 wierszy, a 13-ty rozdział 33 wiersze. – przyp. tłum.