Teraźniejsza Prawda nr 126 – 1949 – str. 52
pierwsi byli ich następcami; ponieważ wysłanie szpiegów odbyło się około dwóch miesięcy po opuszczeniu góry Synaj przez Izraela (4Moj. 10:11; 13:21), zatem możemy być pewni, że dwunastu ofiarujących książąt nie mogło pomrzeć w tak krótkim czasie. I dlatego w czasie wysyłania pozafiguralnych szpiegów, każdy członek z każdej z dwunastu grup Chrześcijaństwa był członkiem Małego Stadka; i oni stanowili wszystkich „nauczonych” z Małego Stadka (Mat. 13:52) w każdej z dwunastu denominacji Chrześcijaństwa. Lecz po zdawaniu raportu zaszła zmiana. Wtedy tylko Jozue wyobrażał naszego Pana, a to było przedstawione w zmianie imienia Jozuego (w. 17). W tym samem czasie Kaleb przedstawiał całe Małe Stadko, a szczególnie jego wodzów w Prawdzie paruzyjnej. Reszta pozafiguralnych szpiegów stała się utratnikami koron.
(7) Mojżesz, wysyłając szpiegów z rozkazania Pańskiego (w. 4), wyobraża naszego Pana, wysyłającego „nauczonych” Małego Stadka, wybranych z pośród wszystkich denominacji jako pozafiguralnych szpiegów, według Słowa Bożego, czyli według Biblii. Tą częścią Biblii jest nasze badanie 4Moj. 13; 14; 5Moj. 1:19-45. Nasz Pan po otrzymaniu od Ojca wyjaśnienia tej figury, zauważył, iż to było słowo Boże dane Mu, aby wysłał ich na przeszpiegowanie sfery Prawdy i jej Ducha. Możebne, iż Bóg mówił mu bezpośrednio, by to uczynił. W każdym razie lub w obu razach było to rozkazanie Pańskie. Jak figuralni szpiedzy zostali wysłani z puszczy Faran (w heb. Paran – jaskiniowy; w. 3), w której Kades Barne (święta pustynia wędrówki; 5Moj. 1:19), było oznaczonym miejscem, z którego udali się w podróż, tak pozafiguralni szpiedzy zostali wysłana z Parousii, części Tysiąclecia, będącej czasem pustynnego stanu poświęcenia. Kades Barne jest również nazwane En Myspat (fontanna sadu; 1Moj. 14:7), co wskazuje na próby w łączności z naukami o okupie i o ofierze za grzech, które miały miejsce w pozafiguralnym Kades (4 Moj. 20:1-13), a które oznacza główne próby doktrynalne w Parousii. Jak było dobitnie powtórzone, że dwunastu szpiegów było wodzami w swych odnośnych pokoleniach („a oni mężowie wszyscy byli co przedniejsi z synów Izraelskich,” w. 3), tak też było dobitnie wyszczególnione w pozafigurze, iż pozafiguralni szpiedzy byli głównymi studentami Biblii w swych odnośnych denominacjach, którzy byli w tym samym czasie członkami Małego Stadka. Jest godnym uwagi, że ani pokolenie Lewiego, ani nikt z rodziny Aarona nie jest tu załączony. To pokazuje, że członkowie Małego Stadka są przedstawieni przez szpiegów. Jak Mojżesz wysłał dwanaście szpiegów do przeszpiegowania figuralnej ziemi Chananejskiej, tak nasz Pan wysłał z dwunastu denominacji „nauczonych” Małego Stadka do przeszpiegowania sfery Prawdy i Ducha Prawdy. Niektórzy członkowie z każdej z dwunastu grup pozafiguralnych szpiegów, szpiegując przyszli do ruchu Prawdy, podczas gdy drudzy pozostali w swych odnośnych denominacjach, stając się nieprzyjaciółmi Prawdy.
(8) Zatrzymajmy się na chwilę i zastanówmy się nad sferą Prawdy i jej Duchem – czyli pozafiguralnym Chanaanem. To obejmuje Biblię i pewną wiedzę biblijną, a także jej Ducha we wszystkich rozgałęzieniach. W Teraz. Prawdzie w N-rze 34, w art. Lewici Wieku Ewangelii, str. 40-42, były pokazane główne formy takiej wiedzy, gdzie jest opisana praca Kaatów Wieku Ewangelii. Lecz Kaatyci Wieku Ewangelii nie przenikali tak głęboko w sprawy wiedzy biblijnej i Ducha jak dwanaście szpiegów parousyjnych, a to z kilku powodów; Kaatyci nie byli nowymi stworzenia mi tak jak byli pozafiguralni szpiedzy; wiele szczegółów takiej wiedzy nie było na czasie aż w Parousii; pozafiguralni szpiedzy mogli zrozumieć takie szczegóły
kol. 2
Prawdy i jej Ducha, jakich niepoświęcony i cielesny człowiek nie może zrozumieć. W N-rze 34, tam gdzie jest podane o Kaatach Wieku Ewangelii, było wspomniane o niektórych osobach, że są Kaatami z Wieku Ewangelicznego, podczas gdy późniejsze światło wykazało, że nie byli oni Kaatami, lecz nowymi stworzeniami, niektórzy z nich usługiwali przed Parousją, a niektórzy podczas Parousii. Poniżej wspominamy między innymi o głównych członkach szpiegów z nowych stworzeń, których przez pomyłkę zaliczyliśmy do Kaatów z Wieku Ewangelicznego. Gdy mówimy o tym przedmiocie to chcemy jeszcze zaznaczyć, że chociaż Kaatyci Wieku Ewangelii dokonywali takich prac, jakie podchodziły pod tytuły dzieł naukowych w zakresie językowym, objaśniającym, historycznym i systematycznym w rzeczach Biblii, to jednak nie byli oni jedynymi osobami jakie pisały takie dzieła, ponieważ wodzowie utratników koron, jak również i niektórzy nie będący wodzami z pośród utratników zajmowali się pisaniem talach dzieł, jak: Chrysostom, Augustyn, Chemnitz, Kalwin, Socyniusz, Meno Simon. Jeremiasz Taylor, Aleksander Campbell itd. Oni bowiem pisali komentarze, a także dzieła apologetyczne (broniące prawd wiary chrześcijańskiej), doktrynalne i etyczne (moralne), jak również pisali na przedmioty historyczno – religijne. A nawet prawie wszyscy wodzowie Małego Stadka pracowali nad takimi dziełami, jak np.: Luter. Melanchton, Tyndal, Ulfiliasz i Alfred Wielki dokonali tłumaczeń Biblii; dwaj pierwsi wydali jeszcze wiele objaśnień biblijnych, a także pisali dzieła apologetyczne, doktrynalne i etyczne. Dlatego nie należy mniemać, że tylko Kaatyci z Wieku Ewangelicznego wyłącznie pisali te różne dzieła, wchodzące w zakres biblijny. Co się tyczy większości tych przedmiotów wiedzy biblijnej, to kapłani dokonali najlepszej pracy ze wszystkich, jak np. nasz Pastor
PATRUZJA NAJCZYNNIEJSZYM
OKRESEM SZPIEGOWANIA
(9) Że Paruzja była czasem największych badań i najobfitszych rezultatów w sferze wiedzy biblijnej i Ducha biblijnego, to można zauważyć z egzaminacji produktów pióra, tak z tego jak i z poprzednich okresów. Nigdy nie było tak znamiennego czasu jak w Paruzji, gdzie wielka liczba zdolnych nowych stworzeń pracowała w tych kierunkach myśli; nigdy nie było takiego czasu, w którym wytworzono tak wielką ilość dzieł w tych kierunkach; i nigdy nie było takiego czasu gdzie rezultaty takich badań były tak bogate i wyborne. Nowe stworzenia pracowały w każdej fazie czterech gałęzi wiedzy biblijnej – językowym, egzegetycznym, historycznym i systematycznym. Następnie podamy szczegóły tegoż: Najlepsze hebrajskie wydania Pisma św. zostały wyprodukowane w tym okresie. Najlepszym z nich jest hebrajski Stary Testament Ginsberga, a następnie hebrajski – Stary Testament Kittela. Pierwszy jest specjalistą w wariancie (odmiance) wyrazów i zdań hebrajskich, a drugi w wariancie wyrazów i zdań starożytnych przekładów. Tak samo najlepsze recenzje greckiego Nowego Testamentu, jakie kiedykolwiek wydano, wyszły w Parousii. Możemy tu wymienić autorów pięciu recenzji: Westcott i Hort, Weiss, Souter, Nestle i Von Soden. Pierwsi dwaj (Westcott i Hort) pracowali 28 lat nad recenzją Nowego Testamentu, a Von Soden pracował 18 lat w tym dziale wiedzy biblijnej przy współudziale od pięćdziesięciu do stu specjalistów, w skutek czego wyprodukował on bez porównania największa recenzję Nowego Testamentu. Również Grzegorz i Ezra Abbott dokonali dobrej pracy w tym przedmiocie. (Od tłumacza: Recenzja znaczy, (a) rewizja tekstu starożytnego autora, przez wydawcę; szczególnie krytyczna rewizja z zamiarem ustalenia akuratnego tekstu; (b) wynik takiej pracy; tekst tak ustalony.)