DWANAŚCIE SZPIEGÓW
– FIGURA I POZAFIGURA

P. 1937. 167; tom. IX, 179 – 250.
4Moj.13; 14; 5Moj. 1:19-46 

      Badanie Czwartej Księgi Mojżesza, które teraz podejmujemy, przyprowadza nas do rozdziałów 13 i 14, a w łączności z tymi rozdziałami będziemy równocześnie badali świadectwa zawarte w 5Moj. 1:19-46. Te rozdziały traktują o dwunastu szpiegach pod względem jednostek, zlecenia, badania ziemi, raportu, rekomendacji, ich skutku na lud, na Mojżesza, Aarona, Jozuego, Kaleba i Boga, Boskie skazanie ludu na czterdziestoletnie podróżowanie po puszczy i ich nieszczęsne usiłowanie nieposłusznego wejścia do ziemi. Nasz Pastor podaje (zob. przedruk Strażnic 3064, par. 5), że cielesny Izrael w czasie pierwszego przyjścia naszego Pana i podczas Wieku Ewangelii wypełnił w znacznej mierze pozafigurę. Przeto utrzymywał on sługa, że była również pewna miara pozafigury, którą cielesny Izrael nie wypełnił, a to dlatego, że podczas ich podróżowania po puszczy do Chanaanu, oni wyobrażali duchowego Izraela podróżującego do Królestwa. Taką myśl on sługa często podawał (zob. przedruk Strażnic 3060, par. 9), opierając się na rozdziałach 3 i 4 z Listu do Żyd. 3;4;- Równocześnie była jeszcze mała i wielka pozafigura tych rozdziałów. Wielka pozafigura odnosi się do duchowego Izraela w czasie pierwszego przyjścia Pana. A ponieważ Żniwa są równoległe, przeto widzimy, że w dodatku do stosowania tej historii do cielesnego i duchowego Izraela przy pierwszym przyjściu Pana, stosuje się ona również do cielesnego i duchowego Izraela w Żniwie Ewangelicznym. Łącznik znajdujący się pomiędzy zastosowaniami do cielesnego i duchowego Izraela w Żniwie Żydowskim jest taki: Z każdego z dwunastu pokoleń cielesnego Izraela Pan wybierał prawdziwych Izraelitów i czynił ich częściami dwunastu pokoleń duchowego Izraela, których usprawiedliwieni towarzysze stawali się Lewitami Wieku Ewangelii, a nieusprawiedliwieni towarzysze członkami takiego pokolenia z nominalnych duchowych pokoleń z jakim zaprzyjaźnili się, aż do czasu, gdy przedstawiciele tych klas zostali pogrążeni podczas Wieku Ewangelii w odnośne denominacje pomiędzy dwunastoma denominacjami, jako pozafiguralne nominalne dwanaście pokoleń Wieku Ewangelii, jak to już było wykazane.

DUCHOWY IZRAEL W ŻNIWIE ŻYDOWSKIM

      (2) Spoglądając na tę sprawę z figuralnego zastosowania tej historii do pozafiguralnego duchowego Izraela w Żniwie Żydowskim, musimy zbudować pozafigurę na Żniwo Żydowskie w sposób następujący: Dwanaście cielesnych pokoleń reprezentuje wszystkich, którzy wyznawali wiarę w Chrystusa podczas Żniwa Żydowskiego – poświęconych, usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych. Na ogół biorąc, byli to przeważnie Żydzi i niektórzy pobożni poganie mający mniej więcej zainteresowania w Judaizmie. Ci wszyscy stanowili dwanaście pokoleń. Izraela, podróżujących, do Chanaanu Wieku Ewangelicznego, tj. do sfery Prawdy i jej Ducha, do którego wejście zaczęło się rychło w Żniwie Żydowskim. Z pośród tych
kol. 2
dwunastu pokoleń Pan wybrał podczas Żniwa Żydowskiego dwanaście pozafiguralnych szpiegów, którzy w czasie ich wyboru i aż do czasu zdawania raportu byli członkami Małego Stadka, a szczególnie z pośród takich członków, którzy byli „nauczonymi w Piśmie i wyćwiczonymi w królestwie niebieskim.” (Mat. 13:52.) Ci, z rozkazu Jezusa, szpiegowali sferę Prawdy i Ducha jej podczas Żniwa Żydowskiego i od czasu do czasu, podczas tych 40 – tu lat, zdawali raport ze swych szpiegowań. Czterdzieści dni szpiegowania reprezentuje tutaj 40 lat Żniwa Żydowskiego. Nie mamy przez to rozumieć, że nie zdawano raportów ze swych odkryć aż w roku 69 po Chr., gdyż fakty dowodzą, że raporty były zdawane przez całe 40 lat. Ale raczej trzeba rozumieć, że koniec 40 – tu dni reprezentuje granicę czasu zdawania raportów, tak jak np. w figurze Goliata, urągającego wojskom Izraelskim przez 40 dni – gdzie Goliat wyobraża ewolucję, a 40 dni Parousję – nie rozumiemy tu, że nie było żadnego ataku na ewolucję ze strony pozafiguralnego Dawida, br. Russella, aż dopiero w r. 1914, ale że wtenczas on sługa ataki zakończył. Wobec tego fakty dowodzą, że Apostołowie, prorocy drugorzędni i zdolniejsi nauczyciele zdawali od czasu do czasu raporty podczas całego Żniwa Żydowskiego. Np. pisma Nowego Testamentu, oprócz pism Ap. Jana, które pisał co najmniej 20 lat po roku 69, były raportami Apostołów i proroków z ich szpiegowań.

      (3) Po złożeniu raportów zaszła zmiana w stanowisku dziesięciu pozafiguralnych szpiegów (4 Moj. 14:37). Wszyscy zdawali raporty zgodne ze sobą (4 Moj. 13:27 – 30), aż przyszła kolej na pozafiguralnego Kaleba, Maluczkie Stadko, nawołujące lud do natychmiastowego poświęcenia i wypełnienia poświęceń, kiedy dziesięć grup między szpiegami podało oszczerczy raport, fałszywie przedstawiając sferę Prawdy i jej Ducha i przesadzając siłę duchowych nieprzyjaciół i trudności pokonania ich (w. 32 – 34), a przez to zniechęcali lud do wnijścia i odebrania nieprzyjaciołom, którzy w niej zamieszkiwali, dziedzictwa chrześcijańskiego (prospektywną Prawdę i jej Ducha). Dlatego potracili swoje korony, a dowodem tego, że byli dotknięci plagą, błędu. Jozue i Kaleb, zachęcający lud do wyruszenia w mocy Pańskiej przeciwko mieszkańcom Chanaanu, reprezentują naszego Pana i Kościół prawdziwy, a szczególnie ich wodzów podczas Żniwa Żydowskiego, zachęcających lud do poświęcenia i wypełnienia poświęceń, tj. do wkroczenia i podboju tego, co miało się stać sferą Prawdy i jej Duchem. Izraelici w ogólności reprezentują drugich z utratników koron, a także usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych z owego czasu, którzy zniechęcali się, szemrali i występowali przeciw naszemu Panu (Mojżeszowi) i wiernemu Kapłaństwu (Aaronowi), oraz domagali się, ażeby doktryny przeciwne tym, jakie prawdziwi szpiedzy przedstawiali, były użyte jako symboliczne kamienie w pobijaniu szpiegów prawdziwych („aby je ukamienowano”

poprzednia strona – następna strona