Teraźniejsza Prawda nr 125 – 1949 – str. 35
Ufamy, że ta rzecz będzie nam lepiej znana, aniżeli ją teraz znamy, chociaż pełna jej znajomość będzie prawdopodobnie zakryta przed nami dopóki jesteśmy w ciele, gdyż nie byłaby korzystną dla tych trzech klas, którzy gdyby byli zapewnieni o swoim powodzeniu w ostatniej próbie, to możliwe, że niektóre jednostki nie czyniłyby tak dobrych postępków, jak wtedy, gdy będą pozostawieni w niepewności co do wyniku tej próby.
SYMBOLICZNA PIEŚŃ
(4) Pieśń (w. 1), jaką będą te duchowe klasy śpiewały, nie będzie pieśnią literalną, tak jak pieśń 144000 (Obj. 14:3) śpiewana w Parousji nie była pieśnią literalną. Pieśń ta będzie deklaracją w duchu triumfalnym o potężnym dziele wyzwolenia, jakie sprawił Jehowa dla sprawiedliwych i o Jego potężnym dziele zniszczenia dla niepoprawnych grzeszników. Jednakowoż nie przeczymy, że niektóre z tych deklaracji zostaną ułożone w pieśniach i muzyce literalnej, tak jak pieśń Mojżesza i Baranka była śpiewaną w literalnych hymnach i muzyce; lecz czyniąc tę uwagę chcemy tu zaznaczyć, że hymn ułożony do literalnej muzyki i śpiewu nie jest pozafigurą pieśni jaką Mojżesz, mężczyźni i kobiety śpiewali, która była hymnem lub psalmem śpiewanym przy literalnej muzyce. Ale w pozafigurze mamy raczej rozumieć, że podczas solennych obchodów triumfalnych będą wyrażane wychwalania Jehowy za Jego wielkie dzieła jakie dokonał w Małym Okresie. Niektóre ze zebrań klasy restytucyjnej będą duże, a niektóre małe; jedne będą na podobieństwo naszych zebrań wykładowych, drugie zaś na podobieństwo świadectw, a jeszcze inne prowadzone mniej więcej w sposób prywatny, na których będą rozmowy o wielkich dziełach Bożych. Bez względu jakie będą te zebrania, małe czy duże, publiczne czy prywatne, czy będą to wykłady, świadectwa lub rozmowy, wszystkie będą przedmiotem wypowiadania o wielkich dziełach Jehowy, jakie dokonał w Małym Okresie i zawsze na ustach symbolicznych niebios i ziemi; i to będzie pozafigurą pieśni, jaką Mojżesz, mężowie Izraelscy i niewiasty śpiewali w bezpieczeństwie po przejściu przez Morze Czerwone, po zatopieniu Egipcjan w wielkich wodach morza. Serdeczny i duchowny sposób wypowiadania tych deklaracji jest figuralnie pokazany w sposobie dobitnym, w którym słowa pieśni figuralnej są wprowadzone, jak literalne tłumaczenie hebrajskie pokazuje przez wyrażenie: „a rzekli mówiąc,” tzn. dobitnie wypowiadali. Teraz przystępujemy do wykładu samej pieśni.
(5) Zauważmy, że śpiewacy użyli do swojej pieśni pierwszej osoby, liczby pojedynczej: ”Śpiewać będę Panu.” To pokazuje, że tak w figurze jak i w pozafigurze do obchodu przystępowały osoby pojedynczo. Jak wszyscy byli w figurze pojedynczo wybawieni, tak też będzie w pozafigurze; a chociaż każdy śpiewał jednogłośnie z wszystkimi, jednakowoż pieśń jego była jego własną pieśnią, tak też będzie w pozafigurze. Ażeby wziąć udział w pieśni, potrzeba tak w figurze jak i w pozafigurze osobistego zdecydowania, co jest pokazane w słowach „śpiewać będę.” Oprócz tego harmonia i zgodność zawiera się (w fig. i pozafig.) w słowach „śpiewać będę.” Ponadto najwznioślejsza ze wszystkich chwała Jehowy jest wyrażona w figurze i pozafigurze w słowach: ”Śpiewać będę Panu.” Te słowa znaczą w pozafigurze, iż każdy na niebie i na ziemi odda wieczną chwałę naszemu Bogu i Królowi! Takim będzie dla Boga chwalebny wynik Jego cudownego Planu Wieków. Triumf Jehowy w obu wypadkach jest. powodem pieśni: ”iż wielmożnie (triumfalnie) wywyższon jest.” Rzeczywiście iż Bóg był pozafiguralnie zajęty w największej ze wszystkich wojen, przeciwko największemu
kol. 2
ze wszystkich nieprzyjaciół, który był uzbrojony w największą biegłość opozycyjną i odpowiednie zaopatrzenie; z tej wojny Bóg wyszedł z jak największym chwalebnym triumfem, ponieważ wszelkie błędy (konia) i wszyscy błądzący wodzowie (jezdnego) zostali w tej wojnie duchowej obaleni we wiecznym zniszczeniu (wrzucił w morze — w. 1). Ten wiersz jest częścią zasadniczą całej pieśni, albowiem to, co dalej następuje w tej pieśni, jest tylko elaboratem słów zawartych w 1 wierszu.
(6) Jezus i Kościół będą mogli właściwie powiedzieć: „Moc moja . . Pan” (w. 2), ponieważ Jehowa wzmocnił ich do dzieła wyzwolenia w Parousji i w Epifanii i jeszcze ich wzmocni do tegoż dzieła w Tysiącleciu i w Małym Okresie. Myśl zatem jest, iż jest to moc Jehowy, która dokonywa wyzwolenia. Inne klasy duchowe (synowie Izraelscy) również uznają Jehowę jako źródło mocy ich wyzwolenia, jak również ich współdziałanie w wyzwalaniu drugich. Następna część tego cytatu, podająca „chwałą moją Pan” (w. 2), ma odmienne wyrażenie w przekładzie angielskim, a mianowicie ”pieśnią moją jest Jah [Pan].” Wszystkie klasy na poziomie duchowym będą mogły powiedzieć „pieśnią moją jest Jah (Pan),” albowiem On będzie tematem ich rozmów, świadectw i objawień. Wyraz Jah, znajdujący się w Biblii hebrajskiej w 2 wierszu jest skrótem z wyrazu Jahweh, zdarzającym się tylko w 47 miejscach, podczas gdy wyraz Jahweh zdarza się przeszło 5,000 razy. Wszyscy będą mogli powiedzieć, że Jehowa stał się ich zbawieniem, a nawet nasz Pan będzie mógł to powiedzieć (Żyd. 5:7); albowiem Bóg ich wszystkich wybawił z mocy kusiciela kiedy byli na próbie. Każda jednostka będzie mogła powiedzieć: „Ten jest Bogiem moim” (w. 2), z powodu że Jehowa był i będzie dla nich potężnym Mocarzem, który miał i mieć będzie do czynienia z nimi w przymierzu. Zdanie podające w 2 wierszu ”przetoż przybytek wystawię mu,” jest błędnie przełożone. We wszystkich lepszych przekładach angielskich, takich jak np. Poprawiony Przekład Angielski. Poprawiony Przekład Amerykański, Rotherham, Young, itd. jest podane, „chwalić Go będę.” Chwalenie Boga znaczy oznajmianie Jego charakteru, Słowa i dzieł, bo takie oznajmianie przynosi Bogu chwałę. Wyrażenie „Bóg ojca mego” zdaje się odnosić do Adama, który był ojcem ludzi przemienionych na istoty duchowe; on miał również Jehowę za Boga. Niektórzy mogliby z tego wnosić, że aniołowie przywróceni do doskonałości byliby wyłączeni z pozafiguralnych synów Izraelskich; lecz ta sprawa niekoniecznie musi się tak przedstawiać, ponieważ tych aniołów jest stosunkowo mała liczba, a nawet wszystkich upadłych aniołów nie było wiele, i dlatego duża większość duchów odkupionych pochodzić będzie z rodu Adamowego. Zdarza się dość często w Biblii jak i w zwykłej mowie, że o części, szczególnie o dużej części, mówi się jako o całości. Np. o sześćdziesięciu ośmiu starszych (4 Moj. 11:24, 26) jest powiedziane jako o siedemdziesięciu: a o dziesięciu Apostołach jest powiedziane w 1Kor. 15:5 i w Ew. Jana 20:19, 24 jako o dwunastu. Wywyższanie Boga nie należy rozumieć by Go czynić wyższym jak On jest, gdyż to byłoby niemożebnym, ale podniesienie Go wyżej w swoim własnym i drugich ocenieniu. To będą mogli uczynić gdy zaczną, rozmyślać w swych sercach i wpływać na drugich by rozmyślali o wielkich cudach Bożych, o postępujących objawieniach i o Jego dziełach, które będą się zawsze powiększały i tym sposobem coraz więcej objawiały Boga, jako chwalebnego w osobie, świętego w charakterze, cudnego w Słowach i wielkiego w dziełach.
(7) Wyrażenie hebrajskie ”Pan [Jahweh] mąż waleczny” (w. 3) nie znaczy, że Jehowa jest istotą ludzką. Ale znaczy, iż On Jest wojownikiem, bo