Teraźniejsza Prawda nr 118 – 1948 – str. 40

251 Cyprian, biskup kartagiński, i Korneliusz z Rzymu silnie zalecają doktrynę następstwa apostolskiego biskupów i podległości starszych i laików.	16/I – 1916 H. J. Shearn i W. Crawford silnie zalecają, ażeby wszyscy starsi Przybytku mieli prawidłowy przystęp do kazalnicy jako przedstawiciele pastora Russella i że diakoni i zgromadzenie nie powinni się temu opierać.
254 Śmierć Originesa.	19/I – 1916 W. Crawford zmienia swój pogląd, zalecając więcej niezależności MSSB od STB&B.
258 Śmierć Cypriana	23/I – 1916 H.J. Shearn wzmacnia swój pogląd prawa starszych do kazalnicy w Przybytku londyńskim.
262 Dionizjusz z Rzymu naucza, że istnienie Logosa w stosunku do Ojca jest osobne, wieczne i współistotne (odnośnie do tożsamości istoty). Pogląd ten zostaje przyjęty przez Dionizjusza z Aleksandrii.	27/I – 1916 J.F. Rutherford dowodzi, że korporacje STB&B i MSSB posiadają istotną tożsamość, a H.J. Shearn podaje o stosunkach korporacyjnych z osobnego i nie upoważnionego istnienia zebrań w Crouch End, że MSSB, posiadające osobne i równe istnienie, zawsze zawierało się w STB&B.
262-325 Spór, że Syn z Ojcem jest istotą współistniejącą, chwilowo uspokaja się, po czym wybucha ponownie w 262, i dalej ciągnie się i wzrasta aż na koniec załatwia go oficjalnie sobór nicejski 325.	27/I-30/III – 1916 Spór powstały odnośnie stosunków korporacyjnych, na zebraniach braci z pół.-wsch. Londynu i Crouch End chwilowo uspokaja się, poczym wybucha z wielką siłą 27/I, wzmaga się i kończy urzędowo 30/III na korzyść istotnej jedności STB&B i MSSB, przez decyzję mniejszego komitetu starszych Przybytku, omawiających pokrewieństwo zebrań w przybytku i Crouch End, która z ograniczeniem zostaje przyjęta przez starszych.
264 Synod w Antiochii prowadzi debaty w sensie trynitarskiego rozwoju z Pawłem z Samosaty, trzymającym się poglądu, że nasz Pan nie istniał poprzednio. Paweł w słowach ostrych i dwuznacznych wprowadza swoich przeciwników na kilka lat w zakłopotanie.	29/I – 1916 Niektórzy starsi Przybytku pod przewodnictwem H.J. Shearna i W. Crawforda prowadzą debaty względem swoich poglądów, odnoszących się do stosunków korporacyjnych z grupą będącą pod przewodnictwem J. Hemery’ego na zebraniach w Crouch End, gdzie J. Hemery wprowadza pierwszych w chwilowe zakłopotanie.
269 Paweł z Samosaty, starożytny unitariusz, zostaje potępiony przez członków synodu, rozwijających doktrynę o trójcy. powodu wniosków omawianych na zebraniach w półn-wsch Londynie, przyjmują pogląd, że te dwie korporacje są odrębne i różne od siebie, ale że MSSB zawsze zawierało się w STB&B.	3/II – 1916 Zwolennicy Shearna i Crawforda potępiają poglądy zwolenników Hemery’ego jako krańcowe

kol. 2

271 Zwolennicy zapatrywań, rozwijających naukę o trójcy potępiają pogląd odrębności Ojca i Syna jako osób nie mających jedności ich istoty.	5/II – 1916 Na zebraniu starszych zwolennicy stosunków korporacyjnych z osobnych zebrań w pół.-wsch. Londynie potępiają pogląd tych, którzy twierdzą, że STB&B i MSSB są odrębnymi korporacjami, i że nie są w rzeczywistości jedną i tą samą rzeczą.
272 Grupy rozwijające naukę o trójcy wyrzucają z urzędu Pawła z Samosaty, starożytnego unitariusza.	6/II – 1916 J. Hemery i jego zwolennicy są chwilowo zachwiani w swoim obronnym stanowisku przez starszych, zwolenników Shearna i Crawforda, otrzymujących upoważnienie na zebraniach w Crouch End do wprowadzenia stosunków korporacyjnych przez dowodzenie, że powyższe zebrania odbywały się z powodu tymczasowego upoważnienia od starszych.
275 Porfiriusz, najzdolniejszy niedowiarek z czasów starożytnych, rozpoczyna pisanie swego dzieła, składającego się z piętnastu ksiąg przeciwko chrześcijaństwu.	9/II – 1916 Brat Eddington, starszy Przybytku, rozpoczyna pisanie listu do starszych Przybytku, w którym zaleca używanie Biblii za podręcznik, a nie tomów.
276 Porfiriusz kończy powyżej wspomniane dzieło.	10/II – 1916 Brat Eddington kończy swój list do starszych Przybytku, zalecający używanie Biblii za podręcznik.
278 Przewlekłe dyskusje co do pokrewieństwa Ojca i Syna, tyczące się mniemanej współwieczności, współistoty i równości tego Ostatniego do Ojca, przybierają więcej wątpliwy wygląd.	12/II – 1916 Po długiej dyskusji połowa starszych Przybytku była przychylną rozkładowi wszystkich zebrań w Crouch End. Także zgodzono się zamianować komitet, któryby zbadał ten przedmiot i dał sprawozdanie najmniej tydzień przed głosowaniem starszych; ten cały sposób postępowania pokazuje niepewność starszych co do wywodów z zebrań w Crouch End względem kwestii pokrewieństwa STB&B i MSSB, jakoby istnienie, zasadnicza jedność i równość tej ostatniej korporacji zawsze były objęte w poprzedniej.
299 Biskupi chrześcijańscy prowadzą dyskusję nad dziełem Porfiriusza pisanym przeciw chrześcijaństwu; niektórzy z nich decydują się odpowiedzieć, tj. Metodiusz z Tyru, Euzebiusz z Cezarii i Appolinariusz z Laodycji.	4/III – 1916 List Eddingtona, sprzeciwiający się badaniu tomów itd., jest odczytany starszym Przybytku, którzy w większości nie chcą go omawiać, lecz dają znać, że niektórzy starsi dadzą mu osobistą odpowiedź na jego krańcowe odrzucanie podręczników.
318 Początek sporu ariańskiego; przeciwnicy arianizmu dowodzą, że Ojciec i Syn jest to jedna istota w dwóch osobach; większość jest przeciwna Ariuszowi.	23/III – 1916 Spór w komitecie starszych Przybytku toczy się o istotną jedność i oddzielność zgromadzenia Przybytku w Crouch End, o czym zaraportowano starszym Przybytku z których większość jest przychylną temu poglądowi – a to obejmuje w sobie istotną jedność, oddzielność, spółistność i równość STB&B i MSSB.

poprzednia strona – następna strona