Teraźniejsza Prawda nr 113-114 – 1947 – str. 53
(56) Należy zwrócić tu uwagę, jak taktycznie odpowiedział Gedeon mężom z Efraim, chwaląc ich pracę nad swoje, gdy mówił im, że ich pokłosie – zabicie Oreba i Zeba – było większe niż zbieranie wina, tj. pierwsza walka (w. 2). Co było tym w pozafigurze, co Pan nasz znalazł w zwycięstwie Młodocianych świętych, że było większe od Jego pierwszej walki? Odpowiadamy, iż tak było istotnie, bo praca, w której ogromna liczba Młodocianych świętych brała i jeszcze bierze udział z Lewitami, odbywała się na większą skalę, aniżeli praca naszego Pana i Jego pozafiguralnych trzystu. Gdy patrzymy wstecz na pracę jaką wykonywali wierni ochotnicy, pielgrzymi (do których są zaliczeni wszyscy ci, którzy ustnym słowem wiernie świadczyli przeciwko błędnym pojęciom o Boskim prawie) i kolporterzy, w pierwszej walce pozafiguralnego Gedeona od jesieni 1914 do jesieni 1916, to łatwo możemy zauważyć, że dzieło walki reszty ludu Bożego, jakie było prowadzone od jesieni 1917, było prowadzone na większą skalę, aniżeli dzieło w pierwszej walce. Te fakty usprawiedliwiają to, co nasz Pan powiedział względem Swego dzieła, jakie spełniał z trzystoma, nazywając je mniejszym od dzieła Młodocianych świętych.
(57) Gdy przypomnimy sobie, że to nasz Pan mówi pozafiguralnie w wier. 2, 3, jako narzędzie mówcze pozafiguralnych trzystu, to natychmiast zauważymy, jak prawdziwą jest Jego uwaga, że przez Jego trzystu, On nie pochwycił i nie zabił tylu pozaobrazowych Madianitów, co Młodociani święci w wypadku sekciarstwa i klerykalizmu w czasie pozafiguralnego pokłosia; bo trzeba pamiętać, że w typie w pierwszej walce, trzystu nie dokonywało zabijania, lecz Madianici, nie mogąc rozpoznać się w ciemności, sami się zabijali (Sędz. 7:22), tak też było i w pozafigurze, iż pozafiguralni Madianici, którzy przez uczynki i debaty, mające łączność z wojną, zabijali jedni drugich swymi błędnymi poglądami, odnoszącymi się do doktryn o Boskim prawie; pozafiguralnych trzystu nic nie czyniło, jak tylko tłukli swe dzbany, trzymali pochodnie i trąbili w trąby. W figuralnej i pozafiguralnej pierwszej walce zwycięstwa dokonano za pośrednictwem Jehowy. (Sędz. 7:22 – „obrócił Pan miecz jednego przeciwko drugiemu itd.”). Dlatego do czasu pozafiguralnej wtórej walki, nasz Pan mógł prawdziwie powiedzieć, że większe były rezultaty osobistych wysiłków Młodocianych świętych, między którymi było zwycięstwo nad sekciarstwem i klerykalizmem w ich pozafiguralnym pokłosiu, czyli „poślednim zbieraniu wina”, aniżeli rezultaty osobistych wysiłków naszego Pana Jezusa przez Jego pozafiguralnych trzystu w ich pozafiguralnym pierwszym zbieraniu wina („cóżem ja takiego uczynił jako wy „). Nasz Pan dał tę odpowiedź pozafiguralnie przez deklaracje Jego ludu, gdy odróżnił tę stosunkowo małą pracę dokonaną od 1914 do 1916, od wielkiej pracy począwszy od 1917 roku. Możebnie, że ta część tej myśli była wyrażona pozafiguralnie w zdaniu poprzedzającym sub – tytuł „Jak Mądrym Jest Nasz Bóg” w Ter. Pr. (ang.) 1919, 92 kol. 2.
(58) Dobrze jest podane w Słowie Bożym (Przyp.15:1). że „odpowiedź łagodna uśmierza gniew”. Tak też się stało w wypadku Gedeona, mówiącego do zagniewanych Efraimitów („tedy się uśmierzył duch ich przeciw niemu,” itd.). I w wielu wypadkach zauważyliśmy to pozafiguralne łagodne przemawianie naszego Pana przez Swoich Kapłanów do Młodocianych świętych. Dlatego radzimy ludowi Bożemu, ażeby był mówczym narzędziem Pańskim w dawaniu takiej odpowiedzi Młodocianym świętym, jeżeli oni urażają się, że nie otrzymali przywileju w wysokim powołaniu. Niech chwalą pracę Młodocianych świętych, mianowicie przeciwko sekciarstwu i klerykalizmowi, ponad ich własną pracę w pierwszej walce.
kol. 2
(59) Pytanie może zachodzić, jak mogli brać udział Młodociani święci, którzy nie brali udziału w publicznej pracy różnych lewickich odłamów z powodu rewolucji lewickiej, – lecz raczej pozostali z Kapłanami i pomagali im w pracy przeciwko rewolucji Lewitów, jak mogli brać udział w schwytaniu i zabiciu pozafiguralnego Oreba i Zeba? Odpowiadamy: oni schwycili i zabili pozafiguralnego Oreba (sekciarstwo) i Zeba (klerykalizm), jak te objawiały się w praktyce u różnych grup lewickich. Razem z Kapłanami oni ustawicznie sprzeciwiali się sekciarskiemu i kłerykalistycznemu duchowi między ludem w Prawdzie; i dlatego wierzymy, że Pan chwali ich i wynagradza więcej nad tych Młodocianych świętych, którzy weszli w walkę przeciw pozafiguralnym Madianitom., ale pozostawali i współdziałali z Lewitami. Dlatego możemy pocieszać ich tym słowem: Zostaliście uprzywilejowani ponad innych braci Młodocianych świętych w walce przeciw pozafiguralnym Madianitom.
(60) Patrząc wstecz na nasze dotychczasowe badanie Gedeona – Figury i Pozafigury, znajdujemy w wypadkach pozafiguralnych, dotąd podanych, bardzo jasne wypełnienie się figuralnej historii Gedeona. Tak jak dotąd było przedstawione, wszystko jest harmonijne, jasne i biblijne, wszystko rozumne i faktyczne. Tutaj nie ma żadnych widzimisię, dziwnych pomysłów, przekręcań, naciągań, zmieniania czegoś, zakrywania, lub unikania. Wierzymy, że nasze przedstawienie tego przedmiotu okazuje się samo przez się prawdziwym. Gdy je porównamy z niewyraźnym przedstawieniem tego przedmiotu jaki podaje Towarzystwo i brat Olson, to zaraz 'zauważymy jak wielką i pobijająca jest Prawda Epifanii, a jak widocznym jest błąd lewicki!
(61) Teraz przystępujemy do badania następnej części historii o Gedeonie (Sędz. 8:4-9), która również miała swoje pozafiguralne wypełnienie. Porównując Sędz. 7:25-8:3 z Sędz. 8:4 mamy tutaj świetną ilustracją tego co było często wspominane w tym piśmie, tj. że wypadki w historii biblijnej nie zawsze są podawane w porządku chronologicznym, ale raczej łączące się wypadki są często podawane aż do ich zakończenia, chociażby nawet miało się to składać z części zapisku, poprzedzającego zapisek pewnego wypadku, który się zdarzył przed tymi częściami; innymi słowy logiczność często przesuwa chronologiczny porządek. Wiersz 4 z rozdziału ósmego Sędziów mówi o Gedeonie i jego trzystu przechodzących przez Jordan ze zachodu na wschód, gdy zaś wypadki opisane w ostatniej części Sędziów 7:25; Sędziów 8:1-3 wypełniły się na wschodniej stronie Jordanu. Dlatego wypadek opisany w wierszu 4 wypełnił się przed wypadkami ostatniej części Sędz. 7:25 i Sędz. 8:1-3. Wyjaśnienie tego jest następujące: historyk tej księgi opisał naprzód całą pierwszą walkę Gedeona (Sędz. 7:9-22); potem opisał aż do końca tę walkę, w której Gedeon nie brał osobistego udziału (Sędz. 7:23-25); potem opisał to, co się stało po tej walce (Sędz. 7:25 (ostatnie zdanie do 8:3); potem w Księdze Sędziów 8:4 historyk biblijny powraca z opowiadaniem do końca pierwszej walki Gedeona, opisując Madianitów uciekających z pierwszej walki przed Gedeonem i jego trzystoma, którzy gonili Madianitów z doliny Ezdralon aż do Jordanu, a potem przez Jordan na wschód. Tak patrząc, wypadek z Sędziów 8:4 poprzedzał wypadki opisane w ostatnim zdaniu Sędziów 7:25; Sędziów 8:1-3.
(62) Widzimy iż jest tam pewien szczególny powód umieszczenia tego oświadczenia 4-go wierszu. To jest aby pokazać, że w pozafigurze przygotowanie i walczenie w drugiej walce pozafiguralnego Gedeona miało się odbywać dopiero wtenczas, gdy wierny lud Boży, na którego zapatrywano się z punktu obrazu Eliasza, przeprawi się przez Jordan. Nawet epizody dane w wierszach 5-9 dowodzą, że przygotowania i walczenie