Teraźniejsza Prawda nr 112 – 1947 – str. 41
(29) Wiersz 8 pokazuje w figurze jak wierni mieli posiąść Prawdę i przyswoić ją sobie (lud wziął żywności z sobą) i jak się nią uzbroili, . jako zbroją wojenną (i trąby swe). Tych drugich nasz Pan odesłał (a wszystkie inne męże Izraelskie rozpuścił itd. ). Jezus to uczynił z powodu, że okoliczności, mające łączność z pracą Pańską od jesieni 1914 do jesieni 1916, były tak utrudnione, że przezwyciężyły gorliwość Wielkiego Grona, tak iż ono stopniowo, pod tym naciskiem, zaniechało pracę i dlatego nie znajdowało się w skończonym obrazie pierwszej walki pozafiguralnego Gedeona. Pan zatrzymał tych pozafiguralnych trzystu jako własność Króla (trzysta tylko mężów zastawiwszy). Porównany w, 8 z w. 1 zdaje się dowodzić; że armia Gedeona znajdowała się na północnym zboczu góry Gilboa, gdy zaś Madianici znajdowali się jeszcze dalej na północ od nich, tj. w dolinie Jezreel; dlatego scena walki musiała odbywać się na północ od góry Gilboa i w znacznej odległości na południe od góry Tabor, wobec tego. cofająca się armia uciekała w stronę południowo-wschodnią w dwóch grupach i do dwóch różnych części Jordanu. Położenie Gedeona na górze Gilboa (źródło-Biblia) pokazuje, że pozafiguralny Gedeon miał być z swoimi na górze Prawdy, gdy zaś inni mieli znajdować się w błędzie, mianowicie w błędach, mających do czynienia z łącznością kościoła z państwem [Jezreel), tj. w błędzie o Boskim prawie królów, kleru i arystokracji.
(30) Wiersze 9-15 pokazują w figurze jak Jehowa zachęcał naszego Pana zanim walka się zaczęła. Jehowa jest tu (w. 9-11) przedstawiony, jako dający naszemu. Panu możność obserwacji stanowiska pozafiguralnych zastępów Madiańskich, upewniając go, że to On tak zarządził warunkami, które miały się przyczynić do klęski Madianitów (bom go dał w ręce twoje). Możemy być pewni, że przez znaki czasów przedstawione prze pismo na ścianie; Jehowa wskazał obalenie zastępów błędu. Fara (gałąź) zdaje się wyobrażać brata Russell a, jako gałąź w prawdziwym Drzewie Oliwnym. Ta scena jest nieco podobna do tej z Mojżeszem na puszczy, którego bojaźń przy wysyłaniu go do Egiptu została przezwyciężona obietnicą Pańską, iż Pan będzie z nim i Aaron jako narzędzie mówcze. Mojżesz tutaj wyobraża Chrystusa za drugą zasłoną, a Aaron klasę Chrystusową po tej stronie zasłony, krótko przed wtórą obecnością Pańską. Niewidzialność Chrystusa za drugą zasłoną czyni pożytecznym widzialne mówcze narzędzia do szatańskiego królestwa. A więc przy wywiadywaniu się o pozafiguralnych Madianitach, Pan nasz potrzebował kogoś, a tym był brat Russell, któryby z Nim wszystkie te rzeczy zegzaminował i przedstawił tym Jego pozafiguralnym trzystu. Jehowa upewnił naszego Pana, że miał usłyszeć w pozafiguralnym obozie Madiańskim o rzeczach, które zachęcą Go i dadzą bodźca do zwycięstwa (potem posilą się ręce twoje w. 11). Jak Gedeon i Fara sami weszli do obozu, tak Pan i br. Russell dowiedzieli się o wielu rzeczach, odnoszących się do. pozafiguralnych Madianitów, oraz widzieli i słyszeli rzeczy w obozie, których nikt inny z wiernych nie widział i nie słyszał. Najwięcej od środka oddalona część zastępów Madiańskich była, ma się rozumieć, najbliższą do owych trzystu. Ta część wyobraża tych z pozafiguralnych Madianitów, którzy w stosunku do innych błądzicieli są najbliżej do ludu Prawdy; ponieważ wiemy, że znajdują się różne stopnie błędu. pomiędzy pozafiguralnymi Madianitami.
(31) Wiersz 12. daje nam opis. ciemiężycieli ludu Bożego, pokazując jak w czasie żniwa błądziciele (Madianici), grzesznicy (Amelekici), i samolubni światowi ludzie (ludzie ze wschodu), mieli być bardzo licznymi (jako szarańcza przemnóstwo), i licznie zorganizowanymi. (wielbłądów ich nie było liczby itd. )”. A więc jeżeli weźmiemy pod uwagę te setki milionów ludzi, którzy. podtrzymują kościół, państwo, kapitał i pracę
kol. 2
w chrześcijaństwie i ich liczne i różne organizacje, to możemy natychmiast jasno zauważyć pozafigury tego wierszu, które są tu prawdziwie opisane.
DALSZE ZACHĘCENIE
(32) W wierszach 13, 14 jest podany sen, jaki opowiadał Madianita swemu towarzyszowi przy granicy obozu, a któremu towarzysz wytłumaczył sen jego. Względem tego podajemy pozafigurę jak następuje: Ci Madianici, którzy znajdowali się najbliżej do pozycji izraelskiej, wyobrażają tych w chrześcijaństwie, którzy w wierze i praktykach są najbliższymi do ludu Prawdy. Podczas żniwa, ci byli niewątpliwie tymi głupimi pannami wierzącymi w przed-Tysiącletnie królestwo; ponieważ było wiele poświęconego ludu (głupich panien), którzy nigdy nie przyszli do Prawdy Żniwa a którzy wierzyli że Jezus przyjdzie przed Tysiącleciem, obali polityczne, kościelne, arystokratyczne i robotnicze chrześcijaństwo i ujmie ze Swą Oblubienicą królestwo nad ziemią, błogosławić będzie ówczesnych żyjących, lecz umarłym ze świata nie da żadnej sposobności korzystania z błogosławieństw tysiącletnich. Ci nadal wierzą w wieczne męki i przytomność umarłych. Rozumiemy, że niektórzy z tej szczególnej klasy są wyobrażeni przez Madianitę, opowiadającego sen swemu towarzyszowi. Ci, badając niektóre z większych błędów w doktrynach i praktykach chrześcijaństwa, oraz wzmagające się odpadanie od Prawdy i życia chrześcijańskiego w tymże chrześcijaństwie, jako też inne znaki czasów, jak wyjawianie złego i. wybuch wojny, będący ostatnim złem, jakie grozi upadkiem chrześcijaństwu, widzimy zatem, co było pozafigurą snu Madianity. Opowiadanie tego snu wyobraża jak w zamieszaniu odnośnie znaczenia tych wypadków, głupie panny opowiadały swojej nauczającej klasie, co one zauważyły względem złowrogich znaków czasu. Madianita, który wytłumaczył sen, wyobraża tę część głupich panien, która była nauczycielami między nimi, która, jak ich typ pokazuje, wyjaśniła znaki czasów. mianowicie te, wyjawiające zło i które spowodowały wojnę, jako zwiastuny Mesjaszowego obalenia błędu i błądzicieli przy jego wtórej obecności. Chleb jęczmienny jest użyty do wyobrażenia ostrych wyjawiających prawd, które dowiodły fałsz o doktrynach Boskiego prawa królów, kleru, arystokracji i robotników; ponieważ znaki. czasów, mianowicie te, wyjawiające powyższe zło w chrześcijaństwie, są tymi niektórymi złowrogimi prawdami i ich wynikami i w ten sposób wskazywały co Pan rzeczywiście używał w pierwszej walce pozafiguralnego Gedeona. W literaturze głupich panien, wierzących w przed-Tysiącletnie królestwo, możemy zauważyć dane wyjaśnienie co do znaczenia znaków czasowych.
(33) Jeżeli w czasie wojny może być podtrzymaną myśl w. armii, że zostanie pobitą, przyjęcie tej myśli jest połową porażki; a jeżeli opozycyjna armia dowie się, że takim jest wierzenie jej nieprzyjaciela, to daje jej podwójną nadzieję w zwycięstwo, i zgodnie z tą zasadą, Gedeon i jego trzystu zostali. zachęceni nadzieją zwycięstwa a niektórzy Madianici zniechęceni widokiem porażki ; ponieważ nadzieja zwycięstwa silnie wzmacnia, a spodziewana porażka wielce osłabia. Dlatego czytamy, że Gedeon został wzmocniony i na pewno udzielił tej siły jego trzystu („wstańcie, albowiem dał Pan w ręce wasze obóz madiański” – wiersz 15). Nasz Pan był pozafiguralnie bardzo zachęcony, gdy widział, jak niektórzy co walczyli po stronie błądzicieli uznawali, że znaki czasów wykazywały obalenie doktryn i tych co wierzyli w błędne nauki o Boskim prawie szczególnie gdy doszło do wojny światowej. I wszyscy, którzyśmy mieli przywilej brać udział w pierwszej walce pozafiguralnego Gedeona, przypominamy sobie. jak przed walką zostaliśmy zachęceni, gdy Pan zwrócił nam naszą uwagę na dowody podawane w poglądach Strażnic i na oświadczenie niektórych osób z Babilonu,