Teraźniejsza Prawda nr 112 – 1947 – str. 40
gdy zaś zaniedbywanie tych rzeczy było przeszkodą tym drugim. spłodzonym z ducha do dostąpienia stanowiska wybranych. Z tego. widzimy, jak w typie Bóg przez tych 300 pokazał, że wierni będą w taki sposób używali Słowa Prawdy, że przez nie zagwarantują swoje powołanie i wybranie pewnym.
(27) Z drugiej zaś strony klęczenie przy piciu wyobraża wiele rzeczy: (1) że ktoś przybiera niewolniczą postawę;. (2) że jest powolnym w piciu: (3) że jest leniwym do picia; (4) że bardzo mało smakuje i używa śliny do wody, którą pije; (5) że patrzy na dół, zamiast w górę przy piciu; i (6) że woda jest połykana w dużych ilościach, a przez to nie jest. przygotowana do strawienia. Te sześć myśli wyobrażają. takie czynności względem Prawdy, które nie utrzymają nowe stworzenie w Małym Stadku. Albowiem, (1) klękanie przy piciu wyobraża, jak niewolnicze stanowisko najęły niektóre nowe stworzenia względem tych, którzy ich nauczali Prawdy. Przyjęli ją, jako słowo nauczycieli bez badania, nie przekonali się zatem czy jest. opartą na Piśmie św. , rozumowaniu i faktach. , i spolegali i zaufali w ludzkich wodzach, uwielbiali ich. i czcili do tego stopnia; iż stali się przez to niewolnikami ludzkimi. Na przykład, wielu przyjęło nauki brata Russella nie przez całkowite i. przekonywujące badanie tych nauk, ale tylko dlatego, -, bo on tak mówił. Ci bracia, nie dbając na jego częste napominanie, ażeby nic nie przyjmowali co on pisał lub nauczał, bez badania i przekonania się, ze jest prawdą, połykali to wszystko co on powiedział jedynie dlatego że był „onym sługą. ” Tacy nie utrzymali prawdziwej powagi i zacności synów Bożych r przeciwnie, stali się niewolnikami ludzkimi. A gdy on umarł, oni nie będąc nauczeni . ażeby polegać jedynie na Panu, któryby im służył przez Swoje mówcze narzędzia, musieli mieć drugą ludzką podporę, jak człowiek chodzący o kuli, aby mogli w ciągu dalszym opierać, się na niej. Dlatego tak łatwo wpadli w pułapkę szatana, że Towarzystwo jest przewodem do dawania pokarmu i pracy Kapłanom. Ma się rozumieć, że w ten sposób nie mogli budować niezależnej struktury wiary, a ci, którzy. jej nie mieli nie mogli być w Maluczkim Stadku; ponieważ nie posiadali potrzebnej stałości. i powagi charakteru. (2) Zginanie się na kolana aby pić wodę, wyobraża, oprócz tego. jeszcze powolność. Tacy chrześcijanie, jak typ ich ilustruje, nie mogli być pilnymi i gorliwymi, trwającymi zawsze w uczynku Pańskim, ani statecznymi w używaniu prawdy. Tacy dowodzili pod tym względem, że mieli tylko tyle czasu, iż mogli tylko częściowo pracować dla prawdy, a więc oddawali się odpoczynkowi od czasu do czasu. Ustawicznej gorliwości i energii brakowało im, nic więc dziwnego, że z tej przyczyny nie mogli swego powołania i wybrania uczynić pewnym. (3) Zginanie się na kolana do picia wody wyobraża jeszcze jedną myśl, to jest lenistwo. które ma pokrewieństwo z poprzednią myślą:. Nie tylko powolność, ale także lenistwo przyczyniło się do utraty koron nowych stworzeń. A mianowicie ci, którzy nie czynili wysiłków w pochodzie Prawdy, ci. którzy z powodu niewiernego używania Prawdy wytwarzali znużenie w sprawie Pańskiej, i ci, którzy nie wytrwali w walce jako dobrzy żołnierze Chrystusowi, tacy chybili w utrzymaniu swych koron. Korony nie są dla lekkomyślnych i leniwych chrześcijan. Dlatego ci, którzy się tak przy piciu zginali, wyobrażają jeszcze i tych, którzy przez lenistwo zostali odłączeni od pozafiguralnych trzystu. (4) Ponieważ ci. którzy się tak zginali aby pić wodę, znajdowali się w takiej pozycji, która zaledwie dozwalała im posmakować i uślinić wodę w pozafigurze to wyobraża tych! którzy posiadali bardzo mało ocenienia i smaku dla Prawdy i którzy nie oddawali się właściwemu badaniu Prawdy a przeto nie przygotowali jej do strawienia. Dla nich Prawda nie była „słodką nad miód
kol. 2
i plaster miodowy. ” Ci nie mogli powiedzieć w rzeczywistości, „O jak miłuję zakon Twój, więcej nad pokarm dzienny. ” Więcej niż raz objawili swą mdłość dla Prawdy, i więcej niż raz osłabli z powodu niewłaściwego duchowego trawienia. Mv, się rozumieć, że ci! którzy znajdowali się w takim stanie, utracili swoje korony i zostali usunięci do innej grupy, różniącej się od tych pozafiguralnych trzystu. (5) Patrzenie na dół przy piciu wyobraża nieuznawanie Boga, jako Źródła Prawdy i Któremu się nie ufa, że jest zdolny dać Prawdą na czasie; a także iż nie dziękuje się Bogu i nie miłuje się Go z całego serca, jako Dawcę Prawdy. przeciwnie, znaczy. to, że uważa się kogoś z ludzi. za źródło i opatrzność Prawdy i dziękuje mu się jako dawcy Możemy być pewni, że takie używanie Prawdy byłoby przeszkodą w uczynieniu czyjegoś powołania i wybrania pewnym. (6) Łykanie wody w wielkich ilościach, w stanie nie przygotowanym do strawienia, wyobraża czyn tych, którzy pykali Prawdę. zamiast ją doświadczyć, czy jest biblijną, rozumną: faktyczną. To spowodowało duchową chorobę, niestrawność, czego wynikiem jest nieprzyjemne usposobienie, które czyni osobę niemiłującą i niemiłą. Zapewne, że ci, którzy niewłaściwie używali Prawdę w tych sześciu szczegółach, utracili swe korony, a przez to i miejsce w Małym Stadku. A więc tak jak w typie (w. 5,6) były uformowane dwie klasy, z powodu że różniły się w piciu wody, tak też w pozafigurze, uformowały się dwie klasy, ponieważ różniły się w czynnościach względem Słowa Prawdy. Małe Stadka było wyobrażone przez tych, którzy czerpiąc wodę ręką, pili ją w prostej postawie, Wielkie Grono zaś przez tych, którzy się zginali i kładli na ziemi przy piciu. Musimy mieć to na uwadze, że obraz ten stosuje się szczególniej, choć nie wyjątkowo, do ludu w Prawdzie podczas Żniwa, pokazane w innym obrazie przez Eliasza i Elizeusza. Nie mamy tego rozumieć, że liczby 300 i 9700 są akuratną proporcją liczby Małego Stadka i Wielkiego Grona, lub podziałów w Prawdzie tych dwóch klas. Ta różnica ma raczej wskazywać, że większość poświęconego ludu będzie Wielkim Gronem. Próba w pozafigurze, co się tyczy Wielkiego Grona, była kompletną w jesieni 1914 r., gdy utracono ostatnią koronę.
(28) Wiersz 7 przedstawia figuralne oświadczenie Jehowy dane Jezusowi, a które dowodzi, że Oni wiedzieli w jesieni 1914, którzy utracili, a którzy mieli utrzymać korony. A więc Bóg i Chrystus wiedzieli w owym czasie, kto miał, a kto nie miał pozostać w Małym Stadku, lecz przez kilka lat nie było nam to jawne Jehowa wskazał naszemu Panu członków Małego Stadka, przez których miał On odnieść, pod naszym Gedeonem, wielkie zwycięstwo. Prawdopodobnie zostało to uczynione w jesieni 1914 r. , w przewidziany sposób w wypadku tych, których pieczętowanie na czołach nie było jeszcze ukompletowane, o, ż nieco później; ponieważ Pan to wykazał w Piramidzie i Biblii, kiedy ostatnią koronę miano wyznaczyć, wiedział zatem, kiedy była wyznaczona i dlatego wiedział, że wszyscy mający w tym czasie korony mieli je utrzymać, chociaż może być również prawdopodobnym, że gdy każda jednostka z tych pozafiguralnych trzystu piła w ten prosto stojący sposób, była już wtenczas wskazaną przez Jehowę Jezusowi, jako należąca do tej klasy. Z drugiej zaś strony, ci, którzy pozafiguralnie pili w sposób leżący, czynili to zanim ostatni został spłodzony z Ducha, i dlatego byli usunięci do Wielkiego Grona przez decyzję Jehowy. Musiał to być czas wielkiego zadowolenia dla Jehowy i Jezusa, gdy ostatni z tych pozafiguralnych trzystu wytrzymał wiernie próbę, i gdy Jehowa mógł pozafiguralnie powiedzieć: „Przez tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę, wybawię was i podam Madianitów w ręce twoje: A pozafiguralnie musiał powiedzieć o Wielkim Gronie: „A wszystek inny lud, niech każdy idzie na miejsce swoje.”