Teraźniejsza Prawda nr 112 – 1947 – str. 39
jest Pańska. A między innymi rzeczami Bóg udzieli tej lekcji przez danie przywileju brania udziału w walce tylko bardzo małej liczbie, w porównaniu d liczby ich przeciwników, i przez odrzucenie ze Swojej armii bardzo wielkiej liczby niegorliwych, w porównaniu do małej liczby jaką zatrzymał w Swojej armii Tak więc bez żadnej wątpliwości zwycięstwo było Pańskie, a chwały Swojej Pan nie da innemu. I rzeczywiście tak mała liczba, jaka brała udział w pierwszej walce Gedeona, i mała liczba, jaka teraz bierze udział w Jego wtórej walce, nie może w żaden sposób twierdzić, że zwycięstwo jest z ich mocy (ręka moja wybawiła mię). Było tylko 32, 000 mężów w armii Gedeona a ta liczba nie była ani czwartą częścią liczby armii nieprzyjacielskiej. Bardzo często zdarzało się, że Izrael odnosił w wojnie zwycięstwo, pomimo posiadania znacznie mniejszej liczby wojska od armii nieprzyjacielskiej. Dlatego i tu liczba musiała być zmniejszoną, ażeby Izrael się nie chlubił Rozumiemy, że 32.000 wyobrażają tych wszystkich, którzy zaraz na początku chcieli wejść do walki jaką Gedeon prowadził, tj. tych wszystkich, którzy wzięli stronę za Prawdą i Sprawiedliwością. Dlatego te 32.000 wyobrażają razem wszystkich tymczasowo usprawiedliwionych i wszystkich poświęconych.
(24) Proklamacja w w. 3-cim – „Kto jest lękliwym i bojaźliwym itd. „, wyobraża powołanie do poświęcenia, łącznie z napomnieniem obrachowania kosztu, i że ci, którym brak takiego ducha, (a lękliwym i bojaźliwym zawsze brakuje) są proszeni stanąć na stronie i nie iść do poświęcenia. Ci mieli być jak najprędzej od innych odłączeni („rano niechaj się wróci”), ponieważ ich obecność byłaby mniej więcej przeszkodą poświęconym. Tę proklamację dano szczególnie na początku okresu Żniwa, i od tego czasu rzeczywiście bardzo mało z. tymczasowo usprawiedliwionych mieszało się z ludem żniwa. Chociaż ta pozafiguralna proklamacja nie jest zupełnie taką samą, jak ta, nawołująca – lud Boży do opuszczenia Babilonu, jednakowoż ich opuszczenie Babilonu służyło do odłączenia od nich tymczasowo usprawiedliwionych; a opuszczenie Babilonu jest jednym z rzeczy, które nazywamy obliczaniem kosztu. Fakt, że 22, 000 odeszło, a 10, 000 pozostało, nie mamy brać jako proporcję do tych, którzy są tylko tymczasowo usprawiedliwionymi i do tych, którzy są poświęceni, ponieważ proporcja pierwszych do ostatnich jest o wiele większą, jak te liczby wskazują. Lecz przez to jest raczej pokazane że większość, która rozpocznie walkę dla Prawdy i Sprawiedliwości, porzuca ją, z powodu lękliwości i bojaźni, ponieważ nie mają poświęcającej wiary, i dlatego nie czynią postępu w ostrzejszej walce począwszy od poświęcenia.
(25) Lecz przywilej brania udziału we wielkim zwycięstwie nie mógł być nawet dany wszystkim poświęconym, ponieważ Jehowa zadecydował, że ten przywilej mieli mieć tylko sami wybrani. Dlatego w figurze. pokazano, że 10.000 rozdzielono jeszcze na dwie grupy (w. 4-8), a to miało wyobrażać odebranie koron częściowo. wiernym, którzy w ten. sposób stali się klasą, którą Bóg od pozafiguralnej pierwszej walki Gedeona objawia jako członków Wielkiego Grona; od tego czasu nie należeli oni już więcej do wybranych, chociaż przez kilka lat Pan nam nie objawiał ich jako takich. Wcale by nas nie zdziwiło, gdyby było podczas Żniwa od 600.000 do 1.000.000 nowych stworzeń na świecie. Ci bowiem byli tymi figuralnymi dziesięcioma tysiącami. Jak w typie rozdziału dokonano przez próbę picia wody, tak też w pozafigurze, rozdział na jaki Bóg zezwolił (wtedy nam jeszcze nie objawiany), był oparty na sposobie w jaki nowe stworzenia odnosiły się do Prawdy. Jak Jehowa, a nie Gedeon, zadecydował w typie, jaką miała być. ich próba, tak i w pozafigurze, Bóg, a. nie Jezus, zadecydował, jaką miała być próba, a próbą była postawa
kol. 2
każdej jednostki względem Prawdy (zaprowadź ich do wody, a tam ich doświadczę”). że nasz Pan był tym, przez którego próba była zastosowana jest pokazane przez ten fakt, że Jehowa rozkazał Gedeonowi przyprowadzić lud do wody i przez to, że Gedeon przyprowadził lud tam. A że Jehowa decydował o całej sprawie jest jawnym z tego co wyrzekł do Gedeona, „o kimkolwiek ci powiem, ” itd. – w. 4.
PRÓBOWANIE POŚWIĘCONYCH
(26) Figura pokazuje iż Jezus zastosował od Boga postanowioną próbę wierszu 5 – „Tedy (Gedeon) zaprowadził lud, itd. W typie mamy powiedziane że rozdział miał być oparty na tym; czy pijący będą stać i chłeptać wodę językiem jak pies chłepcze, lub czy uklękną na kolana przy piciu: Tych, którzy pili wodę pierwszym sposobem postawiono osobno, i tych, którzy pili wodę drugim sposobem postawiono osobno. Przeto postawa przy piciu wody miała zadecydować, kto miał, a kto nie miał mięć udział w zwycięstwie. Co jest przez to pokazane? Naprzód zegzaminujmy figuralne znaczenie tych, którzy stojąc chłeptali wodę językami: (1) że stali prosto przy piciu; (2) że podnosili wodę rękoma do ust; (3) że używali języków przy jej przyjmowaniu; (4) że musieli patrzeć w górę, gdy to czynili; (6) że musieli energicznie chłeptać wodę jak pies by się zadowolić; (6) że chłeptanie wprawiało w ruch język; i (7) że chłeptanie przyczyniało się do większego zadowolenia pragnienia i posilenia ciała, aniżeli wielkie połykanie wody inną metodą. Każda z tych myśli nasuwa rzeczy, które w pozafigurze czynią daną jednostkę zdolną by się mogła znajdować w klasie wybranej. (1) Prosta postawa przy piciu wyobraża, że wybrani utrzymali prawdziwą godność i zacność synów Bożych, odmawiając służalczego kłaniania się ziemskim rozdawcom Prawdy, jakoby oni byli jej sprawcami, jak to czyniła ta druga klasa. Wierni tak postępowali ze Słowem Bożym, iż ono zbudowało dla nich niezależną strukturę wiary, tak iż ich stanowisko w wierze opierało się tylko na Panu, a nie na jakimkolwiek człowieku. (2) Podnoszenie ręką wody do ust wyobraża, że wierni czynią wysiłki w swej czynności i gorliwości by osiągnąć Prawdę; oni przeto pracują dla niej czynią starania nie dla pokarmu. który ginie, a ich ocenienie Prawdy było tak wielkie że chętnie wytężali swe siły by ją osiągnąć. Prawda nie jest dla niedbałych chrześcijan, ale dla tych. którzy podejmują trud dla niej. Język jest członkiem ciała przy pomocy którego otrzymujemy zmysł smaku i przez który wytwarza się ślina; język przedstawiałby, że jak naturalny pokarm jest lepiej przygotowany do strawienia przez ślinę, tak i Prawda przy pomocy duchowej śliny jest lepiej przygotowana do strawienia przez pozaobrazowych trzech set Gedeonitów. którzy ją gruntownie badają i dla których była bardzo smaczną i wielce cenioną. (4) Patrzenie w górę przy piciu wyobraża uznawanie Boga jako Źródła Prawdy ufność w Jego zaopatrywanie ich w nią i wdzięczność Jemu jako jej Dawcy. (5) Energiczne chłeptanie wody jak. pies jest symbolem wielkiej energii w osiąganiu Prawdy. Im więcej spragnionym jest pies tym więcej chłepcze wodę, i w tym szczególe, figura nasuwa myśl o energii i gorliwości, z jaką wybrani osiągnęli Prawdę. (6) Ponieważ chłeptanie znaczy częste używanie języka do nabycia wody; to wyobraża, że ocenianie Prawdy musi być trwałem, jako też, że musi znajdować się trwałe przygotowanie Prawdy by ją strawić. (7) I ponieważ chłeptanie zadowolniało więcej pragnienie i karmiło więcej ciało, aniżeli łykanie tą drugą w typie wspomnianą metodą, to wyobraża, że wierni mogli więcej zaspokoić swe pragnienie Prawdą i mogli więcej karmić swe serca aniżeli ci, którzy byli tylko częściowo wiernymi. Te siedem powyższych rzeczy, które wierni czynili względem Prawdy, były powodem że zajęli miejsce wybranych,