Teraźniejsza Prawda nr 112 – 1947 – str. 38
z wiary; i (4) Kapłaństwo wiernych. Rozumiemy, że ten ruch był wyobrażony przez Gedeonowe powołanie Neftalego, a tych dwóch wspomnianych braci są głównymi pozafigurami posłańców Gedeona posłanych do Neftali. W tych wszystkich ruchach dano przychylną. odezwę posłańcom naszego Pana na Jego wezwania do walki (i zajechali im).
(18) W wierszach 36-40 możemy zauważyć krótką historię, która jest typem na doświadczenia naszego Pana, mające łączność z reformacją na sekty i ruchem Żniwa. Jak w typie Gedeonowi były dane dwa znaki jako upewnienie zwycięstwa w jego poselstwie, tak samo w pozafigurze, ponieważ pozafigury tych dwóch znaków były dane naszemu Panu, jako upewnienie Jego zwycięstwa w wyzwoleniu ludu Bożego z ręki ciemiężycieli. Rozumiemy, że runo wełny wyobraża Kościoły reformacyjne – luterański, prezbiteriański, babtyski, episkopalny itd. Wełna jest użyta do wyobrażeni usprawiedliwienia z wiary (Izaj. 1:18), które było warunkiem i nauką prawdziwych członków tych Kościołów; dlatego oni są dobrze wyobrażeni. przez runo wełny. Ziemia wyobraża wszystkich poza tymi Kościołami, Rosa wyobraża prawdę na czasie. Sama wełna napełniona rosą wyobraża, że podczas reformacji przez sekty, Prawda na czasie miała znajdować się tylko w tych sektach, nasycając je lecz nie znajdowała się poza owymi sektami (a wszystka ziemia sucha. będzie). Jak ten fakt, że Prawdę na czasie można było znaleźć tylko w tych sektach a nie poza nimi, mógł być dowodem; że Bóg używał naszego Pana do wyzwolenia Jego ludu z ręki ciemiężycieli? Odpowiadamy: (1) że prawdy reformacyjne były wystarczające aby pochłonąć (2Tes. 2:8) władzę papieską w różny sposób mianowicie rządowo, i to dało naszemu Panu pewny dowód, że miał przewyższać ciemiężycieli duchowego Izraela; (2) Prawd a dana przez reformację rozdzieliła. chrześcijaństwo na wiele sekt i narodowości, a to przyczyniło się do łatwiejszego obalenia ciemiężycieli; aniżeli gdyby chrześcijaństwo pozostawało w całości, narodowo i religijnie. Pełna czasza wody, którą Gedeon wycisnął z wełny (runa), wyobraża całą Prawdę, jaką reformacja przez sekty w sobie zawierała, ; i ta prawda była korzystną dla ruchu jaki nastąpi po tejże reformacji. Oczyszczona świątnica posiadała tę czaszę pełną Prawdy dla siebie, której celem było wskazywanie na przychodzący ruch Żniwa. Wyciśnienie rosy, wyobraża Pańskie zgromadzenie w oczyszczonej Świątnicy wszystkiej prawdy zebranej z sekt reformacyjnych. Sama czasza zdaje się wyobrażać literackie dzieła, w które Pan włożył, Prawdę.
(19) Wiersze 39, 40 przedstawiają ruch żniwa i Prawdę, jako jeszcze jeden i ostatni dowód dla Jezusa, że miał w zwycięstwie wyzwolić. lud Boży z ręki ciemiężycieli. Jak reformacja dała prawdy, które zniszczyły wiele, nauk papieskich i jego władzy, oraz podzieliły chrześcijaństwo narodowo i religijnie i tym sposobem osłabiły ciemiężycieli ludu Bożego; tak samo ruch Żniwa przygotował lud według postanowienia Pańskiego, wolny od wszelkich zobowiązań sekciarskich, dając mu wszystkie potrzebne prawdy, którymi mógłby kompletnie pobić błędy ciemiężycieli. Dla naszego Pana było to jeszcze jednym i ostatnim dowodem. zwycięstwa nad ciemiężycielami ludu Bożego. Gdy. podczas reformacji przez sekty, prawdy na czasie przychodziły jedynie przez sekty reformacyjne i były tylko w nich (rosa tylko w wełnie) to podczas Żniwa wszystkie sekty zostały wyrzucone z ust Boskich (Obj. 3:16), i żądana nowa prawda w nich się nie znalazła (samo runo było suche – w. 39), lecz podczas Żniwa, Prawdę można było znaleźć tylko między ludem żniwa, t. j. poza kościołami, (na wszystkiej ziemi była rosa), jak również wiele świeckich prawd, jako przebłyski tysiącletnie znalezione były przez światowych ludzi, a nie w Kościołach. Otóż reformacja i prawdy żniwa, podzielone kościoły i narody
kol. 2
i złączony lud poza kościołami były tym zapewnieniem danym od Boga Jezusowi, że odniesie zwycięstwo nad ciemiężycielami.
(20) Teraz kończymy to krótkie badanie rozdziału 6, księgi Sędziów, w którym mamy przedstawioną, bardzo ważną historię obrazową ważnych zarysów Czasu Pogan, mianowicie z. punktu widzenia uciskania dwóch Izraelów i Boskie przygotowania dla naszego Pana do wyswobodzenia ich z ręki ciemiężycieli. A teraz przystępujemy do dalszego rozbierania obraz Gedeona – figurę i pozafigurę – na ile wypełniło się to w pozafigurze.
(21) W pozafiguralnym wypełnieniu się rozdziału 6-go księgi Sędziów zauważyliśmy w krótkości obrazową historię ludu Bożego obu Izraelów, a mianowicie podczas Czasów Pogan, jak również obrazową historią naszego Pana czyniącego przygotowania do dzieła wyzwolenia ludu Bożego z pod uciśnienia od błędu grzechu, samolubstwa i światowości. Pozafigury rozdziału 6-go Księgi Sędziów zakończyły się z reformacją przez sekty i ruchem żniwa, jako dowody dane naszemu Panu, że Jehowa miał przez Niego wyzwolić lud Boży z ręki ciemiężycieli; a rozdział 7 pokazuje nam scenę, w której dwie opozycyjne strony położyły się obozem jedna przeciw drugiej. Potem rozdział przedstawia pracę wybierania i odrzucania przez naszego Panu, mającą łączność z uczestnikami po Jego stronie walki. Potem następuje obraz ostatniego zachęcenia danego Wodzowi ludu Bożego przed nadchodzącą walką. Potem są dane wskazówki do pierwszej walki, następnie przychodzi walka prowadzone osobiście przez Wodza; i rozdział kończy się podrzędną walką, w której Wódz nie brał udziału, lecz do której wezwał innych, którzy przedtem nie byli zaproszeni do udziału w walce.
(22) W pierwszym wierszu zgromadzenie się przeciwnych stron jest opisane. Scena odbywa się w najdalej na wschód oddalonej części równiny Ezdralon (nasienie Boże), znanej również jako dolina Merido (zniszczenie), która była wielkim polem walki w Palestynie (Joz. 12:21 ; 17:11 ; Sędz. 1:27 ; 5:19 ;:1 Król. 9:27; 13:29; Zach. 12:11). Ta dolina miała jedno przejście na północ, a drugie na południe od pagórka More (instrukcja), teraz pod nazwą Mały Hermon. Było to zatem „w dolinie” na południe od togo pagórka, gdzie Madianici rozłożyli się obozem, gdy zaś trochę na południe od nich, na północnych stokach góry Gilboa. przy źródle Harod (strach), położyły się zastępy Gedeona. Nazwy zastosowane do wodza Izraela w tym wierszu wskazują w typie na fakt, że. nasz Pan działa jako przeciwnik szatana (Jerobaal) i. jako niszczyciel (Gedeon) jego dzieła. Źródło (studnia w ang. ) Harod (strach), wyobraża argumenty o zapłacie za grzech, co według Prawdy jest strachem. a które według szatańskiej teorii o wiecznych mękach jest, . jak wiadomo, wielkim strachem Na tym właśnie Punkcie od początku żniwa, a nawet od czasu oczyszczonej świątnicy, Boskie prawdziwe mówcze narzędzia sprzeciwiały się błądzicielom (położyli się obozem). że pozafiguralna walka miała do czynienia z nauczaniem, jest jasnym ze słowa „More” (instrukcja) a że przeciwnicy ludu Bożego są tu nazwani Madianitami (sprzeczającymi się), nasuwa myśl, że walka była głównie prowadzona przeciwko błędowi.
(23) Że przywilej w braniu udziału w figuralnych i pozafiguralnych walkach miał być osiągnięty, około linii wyboru, jest nauczane w wierszach 2-8 Jest koniecznie potrzebną rzeczą dla ludu Bożego zapamiętania lekcji, w jaki sposób Pan działa, to jest „Nie mocą ani przez siłę, ale Duchem Moim, ” mówi Pan; Dlatego chwała odnośnie wyzwolenia ludu Bożego z błędu, grzechu, samolubstwa i światowości nie może być dana bojownikom Pańskim („by się snać nie chlubił przeciw Mnie Izrael, ” itd. ), ponieważ walka