Teraźniejsza Prawda nr 111 – 1947 – str. 32
wybuchła burza oklasków. Taką była siła jego przemówienia; ale ta jego zdolność jest niczym, w porównaniu ze zdolnością, jaką będzie posiadał człowiek doskonały.
Inną władzą umysłu ludzkiego, którą nikt z nas tu nie posiada, a która rzadko się trafia, jest zdolność kontrolowania niższych zwierząt. Kilkanaście lat temu zdarzyło się, że pewien człowiek przejeżdżał przez główniejsze miasta Stanów Zjednoczonych, który posiadał cudowną władzę w tym kierunku. Najdziksze konie przyprowadzano do niego, a one stawały się łagodne przed nim. Była to tylko władza umysłu, a jednak możemy być pewni, że Adam miał tę władzę w o wiele większej mierze, gdy czytamy, że wszystkie zwierzęta spokojnie przechodziły przed nim, a on im dawał ich nazwy (1Moj. 2:19).
Niektórzy ludzie są obdarzeni niezwykłą pamięcią. Po jednorazowym przeczytaniu jakiegoś artykułu, pisanego prozą lub poezją, mogą powtórzyć go słowo w słowo. Znamy człowieka, który może zacytować z pamięci jakikolwiek tekst biblijny na zawołanie; a gdy ktoś jakikolwiek tekst zacytuje, on natychmiast może powiedzieć rozdział i wiersz danego tekstu. A jednak nie jest to cudowny dar, ale tylko rozwinięta władza ludzka. I tak można przechodzić przez wszystkie władze umysłu ludzkiego, które dają tylko pojęcie, czym one będą, gdy przyjdzie doskonałość.
Apostoł Piotr odpowiada dalej na nasze pytanie odnośnie tego, co ma być naprawione. On mówi, że ma być naprawienie „wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych Swoich proroków od wieków.” Restytucja przeto musi być dosyć ważnym przedmiotem, jeśli przepowiadali ją wszyscy święci prorocy. Zobaczmy jak niektórzy z nich mówili o tym.
Mojżesz był prorokiem, czy on co mówił o tym? Tak! On nie tylko przepowiedział, że Izrael nie dotrzyma swego przymierza i będzie rozproszony między narody ziemi, i ostro karany za swoje grzechy, ale również prorokował, że Bóg ich znowu zgromadzi ze wszystkich narodów i przywróci do ich własnej ziemi, że znowu On ich przyjmie jako lud Boży, i że „w czasach ostatecznych” (Wskaż) otrzymają błogosławieństwo Boże ze wszystkimi narodami ziemi. Mojżesz także, mówił o restytucji przez ustanowienie systemu „jubileuszów.” W roku jubileuszowym wszystkie długi ludu były przebaczane. Jeżeli człowiek utracił swoją posiadłość i był zmuszony z powodu dodatkowych długów stać się sługą drugiego, to termin jego służby nie mógł przechodzić poza rok jubileuszowy; a jeżeli ktoś sprzedał swój dom, to ta sprzedaż nie mogła być na dłużej niż do następnego roku jubileuszowego. Każdy pięćdziesiąty rok był Jubileuszem czyli rokiem restytucyjnym. Tym sposobem, rok jubileuszowy był symbolem zamiaru Bożego, który wskazywał, że cała ziemia powróci do swego poprzedniego stanu, utraconego w raju.
Izajasz, Jeremiasz i Ezechiel także mówili o powrocie Izraela, że już więcej nie będzie „wywrócony” lub „zrzucony.” Dawid i Izajasz mówią o „pustyni, która zakwitnie jako róża,” o niewidomych, których oczy będą otwarte (nie tylko oczy fizyczne, ale i umysłowe), i że wszystkie „samotne miejsca” będą się „radować” z powodu błogosławieństwa Pańskiego na ziemi, zamiast przekleństwa. Wtedy chromy podskoczy jako jeleń – – nie tylko fizycznie chromi, ale z jakąkolwiek słabością fizyczną, umysłową i moralną. Apostoł używa słowa „chromy”, w tym ostatnim znaczeniu, gdy mówi: „Czyńcie ścieżki proste nogami waszymi, iżby to co jest chromego z drogi nie ustąpiło, ale raczej uzdrowione było” (Żyd. 12:13). A tak wszystkie słabości, które są rezultatem dziedziczności, będą uzdrowione w on dzień u wszystkich, którzy poddadzą się posłusznie temu Wielkiemu Lekarzowi.
Wszyscy święci prorocy mówili o tych czasach restytucji, chociaż cytowałem tylko kilku. Gdy Apostoł mówi, „przez usta wszystkich świętych proroków,” to daje do zrozumienia, że jeśli który nie mówił o tych czasach, to nie był świętym prorokiem.
kol. 2
Podczas minionych wieków – Patriarchów i Żydowskiego – i podczas obecnego Wieku Ewangelii, wszystko przygotowywało się; a w następnym wieku (Wskaż) „nasienie Abrahamowe” będzie błogosławić wszystkim narodom ziemi, dając sposobność restytucji wszystkiego, co zostało utracone w Adamie.
Ta restytucja nie przyjdzie do ludzkości bezwarunkowo! Tam są warunki’ – warunki Nowego Przymierza. „Kto ma Syna, ten ma żywot; a ten kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota.” Nie będziemy teraz zastanawiali się nad tymi warunkami. One mogą okazać się interesującymi kiedyś w przyszłości.
ZNIESIENIE ŚMIERCI
A PRZYWRÓCENIE ŻYCIA
Jedną z głównych rzeczy utraconych w Adamie było życie. Jako skutek grzechu przyszła śmierć’. Gdyby nie było śmierci, nie byłoby boleści, choroby, umierania. Każdy ból, każde’ cierpienie jakie odczuwamy jest cząstką śmierci działającej w nas, tak jako napisane – „Umierając, śmiercią umrzesz,” i tak śmierć przeszła z jednego na wszystkich ludzi. Miliardy ludzi żyło zaledwie kilka lat, i te kilka lat były pełne kłopotu, jak Job powiada: „Człowiek narodzony z niewiasty dni krótkich jest i pełen kłopotu” – Job 14:1. A potem umiera. Nie jest za wielkim obrachunkiem liczby, gdy powiemy, że 999 na 1000 osób, nigdy nie słyszało o Chrystusie. A teraz pytanie zachodzi – jak to błogosławieństwo przyjdzie do nich? Odpowiedź, ono ma przyjść przez zmartwychwstanie. Gdy Paweł mówił do Ateńczyków o zmartwychwstaniu, wielu szydziło z niego, mówiąc, i znowu będziemy cię o tym słuchać. Mowa o zmartwychwstaniu zdaje się dla wielu niedorzeczną. Lecz pomimo tego będzie zmartwychwstanie umarłych – tak sprawiedliwych jak i niesprawiedliwych. Pan nasz powiedział: „Idzie godzina, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, żyć będą.” (Ew. Jana 5:25). Ilustracja tego faktu była daną w wypadku Łazarza, lecz z powodu niewłaściwego czasu nie mógł on powstać do zupełnej doskonałości. Nie będziemy teraz zabierali czasu na wyjaśnienie tego przedmiotu; lecz chcemy tylko powiedzieć, że gdy właściwie zrozumiany jest ten przedmiot, tak jak Pismo Święte go przedstawia, to nauka o zmartwychwstaniu jest rozumna i godna zupełnego przyjęcia. Lecz niektórzy mogą powiedzieć: To nie możebne, żeby Bóg miał aż taki dobry plan! Nam się zdaje, że my jako Jego dzieci, robimy większe wysiłki na korzyść świata, aniżeli On; a ty mówisz nam, że Bóg przez ten cały czas przeprowadzał Swój chwalebny plan dla dobra tak umarłych jak i tych co żyją. Jeżeli to jest prawdą, to dopiero teraz możemy zauważyć, dlaczego Bóg dozwalał by rzeczy szły z taką niby obojętnością. Mówisz nam, że wszyscy umarli powstaną, czy jest jaki dowód w Biblii na to? Tak, Pan powiedział: „Nie dziwujcie się temu; boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego.” (Ew. Jana 5:28). Będąc pewnego razu w synagodze, podano Mu księgę Izajasza, z której Jezus odczytał następująca słowa: „Duch Panującego Pana jest nademną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangelię cichym, posłał mię, abym zawiązał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy.” (Izajasz 61:1; Łuk. 4:18).
(Dokończenie Nastąpi)
SPROSTOWANIE OMYŁEK DRUKARSKICH
W ostatnim wydaniu Teraźniejszej Prawdy] (Styczeń – Marzec) ukazały się dwie ważniejsze omyłki drukarskie. Na stronicy 10, szpalta 2, wiersz 5 od dołu, należy wykreślić, a napisać co następuje: 14:9-11.) Ten ostatni ustęp także obejmuje, między
Na stronicy 16, szpalta 2, w Odpowiedzi na pytanie – Czy mamy się spodziewać jeszcze jednej fazy wojny światowej? W wierszu 5-tym przy końcu tej odpowiedzi zostały wypuszczone w druku trzy „słowa. Po słowach, poza figuralny Hazael zwyciężałby, należy dopisać sobie – ale później doznałby.