nadużywania pracowitości jest podejmowanie się rzeczy, do której ktoś nie ma talentu, by ją wykonać. Niektórzy nie mając zdolności nauczycielskich domagają się stanowiska starszych w zgromadzeniu, inni nie mając talentu służenia wykładami, domagają się tych sposobności między ludem Bożym; a jeszcze inni pomimo że nie posiadają zdolności składania wyraźnych i inteligentnych zdań, ani jasnego pojęcia przedmiotu; ani odpowiedniego wykształcenia, chcą koniecznie pisać i wydawać drukiem swoje pomysły. Tacy powinni powściągać się w swojej zarozumiałości i chwalbie, które są dwoma wadami, jakie pobudzają niektórych do podejmowania się czynienia tych rzeczy dla Pana, braci i innych, do czego nie mają talentu. A więc pracowitość w złym kierunku jest jej nadużywaniem i powinno się ją usuwać ze wstrętem, unikać i stawiać opozycję.

      Ponieważ pracowitość jest drugorzędną łaską,, może być uprawiana przez wyższe pierwszorzędną łaski, które tłumią i powstrzymują wysiłki miłujące wygodę, ulgę i odpoczynek, aby nie kontrolowały naszego charakteru. Kiedykolwiek taka miłość wygody, ulgi i odpoczynku chce nami rządzić, możemy ją pokonać przez użycie wiary, nadziei, panowania nad sobą. cierpliwości, pobożności i miłości braterskiej i bezinteresownej, które poskramiają takie usiłowania naprzód przez stawianie im oporu, następnie przez tłumienie ich, a w końcu przez zupełne ich usunięcie. A przez takie przezwyciężanie ich, rozwiniemy w sobie drugorzędną łaskę; ponieważ pracowitość, będąc drugorzędną łaską, jest, jak wszystkie takie łaski, pierwotnym produktem wyższych pierwszorzędnych łask, które oponują, tłumią i usuwają wysiłek niższego samolubnego pierwotnego zamiłowania, które chce nami kontrolować; a niższe samolubne pierwotne zamiłowanie, o którym tu mowa, zawiera w sobie miłość odpoczynku, ulgi i wygody. Rozumie się, że i inne metody, tak ogólne jak i poszczególne będą pomocne w uprawianiu tej łaski. Jak wszystkie inne drugorzędne
kol. 2
łaski, tak i pracowitość jest tłumiona przez tymczasowe pozwalanie sobie na miłość odpoczynku, ulgi i wygody przeciwko przewadze wyższych pierwszorzędnych łask i jest całkowicie usuwaną przez, przyzwyczajenie się do pozwalania sobie na taką miłość odpoczynku, ulgi i wygody by dominowała nad wyższymi pierwszorzędnymi łaskami. Wysiłki takiej miłości, chcącej zdobyć kontrolę nad wyższymi pierwszorzędnymi łaskami, będą specjalną próbą dla łaski pracowitości, która wytrwa te próby, jeśli wyższe pierwszorzędne łaski zatrzymają swoją kontrolę nad miłością do odpoczynku, ulgi i wygody, lub upadnie pod próbą jako zwyciężona i przestanie egzystować, jeżeli takiej kontroli nie utrzymają.

      Pewne są nagrody za pracowitość, pierwszą z nich jest jej własne wzmocnienie; ponieważ jeśli jest czynną i użyteczną tedy nabywa siły. Inną nagrodą za pracowitość jest jej równowaga z innymi łaskami charakteru, którą się zdobywa przez codzienny użytek w harmonii z wyższymi pierwszorzędnymi łaskami i pod kontrolą tych ostatnich. Trzecią nagrodą tej łaski jest jej krystalizacja w takiej równowadze wśród ciągłego wzmagania się silnych doświadczeń; ta nagroda jest zdobywana przez wyższe pierwszorzędne łaski, kontrolujące jej użytek lub nieużytek w takich doświadczeniach. To są te wszystkie refleksyjne rezultaty jej właściwego użytku; lecz są jeszcze inne aniżeli refleksyjne skutki właściwego użytku tej łaski. Ona jest jedną z najlepszych drugorzędnych łask, będących pod kontrolą wyższych pierwszorzędnych łask, pomocnych w naszym podejmowaniu siedmiu stopni na ważkiej drodze, szczególnie w trzech najczynniejszych: w badaniu, krzewieniu i praktykowaniu Prawdy. Pracowitość jest właśnie pożyteczna w czynieniu dobrze i w oponowaniu, tłumieniu i usuwaniu grzechu, błędu, samolubstwa i światowości w ich rozmaitych odcieniach. A więc pracowitość jest to przymiot, jaki powinniśmy wiernie rozwijać.

kol. 1

WYKŁADY Z RYSUNKU
PLANU WIEKÓW

(P. 1947, 22)

      W tomie pierwszym Wykładów Pisma świętego, zaraz na początku, znajduje się rysunek Planu Wieków objaśniony w rozdziale dwunastym tegoż tomu. Ale gdy później wydano ścienne rysunki na płótnie z wałkami, rozmiaru 75×150 cm., nadeszło wiele próśb o obszerniejsze objaśnienie rysunków ściennych, które ułatwiłoby braciom do przemówień na zebraniach domowych. Ażeby wielu mogło opowiadać, ściśle i systematycznie, dobrą nowinę wielkiej radości, wydajemy ten artykuł, dając trzy próbne wykłady z rysunku. Wiele innych wykładów można korzystnie przedstawić, a sposób ich przedstawienia znajduje się w Wykładach w tomie I, roz. X, XI i XII i w tomie II, roz. V.

      Po zainteresowaniu swoich sąsiadów i przyjaciół tymi wykładami z rysunku, można im wypożyczyć lub sprzedać tomy Wykładów Pisma świętego i zachęcić do czytania, a potem dopomóc im w tych punktach, które zdają się im niejasne. Potem radzimy urządzić tygodniowe zebrania dla zainteresowanych, jako „kółka biblijne do badania Biblii. Sposób prowadzenia tych bardzo korzystnych zebrań jest podany we Watch Tower (Strażnicy ang.) z 15 – go września i 1 – go grudnia 1895. Te wykłady będą częścią poselstwa z Obj. 19:6, i powinny być przygotowane w szkołach proroków przez braci zdolnych w przemawianiu do słuchaczy, lub bracia mogą się ćwiczyć w tych wykładach.

WYKŁAD I

      Drodzy przyjaciele! Zebraliśmy się tutaj, będąc wszyscy zainteresowani, jak przypuszczam, Boskim
kol. 2
planem zbawienia, czyli Boskim Planem Wieków. Ze względu na waszą tu obecność, można wnosić, że wszyscy wierzycie w Boga i że przyjmujecie Pismo Święte jako Jego Słowo. Zastanowimy się teraz nad tymi częściami tego Słowa, które dają zarys Planu Wieków. Nasza mowa o planie Bożym będzie objaśniona przez ten rysunek. Ten rysunek jest jedynie na to, aby dopomóc naszemu umysłowi, by przy pomocy wzroku mógł uchwycić przedmiot, o którym będzie mowa.

      My wierzymy w starą teologię naszego Pana, apostołów i proroków. Nie mamy nic nowego do przedstawienia – żadnego planu, ani teorii własnej; i ja nie żądam, ażeby ktokolwiek przyjmował to co ja mówię, dlatego tylko, że ja to mówiłem, ale dlatego, że wykazałem to w Słowie Bożym. Wiele z tych rzeczy, które mam do przedstawienia będą to stare i znajome prawdy, podczas gdy inne rzeczy będą uznane jako prawdy zapomniane, lub przeoczone, lub nigdy przedtem nie zauważone; ale mam nadzieję, że wszyscy będą gotowi przyjąć, cokolwiek ja wykażę z Pisma świętego jako Słowo Pańskie, jako mówi Apostoł w Liście do Rzymian 15:4: – „Bo cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i pociechę Pism nadzieję mieli”. I dlatego napisano: „Błogosławieni są, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.” (Łuk. 11:28). A jeżeli chcemy być mądrymi u Boga, to musimy przyjść jako Jego uczniowie i otrzymać instrukcje, jakie On nam daje w Jego Słowie, które „może nas uczynić mądrymi ku zbawieniu – mądrością z góry pochodzącą.”

poprzednia strona – następna strona